ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6048
รอยซ์ตกใจตัวสั่นเทา รีบกล่าว: “คุณผู้ชายคุณอย่าเพิ่งโมโห บิดาผมอายุมากแล้ว การตอบโต้ของสมองช้านิดหน่อย ผมจะเป็นคนตอบคำถามของคุณเอง!”
เย่เฉินพยักหน้าขข กล่าวเสียงเรียบ: “ว่ามา”
รอยซ์รีบกล่าว : “เรียนคุณผู้ชาย ผมชื่อรอยซ์ รอธส์ไชลด์ เป็นหลานชายคนโตของฮาวเวิร์ด รอธส์ไชลด์ผู้ดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูลรอธส์ไชลด์คนปัจจุบัน......”
พูดไป เขารีบแนะนำบิดาที่อยู่ข้างกาย กล่าว: “ท่านนี้คือบิดาของผม สตีฟรอธส์ไชลด์ลูกชายคนโตของฮาวเวิร์ด รอธส์ไชลด์......”
เย่เฉินจ้องมองทั้งสองคนแวบหนึ่ง ภายในใจอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
เขาคิดไม่ถึงว่า สมาชิกคนสำคัญของตระกูลรอธส์ไชลด์จะมารอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์อยู่ที่นี่ คาดไม่ถึงว่าจะ“สำคัญ”มากขนาดนี้!
ลูกชายคนโตหนึ่ง หลานชายคนโตหนึ่ง โดยทั่วไปแล้ว จะต้องเป็นผู้สือบทอดลำดับที่หนึ่งและลำดับที่สองของตระกูลรอธส์ไชลด์
มีทั้งสองคนนี้อยู่ในมือ อยากจะนำซื่อฟางเป่าจ้วงออกไปจากที่นี้ แม้กระทั่งนำออกไปจากสหรัฐอเมริกา เกรงว่าจะไม่มีปัญหาอะไรอีก
ดังนั้น เย่เฉินกล่าวกับทั้งสองคน: “นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป พวกแกสองคนเพียงแค่ให้ความร่วมมืออย่างว่าง่าย ฉันจะไว้ชีวิตพวกแกสักครั้ง แต่โอกาสมีเพียงแค่ครั้งเดียวขข ถ้าหากพวกแกไม่ให้ความร่วมมือ ฉันก็จะเอาชีวิตของพวกแก เข้าใจไหม?”
ทั้งสองคนรีบพยักหน้า กล่าวเป็นเสียงเดียวกัน: “เข้าใจแล้ว......”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจ จากนั้นย่อตัวลงบนพื้นกล่าวกับแฮงค์: “พวกแกจัดให้คนอยู่ที่นี่ทั้งหมดกี่คน?”
แฮงค์รีบกล่าว: “เรียนเจ้านาย ทั้งหมดมีร้อยกว่าคนครับ”
ทันทีที่สตีฟเห็นดังนั้น ตกใจจนขวัญกระเจิง รีบกล่าว: “อย่าเพิ่งยิงอย่าเพิ่งยิง ผมมีวิธีทาง! ผมมีวิธีทาง!”
ในหัวสมองของแฮงค์ในเวลานี้มีเพียงคำสั่งของเย่เฉิน ดังนั้นไม่สนใจว่าสตีฟจะพูดอะไรเลยสักนิด ปลายปืนเล็งไปที่หัวของเขา เหนี่ยวไกปืนอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
ในช่วงเวลาวิกฤต เย่เฉินยื่นมือออกไปขวางที่ปลายกระบอกปืนของแฮงค์ กล่าวเสียงเรียบ: “ให้เขาพูดให้จบ”
จากนั้น เขาจ้องมองสตีฟกล่าว: “นายมีวิธีการอะไร?”
สตีฟที่ตื่นตระหนกเหงื่อเต็มหน้า รีบกล่าว: “คุณผู้ชายสามารถนั่งเฮลิคอปเตอร์ของผม! เฮลิคอปเตอร์ของตระกูลรอธส์ไชลด์เองสามารถเข้าออกพื้นที่ปิดล้อมได้อย่างอิสระ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...