ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6087
ตอนที่เย่ฉางอิงเสียชีวิต อานโยวโยวยังเป็นเพียงแค่นักเรียน
ดังนั้น เฉินจื้อหมินเองก็ไม่เคยเจอเย่ฉางอิงมาก่อน
แต่ว่า ตั้งแต่ตอนที่เขาเป็นนักเรียน ก็คือองค์กรพั่วชิงสร้างขึ้นมาเพื่ออานโยวโยว
ตอนนั้น “บัณฑิต”วัยรุ่นเพศชายที่ถูกสร้างขึ้นมาพร้อมกันกับเขามียี่สิบกว่าคน คนพวกนี้ ส่วนมากเป็นสายเลือดชาวจีนบริสุทธิ์ ส่วนน้อยที่จะเป็นเชื้อสายจีนกับสายเลือดผสมอื่นๆ ยังมีแม้กระทั่งคนผิวขาวและคนผิวดำอีกสองสามคน
เหตุผลที่พวกเขาเลือกเชื้อชาติผสมหรือแม้กระทั่งคนผิวขาวและคนผิวดำ ก็เป็นเพราะว่าองค์กรพั่วชิงไม่แน่ใจว่าหลังจากที่อานโยวโยวเติบโตจะมีมุมมองในการเลือกคู่ครองยังไง ดังนั้น พวกเขาเลือก“บัณฑิต”วัยรุ่นเพศชายที่หน้าตาดีประมาณยี่สิบกว่าคน จากนั้นเริ่มให้พวกเขาได้รับการศึกษาและฝึกอบรมอย่างเข้มงวด
จนถึงตอนนี้อานโยวโยวก็ยังไม่รู้ ผู้ชายอัจฉริยะที่มีผลการเรียนโดดเด่น วิชาความรู้มากมาย พฤติกรรมที่เป็นสุภาพบุรุษเกินกว่าคนรุ่นราวคราวเดียวกันที่ปรากฏข้างกายเธอในตอนนั้น เกือบทั้งหมดเป็นบัณฑิตขององค์กรพั่วชิง
ความตั้งใจขององค์กรพั่วชิงนั้นง่ายมาก
ใช้เพศชายยอดเยี่ยมที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวดล้อมรอบอานโยวโยวเอาไว้ แบบนี้ จะต้องมีสักคนที่สามารถเข้าไปภายในตระกูลอานได้
และเฉินจื้อหมิน ก็คือผู้ชนะคนสุดท้าย
อันที่จริงเฉินจื้อหมินคุ้นเคยกับข้อมูลทุกคนของตระกูลอานดีมากหลายปีแล้ว
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเจอเย่ฉางอิง แต่เขาก็เคยเห็นข้อมูลทั้งหมดของเย่ฉางอิง ในนั้นก็ประกอบไปด้วยข้อมูลที่เป็นรูปถ่าย
เพียงแต่ว่า อย่างไรก็ตามเย่ฉางอิงได้เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว อีกทั้งหลังจากที่เขากับอานโยวโยวแต่งงานกันมานานหลายปี ก็ไม่เคยกลับไปทบทวนบทเรียนในตอนนั้นอีก ดังนั้นจึงลืมหน้าตาของเย่ฉางอิงไปบ้างแล้ว
“เอ๊ะ?”เย่เฉินกล่าวถามอย่างสงสัย: “น้าเขยเล็กรู้ชื่อของผม?”
เฉินจื้อหมินพลางกำปืนสั้นเอาไว้แน่น พลางกล่าวอย่างดีใจจนปิดไว้ไม่มิด: “พวกเราตามหานายมานานหลายปี คิดไม่ถึงว่านายจะอยู่ที่นครนิวยอร์ก! นี่มันยอดเยี่ยมเหลือเกิน! ฉันจะโทรหาคุณตาของนายเดี๋ยวนี้ ถ้าเขารู้จะต้องดีใจมากแน่ๆ!”
พูดไป เขาแสร้งทำเป็นควักมือถือออกมา วินาทีต่อมา กลับควักปืนสั้นออกมา เล็งไปที่หัวสมองของเย่เฉิน กล่าวเสียงเย็นชาด้วยใบหน้าดุร้าย: “เย่เฉินใช่ไหม? ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?! นายรู้ว่าฉันเป็นน้าเขยเล็กของนาย ยังพยายามเล่นเกมกับฉัน นี่หมายความว่า เป็นเพราะนายรู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน?!”
เย่เฉินเห็นสีหน้าอาฆาตแค้นบนใบหน้าของเขา เย่เฉินจึงฉีกหน้ากากปลอมตัวออกทันที กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “นายก็เป็นบัณฑิตรุ่นหนึ่งขององค์กรพั่วชิงนี่นา มองดูไปค่อนข้างมีหน้ามีตาเลยนี่ อันที่จริงก็เป็นเพียงแค่หมาที่โซ่ล่ามยาวหน่อยเท่านั้น อีกทั้งยังต้องกินยาถอนพิษเป็นประจำใช่ไหมล่ะ?”
“เชี้ย!”สีหน้าของเฉินจื้อหมินเศร้าหมองเป็นอย่างยิ่ง จ้องมองเย่เฉินเขม็ง กัดฟันกล่าว: “ดูท่านายจะเข้าใจมากเลยทีเดียวนี่! เชื่อไหมว่าฉันจะเป่านายให้ตายซะตอนนี้ จากนั้นก็ไปรับรางวัลจากผู้มีพระคุณ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...