ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 612

บทที่ 612

จางจื่อโจวก็กลายเป็นคนพิการไปแล้ว หลังจากนี้เขาก็ไม่มีเพียงแรงที่จะเช็ดก้น หัวใหล่ทั้งสองข้างแหละละเอียด เนื้อหนังก็แหลกเหลว ถ้าเอาสภาพนี้ไปหาหมอ อันดับแรกคงต้องตัดทิ้งก่อนเลยแน่ๆ

เขาไม่อยากมีชีวิตแบบตายทั้งเป็น!

หลิวหมิงก็เพิ่งรู้ว่า ตนเองร้ายใส่เย่เฉินไปนั่น มันไร้ประโยชน์ คนเก่งๆ อย่างจางจื่อโจว ต่อยท่านหงห้าไปอย่างกับผักปลา ภายใต้เงื้อมมือของเย่เฉิน ก็แพ้ราบคาบในท่าเดียวไม่ใช่หรือ?

ถ้าตนเองเอามีดไปจี้คอของเซียวฉางควนล่ะก็ กลัวว่าเย่เฉินคงจะจัดการกับตนเอง เพื่อรักษาชีวิตของเซียวฉางควนอย่างแน่นอน

ดังนั้น พ่อนี่แหละที่รู้สถานการณ์ดี!

พอคิดถึงจุดนี้ เขาก็คุกเข่าลงที่พื้น แล้วร้องไห้พูดว่า “อาจารย์เย่ครับ ผมผิดไปแล้ว อภัยให้ผมด้วย.......ที่ผมกับพ่อมาวันนี้ ก็เพราะคุณชายอู๋บังคับมา ไม่เช่นนั้น ต่อให้ผมกล้าแค่ไหน ก็ไม่กล้ามาทำร้ายคนของคุณหรอกครับ.......”

พูดจบ เขาก็คุกเข่าที่พื้น แล้วก็โขกหัวขอโทษ ร้องไห้น้ำมูกไหล หมดสภาพ

เย่เฉินก็หัวเราะเย็น แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าพวกมึงสองพ่อลูกจะร้องขอชีวิตกันเก่งเหลือเกินนะ!”

หลิวกว่างรีบพูดว่า “อาจารย์เย่ครับ พวกเราก็สำนึกผิดแล้วนี่ไงครับ.....”

เย่เฉินส่งเสียงไม่พอใจ “พวกมึงสองคนคุกเข่าอยู่ที่นี่แหละ!ถ้าขยับ กูจะเด็ดหัวหมาๆ ของพวกมึงเสีย!”

สองพ่อลูกก็ตัวสั่น นั่งคุกเข่าที่พื้น ไม่กล้าขยับ

ตอนนี้เย่เฉินก็ดินไปทางข้างๆ ตัวของหงห้า แล้วจับชีพจรของเขาดู

ถึงแม้เมื่อครู่จะรู้ว่าเขายังเหลือลมหายใจ แต่เขาขาดออกซิเจนนานไป ร่างกายก็เลยได้รับผลกระทบมาก อ่อนแอมาก

อาการแบบนี้ ก็เหมือนกับคนที่ได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองอย่างหนัก ถึงแม้จะไม่ตาย แต่3-5ปีก็ไม่แน่ว่าจะฟื้นมาได้ ถึงขั้นอาจจะไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้เลยทั้งชีวิต

เย่เฉินไม่ยอมเห็นเขาตายทั้งเป็น

เพราะถึงอย่างไร สำหรับเย่เฉิน หงห้าเป็นคนแข็งแกร่ง แถมยังภักดี คนแบบนี้หาได้ยาก ตนเองไม่อาจจะทนเห็นเขากลายเป็นคนพิการเด็ดขาด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน