เพราะรู้ว่าองค์กรพั่วชิงในตอนนี้นั้นเก็บตัวเงียบเป็นอย่างดี ดังนั้นครั้งนี้ที่เย่เฉินเดินทางมานครนิวยอร์ก ก็ไม่คิดจริงๆว่าจะมาโคจรเจอกับองค์กรพั่วชิงได้อีก
ทว่า ในตอนนี้ตัวเองเพิ่งจะเดินทางมาถึงที่ชั้น17ของโรงพยาบาลแมนฮัตตัน ก็มีผู้บาดเจ็บคนหนึ่งขององค์กรพั่วชิงถูกส่งตัวมา นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ
สัญชาตญาณของเย่เฉินบอกเขาว่า องค์กรพั่วชิงจะต้องมาเพราะโจวเหลียงเวิ่นอย่างแน่นอน
และจุดประสงค์ที่พวกเขาเข้าใกล้โจวเหลียงเวิ่น ไม่ต้องบอกก็คงต้องเพราะซื่อฟางเป่าจ้วง
เย่เฉินแอบคิดในใจ “ตอนที่เราโทรหาหว่านเอ๋อร์ เธอได้พูดว่า เมิ่งฉางเชิงเคยได้พูดกับหลินจู๋ว์หลูพ่อของเธอถึงเรื่องซื่อฟางเป่าจ้วงมาก่อน อย่างนั้นอู๋เฟยเยี่ยนก็ย่อมต้องรู้ถึงการมีอยู่ของซื่อฟางเป่าจ้วงนี้ และอาจจะเป็นเพียงบุคคลเดียวในองค์กรพั่วชิงที่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของซื่อฟางเป่าจ้วง ตอนนี้คนขององค์กรพั่วชิงให้ความสนใจกับของสิ่งนี้ อย่างนั้นแล้วนี่ก็น่าจะเป็นคำสั่งของอู๋เฟยเยี่ยนนะสิ ”
คิดมาถึงตรงนี้ ภายในใจของเย่เฉินก็เริ่มมีความหวาดระแวงขึ้นมาเล็กน้อย
เขารู้ว่าในองค์กรพั่วชิงนอกจากอู๋เฟยเยี่ยนแล้ว ก็ยังมีอีกสามผู้อาวุโสกับอีกหนึ่งท่านเอิร์ล หากอู๋เฟยเยี่ยนส่งหนึ่งท่านเอิร์ลมา ตัวเองก็อาจจะมีโอกาสชนะ แต่หากส่งหนึ่งในสามผู้อาวุโสมา ตัวเองคนต้านรับไม่ไหว
เพราะว่า นั่นคือยอดฝีมือทั้งสามคนที่เปิดจุดหนีว๋านแล้ว และความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นประมาทไม่ได้เลย
เย่เฉินคิดวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้าอย่างคร่าวๆ รู้สึกว่าต้องพาโจวเหลียงเวิ่นไปที่ที่ปลอดภัยโดยเร็วที่สุด เพื่อไม่ให้มีเวลาที่ยาวนานจนอุปสรรคมากขึ้นตาม
ก่อนหน้านั้นมีเพียงตระกูลรอธส์ไชลด์ที่ต้องการจับตัวเขา ตอนนี้ แม้แต่องค์กรพั่วชิงเองก็เข้ามาแทรกแซงด้วย หากไม่หาทางโยกย้ายโจวเหลียงเวิ่นออกไป ไม่แน่ตัวเองกับเขาก็อาจจะตกอยู่ในอันตรายได้
และเวลาแบบนี้ก็ไม่เหมาะที่จะต่อสู้ใดๆ ความปลอดภัยเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
เมื่อเห็นอีกฝ่ายถูกเข็นเข้าไปในห้อง1707 เย่เฉินก็เดินไปที่หน้าประตูห้อง1708
หลังจากที่เคาะประตูห้องไปสองที เขาไม่รอให้แฮงค์ที่อยู่ในห้องตอบรับ ก็เปิดประตูห้องเข้าไป
ห้องพักเดี่ยวที่แฮงค์อยู่ เหมือนอพาร์ทเมนต์ห้องชุด เข้าประตูมาคือห้องโถงเล็กๆสำหรับพักผ่อน ด้านในก็ถึงจะเป็นห้องพักผู้ป่วย
แฮงค์ในตอนนี้ กำลังนอนอย่างเบื่อหน่ายอยู่บนเตียง รอการตรวจเพื่อติดตามผลของหมอ
เมื่อเห็นเย่เฉินเข้ามา เขาก็รีบลุกขึ้น แล้วพูดด้วยความเคารพว่า“คุณเย่มาแล้ว!”
เย่เฉินพยักหน้า วางดอกไม้สดที่นำมาด้วยไว้ข้างๆ แล้วถามเขาว่า“ฮาวเวิร์ดได้ให้ภารกิจใหม่อะไรหรือเปล่า ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...