ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6060

เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นเดินไปที่ริมหน้าต่าง จ้องมองวิลล่าตระกูลโจวที่ปรากฏเพียงแค่เค้าโครงร่างท่ามกลางความมืดเท่านั้น ใช้ความคิดเงียบๆ ปราณทิพย์จำนวนมากมายถูกปล่อยออกมาจากร่างกาย ราวกับลมพัดม้วนก้อนเมฆ มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ตระกูลโจว

วินาทีต่อมา คฤหาสน์ตระกูลโจวที่เงียบสงบไม่มีแม้แต่เสียงเพียงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็มีเสียงโพล้งเพล้งดังขึ้นมาทันที ราวกับว่าเป็นสิ่งของที่เป็นกระจกกับโลหะจำนวนมากมายหล่นลงบนพื้น

นี่ทำให้บุคลากรที่คอยจับตามองตระกูลโจวตัวสั่นเทา วิทยุสื่อสารของแฮงค์มีเสียงตื่นเต้นมากเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างรวดเร็ว: “ลูกพี่ คฤหาสน์ตระกูลโจวมีความเคลื่อนไหว!”

แฮงค์รีบกล่าว: “ฉิบหายแล้ว! อาจจะเป็นคนตระกูลโจวกลับไปในทางลับที่พวกเราไม่รู้! เร็ว! รีบฉวยโอกาสตอนที่พวกมันยังไม่เอาซื่อฟางเป่าจ้วงไปจับตัวพวกมันเอาไว้! ทุกคน รีบพุ่งเข้าไป! ใครสามารถจับตัวเอาไว้ได้ ให้รางวัลสิบล้านดอลลาร์! ใครสามารถตามหาซื่อฟางเป่าจ้วงเจอ ให้รางวัลหนึ่งร้อยล้าน!”

ทันทีที่คำพูดประโยคนี้ออกไป เกือบจะทุกคนราวกับเป็นคนบ้า พากันออกมาจากที่ซ่อนตัวของแต่ละคน พุ่งเข้าไปที่วิลล่าตระกูลโจวราวกับหมาบ้า

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำงานให้กับตระกูลรอธส์ไชลด์ แต่อย่างไรก็ไม่ใช่บุคลากรที่มีความสามารถสูง รายได้ต่อปีก็แค่ไม่กี่แสนดอลลาร์ รายได้ต่อปีของคนที่ตำแหน่งต่ำบางพวกก็ได้แค่แสนกว่าถึงสองแสนดอลลาร์เท่านั้น ตอนนี้อยู่ๆ ก็มีโอกาสที่จะทำเงินได้กว่าสิบล้านถึงร้อยล้านดอลลาร์มากองอยู่ตรงหน้า เป็นใคร ใครก็บ้าคลั่งทั้งนั้น

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง นี่ไม่ใช่เป็นเพราะพวกเขาออกจากหน้าที่โดยพลการ แต่เป็นแฮงค์ที่ส่งสัญญาณบอก ดังนั้นในใจของพวกเขารู้ดีว่า ในเวลานี้ ก็คือใครวิ่งเร็วกว่า! ใครสามารถวิ่งไปถึงด้านหน้าสุดได้ โอกาสของคนนั้นก็มากที่สุด

ถ้ายังไม่รีบเร่งอีก ถึงเวลาโอกาสที่จะเห็นคนอื่นนับเงินยังไม่มี!

ดังนั้น คนเหล่านี้ในเวลานี้ต่างพยายามวิ่งห้อตะบึงมุ่งหน้าไปยังด้านในของคฤหาสน์ตระกูลโจว กลัวว่าจะถูกคนอื่นแย่งโอกาสไป

ตอนที่พวกเหมือนคนบ้าเหล่านี้พุ่งตัวเข้าไปในวิลล่าตระกูลโจว เย่เฉินหันหลังกลับไปมองแฮงค์ กล่าวเสียงเย็นชา: “จับตาดูพวกเขาสองคนเอาไว้ ไม่อนุญาตให้ทุกคนมองออกไปนอกหน้าต่าง”

แฮงค์รีบกล่าว: “ครับคุณเย่!”

พูดจบ มือถือหยิบปืนขึ้นมาเล็งไปที่สตีฟกับลูกชายของเขา

เย่เฉินจึงฉวยโอกาสของความมืดยามราตรีกระโดดลงไปที่จากบริเวณหน้าต่าง พุ่งตัวเข้าไปที่วิลล่าตระกูลโจวตามหลังของฝูงชน

แต่ว่า เย่เฉินแตกต่างจากคนอื่น

ดังนั้น ตั้งแต่ต้นจนจบ คนของตระกูลรอธส์ไชลด์ ก็ไม่เคยไปดำเนินการตรวจสอบใดๆ ที่ด้านนอกประตู

และภายในสวนโดยเฉพาะด้านในคฤหาสน์ กลับถูกพวกเขาใจอุปกรณ์ชนิดต่างๆ ตรวจสอบมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

โจวเหลียงเวิ่นก็คือทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม ไม่อย่างนั้นไม่ว่าเขาจะนำซื่อฟางเป่าจ้วงซ่อนไว้ในที่ใดที่หนึ่งภายในบ้าน ก็จะต้องถูกตระกูลรอธส์ไชลด์ตามหาจนเจอจนได้ สำหรับจะตามหาเจอตอนไหนนั้น มันก็เป็นปัญหาของความเร็วหรือช้าเท่านั้นเอง

ดังนั้น เย่เฉินไม่มีความลังเลใดๆ วิ่งไปถึงตรงหน้าสิ่งโตหินตัวนั้นด้วยความรวดเร็ว ปราณทิพย์ส่งเข้าที่แขนซ้าย สุดท้ายใช้มือยกสิงโตหินขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว

ช่องลับใต้ฐานก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขาทันที ด้านในวางด้วยกล่องไม้จันทน์แดงที่สวยประณีตเป็นพิเศษกล่องหนึ่งไว้

เย่เฉินรู้ว่า สิ่งที่อยู่ภายในกล่องไม้ ก็คือซื่อฟางเป่าจ้วงกับ