ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 608

บทที่ 608

ตอนที่เข้ามาในเทียนเซียงฝู่ ก็เพิ่งพบว่า พนักงาน และยามก็ได้นอนฟุบที่พื้นหมดแล้ว

เย่เฉินก็เข้าไปตรวจดูข้างหน้า ก็พบว่าพนักงานและยามทั้งหมด ได้สลบไปหมดแล้ว บริเวณหลังต้นคอของทุกคนมีรอยเขียวช้ำ ดูเหมือนว่าจะถูกมือที่ใช้แรงแล้วฟาดให้สลบ

“นี่มันยอกฝีมือเลยนี่！” เย่เฉินก็จับจุดได้ ทันใดนั้น ก็รีบขึ้นชั้นบนไป！

ในตอนนี้ ท่านหงห้าก็กำลังจะตาย ลูกตาได้กลอกเป็นสีขาวออกมาแล้ว

ส่วนอีกด้าน หลิวกว่างและหลิวหมิงเห็นดังนั้น ก็มองตากัน

หลิวหมิงหยิบเอามีดพกออกมาจากเอว แล้วมองไปทางเซียวฉางควนที่หลบอยู่ตรงมุมห้อง แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ในเมื่อไอ้หงห้า มีคุณจื่อโจวคอยจัดการแล้ว เช่นนั้นกูก็จะให้ไอ้เซียวฉางควนนี่รับโทษเป็นสองเท่า！”

พูดจบ เขาก็พูดกับพ่อตนเองว่า “พ่อครับ พ่อจับตัวมันไว้ เดี๋ยวผมจะสลักอักษรที่หน้าผากมัน เขียนไปว่า พ่อตาตกอับ สี่ตัวใหญ่ๆเลย”

หลิวกว่างพยักหน้า แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “สลักเลย！สลักไปเลย！ลงมือหนักๆ เลย สลักให้ถึงกะโหลกมันเลย！”

เซียวฉางควนก็ตกใจจนวิญญาณแทบจะออกจากร่าง แล้วพูดว่า “ผมไม่มีความแค้นอะไรกับพวกคุณ ทำไมพวกคุณต้องมาทำกับผมแบบนี้ด้วย？！”

“ไม่มีความแค้นกันงั้นรึ？！” หลิวหมิงเดินมาตรงหน้าเซียวฉางควน แล้วก็ตบบ้องหูเซียวฉางควนไปอย่างแรงๆ

“ไอ้แก่！ลูกเขยมึงทำกูขายหน้า มึงยังกล้าบอกไม่มีความแค้นกับกูอีกหรือ? กูจะบอกให้นะ วันนี้กูไม่เพียงจะสลักคำว่า พ่อตาตกอับ ที่หน้าผากมึง กูจะฆ่ามึงด้วย！ให้ไอ้ลูกเขยกระจอกตกอับของมึงมาเก็บศพให้มึง！”

ปลายมีดของหลิวหมิงแหลมคมมาก เซียวฉางควรเห็นแสงที่สะท้อนออกมาจากคมมีด ก็ตกใจจนร้องไห้ออกมา

แต่ว่า เขาก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ได้แต่ร้องเรียกท่านหงห้าว่า “ท่านห้า ท่านห้าช่วยผมด้วย！”

ตอนนี้ท่านหงห้าเองก็กำลังจะตายพะงาบๆ เนื่องจากสมองขาดออกซิเจน ก็เลยหมดสติไป ทันใดที่ได้ยินเสียงร้องให้ช่วยของ

เซียวฉางควน แล้วก็รวมพลังทั้งหมดพูดออกมาว่า “คุณเซียวครับ ผมขอโทษด้วย หงห้าทำให้คุณติดร่างแหไปด้วย หงห้าขอไปก่อนแล้วกัน”

จางจื่อโจวก็พูดอย่างสีหน้าร้ายกาจว่า “ไอ้หงห้า ตั้งนานมึงยังไม่ตายอีกรึ มึงนี่มันไม่ธรรมดาเหมือนกัน แต่กูขอเตือนนะว่า