ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 608
บทที่ 608
ตอนที่เข้ามาในเทียนเซียงฝู่ ก็เพิ่งพบว่า พนักงาน และยามก็ได้นอนฟุบที่พื้นหมดแล้ว
เย่เฉินก็เข้าไปตรวจดูข้างหน้า ก็พบว่าพนักงานและยามทั้งหมด ได้สลบไปหมดแล้ว บริเวณหลังต้นคอของทุกคนมีรอยเขียวช้ำ ดูเหมือนว่าจะถูกมือที่ใช้แรงแล้วฟาดให้สลบ
“นี่มันยอกฝีมือเลยนี่！” เย่เฉินก็จับจุดได้ ทันใดนั้น ก็รีบขึ้นชั้นบนไป！
ในตอนนี้ ท่านหงห้าก็กำลังจะตาย ลูกตาได้กลอกเป็นสีขาวออกมาแล้ว
ส่วนอีกด้าน หลิวกว่างและหลิวหมิงเห็นดังนั้น ก็มองตากัน
หลิวหมิงหยิบเอามีดพกออกมาจากเอว แล้วมองไปทางเซียวฉางควนที่หลบอยู่ตรงมุมห้อง แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ในเมื่อไอ้หงห้า มีคุณจื่อโจวคอยจัดการแล้ว เช่นนั้นกูก็จะให้ไอ้เซียวฉางควนนี่รับโทษเป็นสองเท่า！”
พูดจบ เขาก็พูดกับพ่อตนเองว่า “พ่อครับ พ่อจับตัวมันไว้ เดี๋ยวผมจะสลักอักษรที่หน้าผากมัน เขียนไปว่า พ่อตาตกอับ สี่ตัวใหญ่ๆเลย”
หลิวกว่างพยักหน้า แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “สลักเลย！สลักไปเลย！ลงมือหนักๆ เลย สลักให้ถึงกะโหลกมันเลย！”
เซียวฉางควนก็ตกใจจนวิญญาณแทบจะออกจากร่าง แล้วพูดว่า “ผมไม่มีความแค้นอะไรกับพวกคุณ ทำไมพวกคุณต้องมาทำกับผมแบบนี้ด้วย？！”
“ไม่มีความแค้นกันงั้นรึ？！” หลิวหมิงเดินมาตรงหน้าเซียวฉางควน แล้วก็ตบบ้องหูเซียวฉางควนไปอย่างแรงๆ
“ไอ้แก่！ลูกเขยมึงทำกูขายหน้า มึงยังกล้าบอกไม่มีความแค้นกับกูอีกหรือ? กูจะบอกให้นะ วันนี้กูไม่เพียงจะสลักคำว่า พ่อตาตกอับ ที่หน้าผากมึง กูจะฆ่ามึงด้วย！ให้ไอ้ลูกเขยกระจอกตกอับของมึงมาเก็บศพให้มึง！”
ปลายมีดของหลิวหมิงแหลมคมมาก เซียวฉางควรเห็นแสงที่สะท้อนออกมาจากคมมีด ก็ตกใจจนร้องไห้ออกมา
แต่ว่า เขาก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ได้แต่ร้องเรียกท่านหงห้าว่า “ท่านห้า ท่านห้าช่วยผมด้วย！”
ตอนนี้ท่านหงห้าเองก็กำลังจะตายพะงาบๆ เนื่องจากสมองขาดออกซิเจน ก็เลยหมดสติไป ทันใดที่ได้ยินเสียงร้องให้ช่วยของ
เซียวฉางควน แล้วก็รวมพลังทั้งหมดพูดออกมาว่า “คุณเซียวครับ ผมขอโทษด้วย หงห้าทำให้คุณติดร่างแหไปด้วย หงห้าขอไปก่อนแล้วกัน”
จางจื่อโจวก็พูดอย่างสีหน้าร้ายกาจว่า “ไอ้หงห้า ตั้งนานมึงยังไม่ตายอีกรึ มึงนี่มันไม่ธรรมดาเหมือนกัน แต่กูขอเตือนนะว่า
จากนั้น เขาก็ออกแรงที่มือมากขึ้น หงห้าถูกบีบคอจนหายใจไม่ออกแม้แต่น้อย พลังที่เหลือกลับมาเมื่อครู่นี้ ก็ได้สูญสิ้นไปจนหมด คล้ายกับตะเกียงที่กำลังจะวอดดับ
ตอนนี้หลิวหมิงก็หัวเราะลั่น “สะใจจริงโว้ย！คืนนี้ได้ฆ่าไอ้หงห้าและพ่อตาของเย่เฉิน พรุ่งนี้ค่อยไปฆ่าไอ้เย่เฉิน กูก็จะได้แก้แค้นสักที！”
ในตอนนี้ หลิวกว่างก็ได้จับหัวของเซียวฉางควนไว้แล้ว จากนั้นก็พูดกับหลิวหมิงว่า “ลูกพ่อ รีบมาสลักหัวมัน！พอเสร็จ จะได้ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก”
“ได้เลยพ่อ！” หลิวหมิงแสยะยิ้มร้ายๆ ปลายมีดก็ได้สัมผัสกับหน้าผากของเซียวฉางควน
ส่วนหงห้าในตอนนี้ ลูกตาก็ได้เหลือกขึ้นไปด้านบนหมดแล้ว แทบจะสิ้นลมแล้ว
ในตอนนั้นเอง ประตูของห้องอาหารก็ถูกคนถีบจะหลุดกระเด็นปลิวออก！
พอเซียวฉางควนเห็นดังนั้น ก็ตะโกนร้องไห้เสียงดังลั่นว่า “เย่เฉิน ลูกเขยคนดีของพ่อ ถ้าแกมาช้ากว่านี้อีกนิด ก็คงจะได้เก็บศพพ่อแล้วลูกเอ้ย！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...