ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6073

ในชีวิตนี้อู๋เฟยเยี่ยนมีสิ่งที่ต้องการมากมาย

ก่อนหน้านี้ สิ่งที่เธอต้องการที่สุด อย่างแรกคือแหวนที่อยู่กับหลินหว่านเอ๋อร์ และอย่างที่สองคือหนทางแห่งอายุวัฒนะที่ผู้เป็นอาจารย์เมิ่งฉางเชิงได้ทิ้งเอาไว้ให้

แต่มาวันนี้ สิ่งที่เธออยากได้มากที่สุด กลายมาเป็นซื่อฟางเป่าจ้วงชิ้นนี้

ต้องรู้ว่า ไม่ว่าจะเป็นแหวน หรือหนทางแห่งอายุวัฒนะ ล้วนก็เป็นของของเมิ่งฉางเชิง

แต่ซื่อฟางเป่าจ้วง กลับเป็นสิ่งของที่แม้แต่เมิ่งฉางเชิงเองก็ยังเฝ้าปรารถนา

ดังนั้น คุณค่าของซื่อฟางเป่าจ้วง ก็จึงมีค่ามากกว่าสองสิ่งแรกที่กล่าวไปนั้นอยู่มากมายอย่างนับไม่ถ้วน

หนทางแห่งอายุวัฒนะควรค่าแก่การให้อู๋เฟยเยี่ยนดั้นด้นเดินทางไปที่หัวเซี่ย แล้วย้อนไปยังภูเขาแสนลี้ ส่วนซื่อฟางเป่าจ้วงก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เธอจำเป็นต้องเดินทางไปด้วยตัวเองสักครั้ง เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดได้

ดังนั้น อู๋เฟยเยี่ยนใช้เวลาที่รวดเร็วที่สุด เดินทางมุ่งหน้าไปยังบัวโนสไอเรส

บนเครื่องบิน อู๋เฟยเยี่ยนตื่นเต้นมาตลอดทาง เธอที่มีอายุยืนยาวมากว่าสี่ร้อยปี ก็มีอาการกระสับกระส่ายอย่างที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อน

ที่เธอร้อนรน เพราะรู้สึกว่าทำไมเครื่องบินลำนี้ถึงได้บินช้านัก

แต่ว่า จากเกาะที่องค์กรพั่วชิงอยู่ บินไปยังบัวโนสไอเรส ใช้ได้เพียงเครื่องบินน้ำ และอัตราความเร็วของเครื่องบินน้ำก็ต่ำมาก จำกัดความเร็วอยู่ที่500-600กิโลเมตรต่อชั่วโมง

อู๋เฟยเยี่ยนในเวลานี้ สายตามองไปยังพื้นผิวน้ำทะเลที่อยู่ด้านนอกหน้าต่าง คิดในใจ“แหวนที่อาจารย์ทิ้งไว้ให้กับศิษย์พี่ในตอนนั้น ต้องมีคุณลักษณะในการโอนย้ายได้แน่ เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถจะโยกย้ายศิษย์พี่ไปได้หลายพันไมล์ในชั่วพริบตา เพียงแค่หลินหว่านเอ๋อร์ไม่มีผลการฝึกฝน ไม่สามารถจะเปิดใช้คุณลักษณะที่แท้จริงของแหวนวงนั้นได้ ไม่ว่าโลกจะกว้างใหญ่แค่ไหน หรือห่างไกลเพียงใด ก็เป็นแค่ชั่ววูบหนึ่งของฉันเองไม่ใช่เหรอ ？”

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ในใจของเธอก็อดที่จะรู้สึกโกรธไม่ได้