เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6083

เฉินจื้อหมินในเวลานี้ กลับตระหนักไม่ถึงว่า หมอชาวจีนที่สวมหน้ากากอนามัยที่อยู่ตรงหน้ามีความพิเศษที่ตรงไหน

เขาคิดว่า ด้วยยศของเขา ต่อให้เป็นประธานของโรงพยาบาลแห่งนี้มา ก็ยังต้องเคารพนอบน้อมต่อเขา

สำหรับผู้รับผิดชอบในการวินิจฉัยโรคตัวเล็กๆคนหนึ่งของที่นี่ คิดว่าก็แค่ตั้งใจอยากจะหาโอกาสมารู้จักตน ถือโอกาสประจบเอาใจตนสักหน่อย

ดังนั้น เขากลับไม่ได้เห็นเย่เฉินที่อยู่ตรงหน้าอยู่ในสายตา

เย่เฉินในเวลานี้ก็ยิ้มบางๆ กล่าวกับเฉินจื้อหมิน: “สวัสดีครับคุณเฉิน ผมเป็นผู้รับผิดชอบของแผนกฉุกเฉิน พวกเรามา หลักๆคืออยากจะมาหาญาติของคนไข้สักหน่อย ไม่ทราบว่าคุณเป็นญาติของคนไข้ไหมครับ?”

เฉินจื้อหมินพยักหน้า กล่าวอย่างเย่อหยิ่ง: “เขาคือผู้ช่วยของผม ผมก็เท่ากับเป็นญาติของเขา มีธุระอะไรก็พูดกับผมได้เลย”

เย่เฉินยิ้มบางๆทันที เอ่ยปากกล่าว: “คือแบบนี้ครับคุณเฉิน เนื่องด้วยคุณคือแขกคนสำคัญของโรงพยาบาลเรา เพื่อเป็นการแสดงถึงความเคารพของพวกเราที่มีต่อคุณเฉิน พวกเราตัดสินใจว่าจะนำผู้ป่วยท่านนี้ย้ายไปยังห้องผู้ป่วยVIPของชั้นบน ที่นั่นพื้นที่กว้างขวาง อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครันเป็นอย่างยิ่ง แล้วก็ยิ่งสะดวกที่คุณจะอยู่ดูแลเพื่อนร่วมงานของคุณ”

พูดจบ เย่เฉินยังหันหน้าไปโบกมือให้กับชายวัยกลางคนที่ใบหน้าไร้อารมณ์คนนั้นอีกด้วย เป็นการทักทายด้วยอย่างไมตรีจิต

เขารู้ว่า คนคนนั้นก็คือท่านเอิร์ลจงหย่ง

อีกทั้ง ท่านเอิร์ลจงหย่งก็ไม่ได้ปกปิดปราณทิพย์บนตัวเอาไว้เลยสักนิด

นี่ก็เป็นเพราะว่า เย่เฉินขับเคลื่อนวิชายับยั้งปราณทิพย์ตลอด ท่านเอิร์ลจงหย่งไม่ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติใดๆ แล้วก็ไม่ได้ระมัดระวังมากจนเกินไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน