เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5997

ห้องทั้งห้องไม่มีที่ให้นั่งหรือนอนใดๆเลย พื้นห้องเปียกชื้นและเย็นเยือก ไม่มีแม้แต่เสื่อกกสักผืน ฟูกที่นอนก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง สภาพแวดล้อมที่โหดร้ายทำให้ชายคนดังกล่าวต้องขดตัวอยู่ที่โถส้วมเพื่อให้นอนหลับไป

ในตอนนี้ เมื่อชายคนนั้นได้ยินเสียงของการเคลื่อนไหว ก็เงยหน้าขึ้นอย่างอ่อนแรง ในวินาทีที่สายตาของเขาสบเข้ากับสายตาของเย่เฉิน คนทั้งคนก็ราวกับถูกฟ้าผ่า ดวงตาเบิกโพลง ร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

เย่เฉินมองดูใบหน้าที่ถูกทรมานของเขา ก็จำได้ว่าเขาคือโจวเหลียงเวิ่นผู้จัดการที่ทำงานที่จี๋ชิ่งถังคนนั้น！

ในวินาทีนี้ ความรู้สึกของเย่เฉินผสมปนเปกันไปหมด

เขาเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว สองมือจับไปที่มือของโจวเหลียงเวิ่น พูดเสียงเบาว่า“คุณโจว……โอ้ไม่สิ คุณอาโจว อาเป็นยังไงบ้าง？ผมมาพาอาออกไปจากที่นี่ครับ！”

โจวเหลียงเวิ่นน้ำตาไหลพรากในทันที มองดูเย่เฉิน พูดเสียงสะอื้นว่า“คุณชาย……คุณ……คุณรู้ทุกอย่างแล้วเหรอครับ？！”

เย่เฉินพยักหน้า“ผมเห็นรูปถ่ายของคุณอากับพ่อ ดังนั้นก็เลยมาตามหาคุณอาที่สหรัฐอเมริกา จนมาถึงที่นี่”

โจวเหลียงเวิ่นพูดอย่างรู้สึกผิด“คุณชาย ก่อนหน้านั้นที่เมืองจินหลิง ผมไม่ได้บอกตัวตนที่แท้จริงของผมกับคุณ แล้วยังคิดแผนใส่ร้ายพ่อตาของคุณ พูดจาหยาบคายกับคุณ ขอได้โปรดอย่าถือสาผมเลยนะครับ ……”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน