ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6062

เย่เฉินอดไม่ได้ที่กล่าวพึมพำ: “ถ้าพูดแบบนี้ พระสงฆ์รูปนั้นที่ผมเห็นเมื่อครู่นี้ ก็คือพระถัง ถังซัมจั๋งผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง?”

ในขณะที่กำลังคิด ภาพเหตุการณ์ได้ผ่านเมืองฉางอันที่เจริญรุ่งเรืองไป มาถึงอารามเต๋าของภูเขาสีเขียวลูกหนึ่งที่อยู่ทางตอนใต้ของนอกเมืองฉางอัน

จากภูมิประเทศ เย่เฉินจำได้ว่า สถานที่แห่งนี้อยู่ที่ตีนเขาทางตอนเหนือของภูเขาจงหนาน และบนประตูอารามเต๋าเขียนด้วยตัวอักษรสามตัว “วัดจงเซิ่ง” ทำให้เขาจำได้ทันที สถานที่แห่งนี้ก็คือสถานที่มีบุญอันดับหนึ่ง ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของลัทธิเต๋า โหลกวนไถ

โหลกวนไถยังคงเป็นต้นกำเนิดของลัทธิเต๋า ก็คือสถานที่ที่เล่าจื๊อผู้ก่อตั้งลัทธิเต๋าใช้บรรยายและเผยแผ่ศาสนาตอนนั้น ในสมัยราชวงศ์ถัง ลัทธิเต๋าถูกหลี่ยวนไล่ล่า ตั้งชื่อที่แห่งนี้ว่าวัดจงเซิ่ง

ในภาพเหตุการณ์ตอนนี้ นักบวชลัทธิเต๋ากลุ่มหนึ่งสวมชุดสีเขียว ไว้ผมยาว เกล้ามวยผม ร่างกายสูบผอม กำลังรวมตัวกันนั่งขัดสมาธิอยู่บนแทนแห่งหนึ่งของวัดจงเซิ่ง กำลังวาดรอยมือหนึ่งกลางอากาศอย่างพร้อมเพรียง เคารพเลื่อมใสและมุ่งมั่นเป็นอย่างยิ่ง

เย่เฉินมองแวบหนึ่งก็ดูออกว่า พวกเขาไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดเป็นนักบวชที่ควบคุมปราณทิพย์ และทุกรอยมือที่พวกเขาสร้างขึ้น แฝงไปด้วยปราณทิพย์ที่โหมซัดสาด ราวกับว่ากำลังร่วมมือกันทำค่ายกลขนาดมหึมาบางอย่างให้สำเร็จ

ที่ยิ่งน่าประหลาดใจก็คือ ที่ด้านหน้าของนักบวชเต๋าเหล่านี้ ซื่อฟางเป่าจ้วงองค์หนึ่งที่ทำขึ้นมาจากทองคำบริสุทธิ์ กำลังลอยอยู่กลางอากาศและหมุนช้าๆ

ซื่อฟางเป่าจ้วงองค์นี้ ก็คือองค์นั้นที่อยู่ในกล่องไม้เมื่อครู่นี้!

รอยมือที่นักบวชเต๋าเหล่านี้สร้างขึ้น ทั้งหมดเข้าไปในเจดีย์โดยไม่มีข้อยกเว้น จากนั้นพวกเขาใช้ปราณทิพย์กับค่ายกลปลุกเสกอย่างต่อเนื่อง ซื่อฟางเป่าจ้วงแสงสีทองส่องประกาย ส่องแสงสว่างพร่างพราวกับเจดีย์ต้าเยี่ยนที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้!