เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6012

เวลานี้ภายในห้องขังยามค่ำคืน นักโทษกลุ่มหนคางกำลังผลัดกันเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเย็น

ที่ต่อแถวอาบน้ำเย็น เป็นเพราะว่าเย่เฉินต้องการให้พวกเขาพยายามคิดหาทุกวิถีทางเพื่อขจัดกลิ่นบนตัว

คนพวกนี้เดิมทีก็คือนักโทษที่ไม่รักความสะอาดกลุ่มหนึ่ง ประกอบกับกลิ่นตัวที่เดิมทีแรงมาก ยังไม่มีน้ำยาดับกลิ่นอีกด้วย คนสิบกว่าคนกองรวมกัน ปิดจายังนึกว่าบ่อเกรอะระเบิด

ในเวลานี้ กุสตาโว่พลางเช็ดผม พลางเดินไปที่ข้างกายของเย่เฉินด้วยใบหน้าที่ประจบสอพลอ กล่าวถามอย่างนอบน้อม: “คุณเย่ เมื่อครู่คุณออกไปพบบรูซมาหรอ?”

เย่เฉินกล่าวเสียงเย็นชา: “ต่อไปนายจำเอาไว้ เรื่องที่นายไม่ควรถามก็อย่าถามไปเรื่อย”

“ครับครับครับ......”กุสตาโว่พยักหน้าซ้ำๆ จากนั้นถามเขาด้วยความกังวลใจเล็กน้อย: “คุณเย่ ผมมีเรื่องหนึ่งิยากจะลองถามความคิดเห็นของคุณ ไม่ทราบว่าคุณจะสะดวกไหม?”

เย่เฉินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ: “นายว่ามา”

กุสตาโว่รีบกล่าว: “คุณเย่ พูดความในใจ ผมเองก็ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วคุณกระทำความผิดอะไรกันแน่ ต้องขึ้นศาลไหม หลังจากขึ้นศาลจะตัดสินนานขนาดไหน ตัวผมเองตลอดชีวิตนี้อาจจะออกไปจากคุกนี้ไม่ได้ ถ้าหากวันไหนคุณออกไปแล้ว ผมอยู่ในนี้จะทำยังไง......ถ้าหากลูกชายระยำคนนั้นของผมต้องการจะเอาชีวิตผม ถ้าอย่างนั้นไม่ช้าหรือเร็วผมก็ต้องตายอยู่ในนี้ไม่ใช่เหรอ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน