ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 603
บทที่ 603
หลังจากหลิวหมิงต้องทนถูกคนอื่นๆ หัวเราะเยาะไปแล้ว ก็ถูกท่านหงห้าไล่ออกมาด้านนอก
ปกติแล้ว พอเขาออกมาจากเทียนเซียงฝู่ ก็จะต้องเอามือปิดหน้าผาก รีบกลับบ้าน
แต่ครั้งนี้ เขาไม่ได้เอามือปิดหน้าผาก แต่เดินกลับลานจอดรถโดยเต็มไปด้วยใบหน้าอาฆาตแค้น แล้วเข้ามาในรถที่หลิวกว่างและจางจื่อโจวนั่งอยู่
หลิวกว่างรออยู่ที่นี่นานแล้ว พอเห็นหลิวหมิงขึ้นรถมา ก็รีบถามว่า “ลูกพ่อ ด้านในเป็นอย่างไรบ้าง? ”
หลิวหมิงกัดฟันพูดว่า “พนักงานและยามรวมกันแล้ว30กว่าคน แต่กว่าครึ่งเป็นผู้หญิง แต่ที่สามารถสู้ได้จริงๆ มียาม12คน”
หลิวกว่างก็หันหน้าไปทางชายวัยกลางคนทางด้านข้าง แล้วพูดอย่างกังวลว่า “คุณจื่อโจวครับ คนมากมายเช่นนี้ คุณมั่นใจไหมครับ? เดี๋ยวพอสู้กันแล้ว จะไม่เสียเปรียบใช่ไหม? ”
จางจื่อโจวก็ยิ้มเย็นๆ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องพูดถึงว่าคน30กว่าคน กว่าครึ่งเป็นผู้หญิงหรอก ต่อให้เป็นยามทั้งหมด สำหรับผมแล้วมันก็แค่เด็กๆ ！”
หลิวกว่างรีบพูดให้เกียรติว่า “คุณจื่อโจวไม่ธรรมดาจริงๆ ！ผมนับถือจากใจ！”
จางจื่อโจวพยักหน้าอย่างโอหัง แล้วก็มองไปยังหลิวหมิง พร้อมถามว่า “ตอนนี้ไอ้หงห้ามันอยู่ส่วนไหน? ”
หลิวหมิงตอบว่า “หงห้าอยู่ในห้องเพชรชั้นบนสุด！”
พูดไป เขาก็พูดเสริมด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นว่า “พ่อครับ คุณจื่อโจวครับ ตอนอยู่ในห้องบันเทิงเทียนเซียง ผมเจอเรื่องที่น่าสนุกอีกเรื่องหนึ่ง！”
“โอ๋? เรื่องอะไร? ” หลิวกว่างรีบถาม
หลิวหมิงก็ยิ้มร้ายๆ แล้วพูดว่า “ด้านใน ผมเห็นพ่อตาของไอ้สารเลวเย่เฉิน มันมากินข้าวที่นี่！ แถมยังจองห้องเพชรด้วย ไอ้หงห้าก็กำลังต้อนรับมัน เดี๋ยวพอพวกเราเข้าไป จัดการมันไปด้วยเลยไหมครับ? ”
“พ่อตาของเย่เฉินงั้นรึ？！” พอหลิวกว่างได้ยินดังนั้น ก็ดีใจ แล้วพูดว่า “มาครั้งนี้ไม่เสียเที่ยวจริงๆ ！วันนี้ที่งานวันเกิดของซ่งจี่ ไอ้เย่เฉินมันยังต่อยพ่อ！วันนี้ก็ให้มันพ่อตามันมาชดใช้แล้วกัน！”
เป็นถึงราชาใต้ดินของเมืองจินหลิง ในตอนนี้ท่านหงห้าก็พูดกับเซียวฉางควนอย่างเคารพว่า “คุณเซียวครับ ผมให้ทางห้องครัวจัดทำ
อาหารเพื่อสุขภาพอย่างดี หวังว่าจะถูกปากคุณนะครับ วัตถุดิบพวกนี้ เป็นวัตถุดิบอย่างดีในจินหลิง ที่ไม่มีสารปนเปื้อน มาจากธรรมชาติ ”
เซียวฉางควนเห็นอาหารต่างๆ ตรงหน้า น้ำลายก็แทบจะไหลออกมาเลย
ต้องรู้ก่อนว่า ต่อให้ตอนที่ตระกูลเซียวยังไม่ล้มละลาย เขาก็ไม่เคยมาสุดยอดร้านอาหารเช่นนี้ ยิ่งไม่เคยได้กินของดีแบบนี้
บางครั้ง เขาก็ฝันอยากจะสัมผัสการใช้ชีวิตที่ฟุ่มเฟือยหรูหราแบบคนรวย ที่สามารถชี้นิ้วสั่งสุดยอดหูฉลาม หอยเป๋าฮื้อ กุงล็อบเตอร์ออสเตรเลีย ปูทาราบะ
แต่ว่า หลายปีมานี้ เขาไม่เคยมีโอกาสอย่างนี้เลย อาหารที่เขากินแพงที่สุด อย่างมากก็แค่ราคาที่พอเลี้ยงคนพันคน ราคาสองพันหยวน แต่วันนี้เต็มที่เลย กินอาหารในราคาที่เลี้ยงสามพันคนได้
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...