“นั่งเฮลิคอปเตอร์ของนายไป?”
เย่เฉินจ้องมองสตีฟด้วยความสงสัย ถามเขา: “เฮลิคอปเตอร์ของนายสามารถพาฉันไปที่ไหนได้?”
สตีฟรีบกล่าว: “ระยะทางการบินของมันได้ประมาณสามร้อยไมล์ ขอเพียงเป็นสถานที่ที่มันสามารถบินไปได้ถึง คุณสามารถไปได้ทุกที่!”
พูดจบ เขากล่าวเสริมขึ้นอีกประโยค: “เมื่อครู่นี้ผมให้คนแจ้งนักบินให้เตรียมเอาเครื่องขึ้น คุณสามารถออกเดินทางได้ทุกเมื่อ!”
เย่เฉินถามเขา: “นายให้นักบินเตรียมเอาเครื่องขึ้นตั้งใจจะไปที่ไหน?”
สตีฟรีบกล่าวตอบ: “ผมตั้งใจว่าจะให้รอยซ์ลูกชายของผมกลับไปดูสถานการณ์ในบ้านก่อน ดูความคืบหน้า สืบข่าวของคนอื่นๆ ตอนนี้เสียหน่อย......”
เย่เฉินกล่าวเรียบ ๆ : “นายให้ลูกชายของนายกลับไป ไม่ได้ให้เขาออกไปนอกพื้นที่ปิดล้อม นายจะแน่ใจได้ยังว่า เฮลิคอปเตอร์ของนายสามารถเข้าไปในพื้นที่ปิดล้อมได้?”
สตีฟกล่าวด้วยจิตใต้สำนึก: “ผมเป็นผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่งของตระกูลรอธส์ไชลด์ เฮลิคอปเตอร์ของผมสามารถเข้าออกได้แน่นอน ไม่มีคนขัดขวางผมแน่”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยทันที: “จะมีคนขัดขวางหรือไม่ ลองดูก็รู้แล้ว”
พูดจบ เย่เฉินกล่าวกับแฮงค์: “นายนั่งเฮลิคอปเตอร์ออกไปวนหนึ่งรอบเป็นเพื่อนคุณชายรอยซ์ มุ่งหน้าบินออกนอกพื้นที่ปิดล้อม ลองดูว่าจะมีคนขัดขวางไหม ถ้าหากไม่มี พวกนายก็บินกลับมา ถ้าหากมี นายก็อ้างว่าคุณชายรอยซ์อยากจะทดสอบกลศาสตร์ของห้องควบคุมกลางดูเสียหน่อย”
ทันทีที่รอยซ์ได้ยินว่าจะให้ตนนั่งเฮลิคอปเตอร์ออกไปจากที่นี่ ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที ราวกับว่าเขาได้รอดพ้นจากภัยพิบัติแล้ว
ที่เขาคิดก็คือ ขอเพียงแค่ให้ตนบินออกไป ขอเพียงแค่เฮลิคอปเตอร์ที่ตนโดยสารโดนสกัดกั้น ตนก็สามารถร้องขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายได้ ถ้าอย่างนั้นก็จะสามารถหลบหนีได้
เย่เฉินให้แฮงค์กลับไปกับตนอีกทั้งยังคอยควบคุมตลอดการเดินทาง ด้วยตัวตนของแฮงค์ ไม่มีใครกล้ายิงเขาตรงๆ นี่ก็หมายความว่า แม้ว่าตนจะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น เป็นไปไม่ได้ที่คนที่ถูกขอความช่วยเหลือจะมีโอกาสโจมตีก่อน แล้วถ้าหากแฮงค์อยากจะฆ่าตนจริง ๆ ก็คงไม่ต้องลงแรงเยอะ
หากเป็นเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ตนจะหลบหนีได้ ไม่ว่าเครื่องบินจะถูกสกัดกั้นไว้หรือไม่ ตนยังต้องกลับมาที่นี่อย่างว่าง่าย
ในตอนที่รอยซ์กำลังกลัดกลุ้มในใจ เย่เฉินมองไปทางสตีฟที่อยู่ด้านข้าง กล่าวเสียงเย็นชา: “นายฟังให้ดี ถ้าหากลูกชายของนายเล่นตุกติกอะไร ไม่เพียงเขาจะถูกกำจัดทิ้ง นายเองก็ไม่รอดเช่นกัน เข้าใจไหม?”
สตีฟไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย รีบพยักหน้ากล่าว: “ผมทราบแล้ว......ผมทราบแล้ว......”
ในเวลานี้ วิทยุสื่อสารของแฮงค์ก็มีลูกน้องรายงานเข้ามา: “ลูกพี่ ผมติดต่อการไฟฟ้าไปแล้ว สายส่งไฟฟ้าถูกทำลายเสียหายรุนแรง สายส่งไฟฟ้าที่ข้ามแม่น้ำถูกทำลาย เป็นไปไม่ได้ที่คืนนี้จะสามารถจัดกำลังคนให้เพียงพอสำหรับการซ่อมแซมฉุกเฉิน อย่างเร็วที่สุดก็ต้องรอให้ถึงตอนฟ้าสางวันพรุ่งนี้ คุณว่าพวกเราจำเป็นต้องเอารถปั่นไฟมาไหม?”
แฮงค์รีบมองไปทางเย่เฉิน รอคำสั่งของเย่เฉิน แต่เย่เฉินกลับเอ่ยปากกล่าว: “บอกพวกเขาคืนนี้ไม่ต้องเอารถปั่นไฟมาแล้ว ในเมื่ออีกฝ่ายได้ตัดสายส่งไฟฟ้าแล้ว ก็หมายความว่าพวกเขากำลังจะลงมือเดี๋ยวนี้ เรียกรถปั่นไฟมาตอนนี้ก็เหมือนกับน้ำไหลไม่อาจดับไฟใกล้ได้ พวกนายทุกคนจะต้องตื่นตัวแล้วจับตามองตระกูลโจวเอาไว้ ห้ามประมาทอย่างเด็ดขาด”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...