การถอนคำฟ้อง เป็นทางเลือกเดียวที่มีของฮาวเวิร์ดในตอนนี้
เขาเป็นคนที่ฟ้องโจวเหลียงเวิ่นในตอนแรก ด้วยสถานะทางสังคมของเขา ขอแค่เขาแสดงเจตจำนงกับทางตำรวจและศาล ว่าทุกอย่างก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเพียงแค่เรื่องการเข้าใจผิด โจวเหลียงเวิ่นไม่ได้ขโมยของของตัวเอง หรือของที่โจวเหลียงเวิ่นขโมยไปเป็นเพียงแค่ของปลอม ราคาไม่ถึงหนึ่งร้อยดอลลาร์ เมื่อเป็นเช่นนี้ โจวเหลียงเวิ่นก็จะถูกปล่อยตัวโดยไม่มีความผิด
เมื่อถูกปล่อยตัวโดยไม่มีความผิดแล้ว เขาก็จะกลับมามีอิสระอีกครั้ง เอฟบีไอก็จะไม่ต้องมาดูแลคุ้มครองเขาอย่างเข้มงวดอีกต่อไป
เพียงแค่ว่า การกระทำแบบนี้ สำหรับตระกูลรอธส์ไชลด์แล้ว ก็เท่ากับตบหน้าตัวเองอีกครั้ง
เพราะแบบนี้มันเท่ากับว่าเรื่องอื้อฉาวที่ถูกเปิดเผยและหมักหมมมาก่อนหน้านี้ทั้งหมด กำลังจะบอกกับสังคมว่า ตัวเองใส่ความ หรือเข้าใจโจวเหลียงเวิ่นผิดไป
นี่มัน ช่างชั่วร้ายรุนแรงอะไรอย่างนี้
แต่ว่า ฮาวเวิร์ดก็ไม่มีทางเลือกอื่น
สัญชาตญาณบอกเขาว่า ตัวเองต้องหาซื่อฟางเป่าจ้วงให้เจอโดยเร็วที่สุด หากหาซื่อฟางเป่าจ้วงกลับคืนมาไม่ได้ ความเจริญรุ่งเรืองที่มีมากว่าสองร้อยปีของตระกูลรอธส์ไชลด์ก็คงถึงคราได้สิ้นสุดลงแน่แท้
ในตอนนี้ เมื่อผู้ดูแลรับผิดชอบของเอฟบีไอได้ยินในสิ่งที่เขาพูด ก็พูดเสียงนิ่งว่า“หากคุณถอนคำฟ้องจริงๆ และทางศาลก็ประกาศความบริสุทธิ์ของปีเตอร์ โจว อย่างนั้นพวกเราก็จะสิ้นสุดการดูแลปกป้องเขา ”
พูดจบ อีกฝ่ายก็พูดเตือนว่า“แต่คุณรอธส์ไชลด์ ที่ผมอยากจะเตือนคุณก็คือ คุณอย่าคิดว่า หลังจากที่ปีเตอร์ โจวได้รับอิสรภาพแล้ว คุณอยากจะทำอะไรเขาก็ได้ หากมีเหตุที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเขา ทางเอฟบีไอก็จะตรวจสอบอย่างถึงที่สุด ตอนนี้ความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อตระกูลรอธส์ไชลด์นั้นติดลบอย่างมาก ผมขอเตือนคุณว่าอย่าคิดทำอะไรวู่วาม”
ฮาวเวิร์ดพูดอย่างเย็นชา“ฉันจะทำอะไร ก็ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาสั่งสอน !”
พูดจบ เขาก็กดวางสายอย่างหยาบคาย จากนั้นก็โทรไปที่ทำการศาลของนครนิวยอร์ก
……
ไม่นาน การเดินทางสองชั่วโมงโดยเครื่องบินของท่านเอิร์ลจงหย่ง ก็ได้ลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดี
ทันทีที่เขาก้าวขาออกจากสนามบิน เฉินจื้อหมินที่รออยู่ก่อนนานแล้วก็เดินเข้ามาทักทาย พูดอย่างเคารพนบนอบว่า“ผมเฉินจื้อหมิน ดีใจที่ได้พบท่านเอิร์ลจงหย่งครับ !”
ท่านเอิร์ลจงหย่งไม่ได้ดูแก่มาก อายุน่าจะราวๆสี่สิบปีได้ รูปร่างกำยำสมส่วน ดูแล้วเหมือนดารารุ่นใหญ่ในวงการภาพยนตร์ มีลักษณะของผู้ใหญ่ที่ประสบความสำเร็จในชีวิต
เมื่อเขาเห็นเฉินจื้อหมิน คำพูดเต็มไปด้วยอารมณ์ว่า“ครั้งล่าสุดที่ได้เจอกัน อายุนายยังไม่ถึงสิบขวบเลย ตอนนี้ดูจะแตกต่างอย่างมากกับที่เคยได้พบเจอมา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...