ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5997
ห้องทั้งห้องไม่มีที่ให้นั่งหรือนอนใดๆเลย พื้นห้องเปียกชื้นและเย็นเยือก ไม่มีแม้แต่เสื่อกกสักผืน ฟูกที่นอนก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง สภาพแวดล้อมที่โหดร้ายทำให้ชายคนดังกล่าวต้องขดตัวอยู่ที่โถส้วมเพื่อให้นอนหลับไป
ในตอนนี้ เมื่อชายคนนั้นได้ยินเสียงของการเคลื่อนไหว ก็เงยหน้าขึ้นอย่างอ่อนแรง ในวินาทีที่สายตาของเขาสบเข้ากับสายตาของเย่เฉิน คนทั้งคนก็ราวกับถูกฟ้าผ่า ดวงตาเบิกโพลง ร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้
เย่เฉินมองดูใบหน้าที่ถูกทรมานของเขา ก็จำได้ว่าเขาคือโจวเหลียงเวิ่นผู้จัดการที่ทำงานที่จี๋ชิ่งถังคนนั้น！
ในวินาทีนี้ ความรู้สึกของเย่เฉินผสมปนเปกันไปหมด
เขาเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว สองมือจับไปที่มือของโจวเหลียงเวิ่น พูดเสียงเบาว่า“คุณโจว……โอ้ไม่สิ คุณอาโจว อาเป็นยังไงบ้าง？ผมมาพาอาออกไปจากที่นี่ครับ！”
โจวเหลียงเวิ่นน้ำตาไหลพรากในทันที มองดูเย่เฉิน พูดเสียงสะอื้นว่า“คุณชาย……คุณ……คุณรู้ทุกอย่างแล้วเหรอครับ？！”
เย่เฉินพยักหน้า“ผมเห็นรูปถ่ายของคุณอากับพ่อ ดังนั้นก็เลยมาตามหาคุณอาที่สหรัฐอเมริกา จนมาถึงที่นี่”
โจวเหลียงเวิ่นพูดอย่างรู้สึกผิด“คุณชาย ก่อนหน้านั้นที่เมืองจินหลิง ผมไม่ได้บอกตัวตนที่แท้จริงของผมกับคุณ แล้วยังคิดแผนใส่ร้ายพ่อตาของคุณ พูดจาหยาบคายกับคุณ ขอได้โปรดอย่าถือสาผมเลยนะครับ ……”
โจวเหลียงเวิ่นรีบพูดตอบกลับว่า“คุณชาย เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผมเอง ที่ตระกูลรอธส์ไชลด์ทำกับผมแบบนี้ ก็เป็นสิ่งที่ผมควรได้รับแล้ว นอกจากนั้นผมยังไปจากที่นี่ไม่ได้ หากผมไปแล้ว ตระกูลรอธส์ไชลด์ไม่มีทางจะปล่อยครอบครัวของผมไปแน่ ผมจะทำร้ายพวกเขาไม่ได้……”
เย่เฉินตกใจ รีบถามไปว่า“คุณอาโจว อากับตระกูลรอธส์ไชลด์นั้นมีความขัดแย้งอะไรกันครับ？ผมได้ยินด้านนอกเขาพูดกันว่า อาไปขโมยของของพวกเขา？”
โจวเหลียงเวิ่นยิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า“ผมขโมยของของพวกเขา แต่หากต้องพูดถึงความเป็นธรรม ของของพวกเขาก็ไปลักขโมยมันมา……”
พูดจบ เขามองไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างจริงจัง“คุณชาย คุณคงมีคำถามมากมายที่สับสนมานานแล้วยังไม่ได้คำตอบ ในเมื่อวันนี้คุณมาเจอสถานที่แห่งนี้แล้ว อย่างนั้นผมจะไขความกระจ่างนั้นให้คุณ แต่หลังจากที่ผมไขความกระจ่างให้คุณหมดแล้ว ผมมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะขอร้อง！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...