ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 606
บทที่ 606
ในตอนนี้เซียวฉางควนก็ตัวสั่น พอเห็นสวี่เหวินหย่วนลังเลตัดสินใจไม่ได้ ก็เลยรีบพูดว่า “สวี่เหวินหย่วนรีบไปเถอะ เดี๋ยวไอ้คนพวกนี้มันลงมือกับคุณ เดี๋ยวผมจะอธิบายกับที่บ้านคุณไม่ได้！”
จางจื่อโจวก็ตวาดว่า “ถ้าไม่อยากไป ก็อยู่ที่นี่แหละ”
สวี่เหวินหย่วนก็กัดฟัน แล้วก็ไม่รอช้า รีบวิ่งออกห้องอาหารออกไป
ในใจเซียวฉางควนสิ้นหวัง แต่ยังดีที่หงห้ายังอยู่ในห้องอาหาร ดังนั้นเขาก็ได้แต่ภาวนาว่าหงห้าจะสามารถควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ แต่ว่า ในตอนนี้ หงห้าเองก็ไร้กำลังเช่นกัน
คนพวกนี้ถีบประตูห้องเพชรเข้ามา ทำเอาเรื่องใหญ่เช่นนี้ ถ้าคนของตนเองไม่เป็นอะไรล่ะก็ ก็คงจะปรากฏตัวแล้ว
แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครเข้ามาเลย แสดงว่าคนพวกนี้นั้นน่าจะเคราะห์ร้ายมากกว่าดี
หลิวกว่างกัดฟันมองหงห้า แล้วพูดเสียงนิ่งว่า “ไอ้หงห้า วันนี้เป็นวันตายของมึงแล้ว！”
พูดจบ เขาก็หันหน้า แล้วพูดกับจางจื่อโจวอย่างเคารพว่า “คุณจื่อโจว ลงมือเลยครับ！”
จางจื่อโจวก็พยักหน้า แล้วก้าวขึ้นหน้าไป พร้อมพูดว่า “ไอ้หงห้า เข้ามาตายเลยมา！”
สมัยหนุ่มๆ หงห้าเองก็เคยฝึกวิชามาบ้าง เรื่องมาถึงขั้นนี้ เขาก็ไม่ยอมตายเฉยๆ แต่ก็ได้เตรียมตั้งท่าตั้งรับต่อสู้ แล้วพูดเสียงนิ่งว่า “อยากได้ชีวิตกู ก็ต้องดูกันหน่อยแล้วว่ามึงจะมีปัญญาเอาไปได้ไหม！”
จางจื่อโจวก็ยิ้มเย็น แล้วพูดว่า “ในสายตากู มึงก็เป็นแค่มดตัวหนึ่งเท่านั้น！”
พูดจบ เขาก็ก้าวขาเดินไปยังหงห้า
หงห้าก็มีใบหน้าเคร่งขรึม แต่รู้ว่าตอนนี้ไม่อาจถอยได้ ก็เลยลงมือออกหมัดไปทางจางจื่อโจวก่อน
จางจื่อโจวก็ยิ้มร้าย แล้วก็ต่อยออกไปเบาๆ
แต่กำปั้นทั้งสองชนกันนั้น ท่านหงห้าก็รู้สึกว่าทั้งร่างกายเหมือนถูกหินก้อนใหญ่กระแทกใส่ ดังตูม แล้วรู้สึกว่ามีพลังบางอย่างพุ่งใส่
ทันใดนั้น เขาก็รีบพูดกับจางจื่อโจวว่า “คุณจื่อโจว ช่วยจับตัวมันไว้ ผมจะสลักคำว่า ตกอับ บนหน้าผากมัน แก้แค้นให้ลูกชายผม！”
จางจื่อโจวก็พูดนิ่งๆ ว่า “วันนี้ผมมาฆ่ามัน ไม่ใช่มาให้คุณสลักหน้าผากมัน ถ้าคุณอยากจะสลัก ก็รอผมฆ่ามันก่อน แล้วค่อยสลัก！”
หลิวกว่างรีบพูดว่า “คุณจื่อโจว ถ้าเป็นแบบนี้ มันก็ไม่ได้ลิ้มรสการถูกเหยียดหยามแล้วตายไปน่ะสิ！”
จางจื่อโจวก็มองเขา แล้วพูดว่า “ไอ้คนแซ่เซียวทางนั้น คุณไปสลักได้ตามใจเลย ส่วนไอ้หงห้า ผมจะฆ่ามันก่อน！”
พูดจบ จางจื่อโจวก็บีบคอของท่านหงห้าด้วยมือเดียว จนทำให้เท้าของเขาเลยขึ้นจากพื้น！
มือของจางจื่อโจวก็ออกแรงทีละน้อย หงห้าก็รู้สึกว่า คอของตนเองเริ่มเจ็บปวดทรมานอย่างที่สุด หายใจไม่ออก รู้สึกว่าเจ็บปวดมากกว่าผูกคอตาย ลูกกระเดือกก็เหมือนจะถูกเขาใช้แรงบีบจนแหละสลาย！
ในตอนนี้ หงห้าก็หน้าเขียว แล้วในใจเขาก็คิดได้ว่า วันนี้ตนเอง ต้องตายแน่ๆ ！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...