ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 606

บทที่ 606

ในตอนนี้เซียวฉางควนก็ตัวสั่น พอเห็นสวี่เหวินหย่วนลังเลตัดสินใจไม่ได้ ก็เลยรีบพูดว่า “สวี่เหวินหย่วนรีบไปเถอะ เดี๋ยวไอ้คนพวกนี้มันลงมือกับคุณ เดี๋ยวผมจะอธิบายกับที่บ้านคุณไม่ได้!”

จางจื่อโจวก็ตวาดว่า “ถ้าไม่อยากไป ก็อยู่ที่นี่แหละ”

สวี่เหวินหย่วนก็กัดฟัน แล้วก็ไม่รอช้า รีบวิ่งออกห้องอาหารออกไป

ในใจเซียวฉางควนสิ้นหวัง แต่ยังดีที่หงห้ายังอยู่ในห้องอาหาร ดังนั้นเขาก็ได้แต่ภาวนาว่าหงห้าจะสามารถควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ แต่ว่า ในตอนนี้ หงห้าเองก็ไร้กำลังเช่นกัน

คนพวกนี้ถีบประตูห้องเพชรเข้ามา ทำเอาเรื่องใหญ่เช่นนี้ ถ้าคนของตนเองไม่เป็นอะไรล่ะก็ ก็คงจะปรากฏตัวแล้ว

แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครเข้ามาเลย แสดงว่าคนพวกนี้นั้นน่าจะเคราะห์ร้ายมากกว่าดี

หลิวกว่างกัดฟันมองหงห้า แล้วพูดเสียงนิ่งว่า “ไอ้หงห้า วันนี้เป็นวันตายของมึงแล้ว!”

พูดจบ เขาก็หันหน้า แล้วพูดกับจางจื่อโจวอย่างเคารพว่า “คุณจื่อโจว ลงมือเลยครับ!”

จางจื่อโจวก็พยักหน้า แล้วก้าวขึ้นหน้าไป พร้อมพูดว่า “ไอ้หงห้า เข้ามาตายเลยมา!”

สมัยหนุ่มๆ หงห้าเองก็เคยฝึกวิชามาบ้าง เรื่องมาถึงขั้นนี้ เขาก็ไม่ยอมตายเฉยๆ แต่ก็ได้เตรียมตั้งท่าตั้งรับต่อสู้ แล้วพูดเสียงนิ่งว่า “อยากได้ชีวิตกู ก็ต้องดูกันหน่อยแล้วว่ามึงจะมีปัญญาเอาไปได้ไหม!”

จางจื่อโจวก็ยิ้มเย็น แล้วพูดว่า “ในสายตากู มึงก็เป็นแค่มดตัวหนึ่งเท่านั้น!”

พูดจบ เขาก็ก้าวขาเดินไปยังหงห้า

หงห้าก็มีใบหน้าเคร่งขรึม แต่รู้ว่าตอนนี้ไม่อาจถอยได้ ก็เลยลงมือออกหมัดไปทางจางจื่อโจวก่อน

จางจื่อโจวก็ยิ้มร้าย แล้วก็ต่อยออกไปเบาๆ

แต่กำปั้นทั้งสองชนกันนั้น ท่านหงห้าก็รู้สึกว่าทั้งร่างกายเหมือนถูกหินก้อนใหญ่กระแทกใส่ ดังตูม แล้วรู้สึกว่ามีพลังบางอย่างพุ่งใส่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน