เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6086

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวพร้อมรอยยิ้ม: “คุณพูดถูกครับ!”

พูดไป เขารีบกดเสียงเบาลง กล่าวต่อ: “คุณเฉินคุณอย่าได้ร้อนใจจนเกินไป ผมน่ะ ตอนกลางคืนผมค่อยสังเกตความเคลื่อนไหวของFBIพวกนั้น ถ้าหากตอนกลางคืนพวกเขาหละหลวม ไม่เข้มงวดขนานั้น ถ้าหากคุณอยากจะมาเยี่ยม ผมค่อยคิดหาหนทางให้คุณ”

ทันทีที่เฉินจื้อหมินได้ยินประโยคนี้ ตรงหน้าก็เปล่งประกายขึ้นทันที กล่าวถามจิตใต้สำนึก: “วิธีนี้ได้ผลไหม?”

เย่เฉินกล่าวจริงจัง: “ผมคิดว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ว่ายังไงตอนกลางคืนค่อยสังเกตอีกรอบ พวกเขาเหล่านี้เดี๋ยวตึงเดี๋ยวหย่อน หัวหน้ามาก็จะเข้มงวดหน่อย หัวหน้าไปแล้วก็หละหลวมหน่อย”

เฉินจื้อหมินคิดว่าหมอคนนี้อยากจะประจบตนเอง ดังนั้นจึงเอ่ยปากกล่าวทันที: “ถ้านายสามารถช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ฉันได้ วันหลังฉันจะช่วยพูดคำสวยหรูต่อหน้าผู้อำนวยการของพวกนายสักหน่อย”

เย่เฉินกล่าวด้วยใบหน้าตื่นเต้น: “โอ๊ยคุณเฉิน ถ้าอย่างนั้นต้องขอบคุณคุณมากเลยครับ!”

พูดไป เมื่อเห็นว่าลิฟต์มาถึงลานจอดรถแล้ว เย่เฉินจึงกล่าว: “คุณเฉิน ผมไปส่งคุณขึ้นรถ พวกเราคุยรายละเอียดกันระหว่างทาง”

เฉินจื้อหมินพยักหน้า ครั้งนี้เขาออกมาโดยที่ไม่มีคนขับรถ ขับรถไปรับท่านเอิร์ลจงหย่งที่สนามบินด้วยตัวเอง ดังนั้นทั้งสองคนพูดคุยกันได้สะดวกมาก

เฉินจื้อหมินพลางมุ่งหน้าเดินไปที่โรลส์รอยซ์ของตน พลางถามเย่เฉิน: “นายคิดว่าพวกเขาจะค่อนข้างหละหลวมหน่อยตอนกี่โมง?”

เย่เฉินรีบกล่าว: “คาดว่าน่าจะอีกสักประมาณนึ่งหรือสอง สองสามชั่วโมง”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน