เพื่อให้การต่อสู้จบลงโดยเร็ว เย่เฉินกลับไม่ได้รีบร้อนเปิดกล่องไม้นั้น
เขาเพียงแค่ใช้ปราณทิพย์กวาดมองภายในรอบหนึ่ง ก็สัมผัสได้ทันทีว่าภายในมีวัตถุสองชิ้นวางอยู่ด้านใน
ชิ้นหนึ่ง เป็นคัมภีร์หนักและหนาเล่มหนึ่ง เย่เฉินเดาว่า นี่น่าจะเป็นฉบับสำเนา
อีกชิ้นหนึ่ง ก็คือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเจดีย์ที่ทำจากโลหะชิ้นหนึ่ง
เมื่อตรวจสอบว่าสิ่งของไม่มีปัญหา ตอนที่จิตสำนึกเย่เฉินอยากจะเรียกตัวสำนึกกลับคืน รีบนำสิ่งของออกไปจากวิลล่าตระกูลโจว
แต่ว่า ตอนที่ปราณทิพย์ของเย่เฉินกวาดผ่านเจดีย์นั้น ราวกับว่าเจดีย์สัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขาเช่นกัน ทันใดนั้น เย่เฉินรู้สึกว่าปราณทิพย์ของตนเองถูกเจดีย์นั้นพยายามดึงดูดเข้าไปโดยที่ไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า
สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงยิ่งกว่า เนื่องจากปราณทิพย์กลุ่มนั้นของตนใช้ตัวสำนึกควบคุม เท่ากับว่าเป็นการขยายตัวสำนึกโดยไร้รูปร่างอย่างหนึ่ง ดังนั้นตอนที่ปราณทิพย์ถูกเจดีย์ดึงดูดเข้าไปนั้น แม้กระทั่งยังพยายามนำตัวสำนึก ไปจากภายในสมุทรทิพย์ของตนเองอีกด้วย!
ในตอนนี้ เย่เฉินรู้สึกว่าโลกเบื้องหน้าของตนเอง ราวกับเลอะเลือนไปหมด ทุกที่ที่สายตากวาดมองไปมืดสนิท เพียงแต่มีเพียงแสงสลัวกลุ่มหนึ่งอยู่ที่ด้านหน้า และในความเลอะเลือนนี้ ไม่มีวัตถุอื่นใด ราวกับเป็นหมอกหนาสีเทากลุ่มหนึ่ง ที่ทำให้คนรู้สึกกดดันจนหายใจไม่ออก
จากนั้น เย่เฉินก็รู้สึกว่าด้านหน้ามีเสียงดังโครมครามเกิดขึ้น จนทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนไม่หยุด ในตอนที่เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร พื้นดินก็แยกออกจากกันมีรอยแยกเกิดขึ้นมากมาย ภายในรอยแยกมีแสงสีทองสาดส่องออกมา
ในเวลานี้ เย่เฉินโลกรอบตัวแย่เฉินสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งผืน แต่สิ่งที่ทำให้เขาเหลือเชื่อก็คือ เจดีย์สี่เหลี่ยมสีทององค์หนึ่ง คาดไม่ถึงว่าจะปรากฏขึ้นมาจากในรอยแยก
เจดีย์สีทองนี้ทอประกายแสงสีทอง จากนั้นก็ส่วนที่โผล่พ้นออกมาจากพื้นดินยิ่งมากเท่าไหร่ แสงสีทองก็จ้าตามากเท่านั้น เย่เฉินเริ่มด้วยการมองจากยอดเจดีย์ จ้องมองเจดีย์องค์นั้นที่ยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ สูงจนถึงขนาดที่ยืนอยู่ที่ฐานเจดีย์แล้วแหงนมองขึ้นไป ก็ยังมองไม่เห็นยอดเจดีย์
เจดีย์สี่เหลี่ยมองค์นี้มีความสง่างามและน่าเกรงขาม ทำให้คนมองจนเกิดความหวาดหลัว
เมืองที่อยู่ตรงหน้าแห่งนี้ ก็คือเมืองฉางอานแห่งราชวงศ์ถังที่รุ่งเรืองเมื่อพันกว่าปีก่อน!
และในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจขึ้นมาว่า เจดีย์สี่เหลี่ยมองค์นั้นที่เห็นเมื่อครู่นี้ น่าจะเป็นโบราณสถานเลื่องชื่อของฉางอันในปัจจุบันนี้ เจดีย์ต้าเยี่ยน
และที่ตนมองเห็น คือเจดีย์ต้าเยี่ยนตอนที่กำลังก่อสร้าง!
ที่เห็นว่ามันค่อนข้างคุ้นตาอีกทั้งไม่คุ้นตาเป็นอย่างมาก นั่นก็เป็นเพราะว่า หลังจากเจดีย์ต้าเยี่ยนกำลังสร้างก็ได้ถูกบูรณะหลายครั้ง รูปร่างหน้าตา ลักษณะ แม้แต่จำนวนชั้นของตัวเจดีย์ต้าเยี่ยนเอง มีการบูรณะครั้งใหญ่เกิดขึ้น
อีกทั้ง การบูรณะหลายครั้งของเจดีย์ต้าเยี่ยน ล้วนเป็นเรื่องเมื่อหลายร้อยจนถึงพันปีก่อน ผู้คนได้เห็นเพียงลักษณะของเจดีย์ต้าเยี่ยนหลังจากการบูรณะห้าครั้งใหญ่ และที่สืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่มีคนรู้ ลักษณะแรกเริ่มสุดของมัน ดังนั้นเย่เฉินถึงได้รู้สึกเหมือนเป็นเดจาวูแต่กลับไม่กล้ายืนอย่างมั่นใจ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...