ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 616
บทที่ 616
เย่เฉินก็พยักหน้าอย่างพอใจ แล้วพูดว่า “มาๆๆ เริ่มถ่ายได้เลย”
พูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วถ่ายไปยังสองพ่อลูกตระกูลหลิว
สองพ่อลูกยืนเรียงกัน หลิวหมิงก็เช็ดน้ำตา พยายามยิ้มพูดออกมาว่า “สวัสดีครับทุกคน ผมคือหลิวหมิงผู้ตกอับ”
หลิวกว่างก็รีบพูดขึ้นว่า “ผมคือ พ่อไอ้ตกอับ หลิวกว่าง”
สองพ่อลูกพูดพร้อมกัน “วันนี้พวกเราสองพ่อลูกจะมาแสดงจำอวดให้ทุกท่านได้ดูกัน！”
หลิวหมิงก็พูดต่อว่า “ทุกท่านคงจะเห็นตัวอักษรบนหน้าผากของพวกเราแล้ว เหตุที่สลักคำว่า ตกอับ บนหน้าผากของพวกเรานั้น ก็เพราะว่าผมนั้นเป็นคนที่อวดเก่ง สลักอักษรนี้ไว้ที่หน้าผาก ก็เพื่อที่อยากจะเตือนคนอื่นๆ ว่า พวกเรานั้นเป็นคนที่ ตกอับ”
หลิวกว่างก็พูดว่า “เขาบอกกันว่า พ่อเก่งลูกกล้า แต่ผมนี่เป็นพ่อที่กล้าของลูกชายคนเก่ง ในเมื่อลูกชายของผมสลักคำว่า ตกอับ ที่หน้าผากไปแล้ว ผมก็ไม่อาจจะเป็นตัวถ่วงของลูกชายได้ ก็เลยสลักที่หน้าผากของตนเองบ้างว่า พ่อไอ้ตกอับ 4คำ”
หลิวหมิงก็พูดต่อว่า “พอเห็นจุดนี้แล้ว ทุกท่านคงจะถามว่า ทำไมผมกับพ่อถึงได้อวดเก่ง? หลักๆ ก็เพราะว่า พวกเรารู้จักกับตระกูลอู๋ของซูหาง！”
“ใช่แล้ว！” หลิวกว่างพูดอยู่ข้างๆ ว่า “ทุกคนก็รู้ดีว่าตระกูลอู๋นั่นรวยมาก แต่ตระกูลอู๋ไม่ได้มีดีแค่เงินเยอะ แต่มีลูกชายที่สามารถกินขี้ได้！”
หลิวหมิงพูดเสริมว่า “ใช่แล้วพูดถึงลูกชายของตระกูลอู๋ที่กินขี้ได้ ทุกท่านคงจะเห็นคลิปในTikTokแล้ว ไอ้หนุ่มคนนี้จะต้องกิน อาหารชั่วโมงละมื้อ ขาดไม่ได้เลย เขาอยู่ที่ห้องน้ำโรงพยาบาล เพื่อที่จะอยากกินขี้อุ่นๆ ถึงกับผลักลุงแก่ๆ ที่กำลังเช็ดก้นออกไป แย่งกินขี้กินอย่างโจ่งแจ้ง ทุกท่านคิดว่ายังเป็นคนธรรมดาได้อีกหรือ? ”
หลิวกว่างก็เสริมว่า “ถ้าเป็นอย่างที่คุณว่า คุณชายอู๋คนนี้ ช่างไม่ธรรมดาจริงๆ ！”
“แน่นอน” หลิวหมิงพยักหน้ารัวๆ แล้วก็พูดยกนิ้วโป้งชื่นชมว่า “ก็ถึงได้บอกไงว่าตระกูลอู๋นั้นไม่ธรรมดา ไม่เช่นนั้น คุณชายคนรองของตระกูลอู๋ จะกล้าทำเช่นนี้หรือ? ”
หลิวกว่างก็ถามอย่างสงสัยว่า “เอ่อแล้วก็ ทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยได้ข่าวคุณชายคนรองของตระกูลอู๋เลยล่ะ? ”
หลิวหมิงพูดว่า “ผมได้ยินมาว่า เขาใช้ชีวิตแต่ละวันนั้น สบายเอามากๆ เลย！สุขสบายอย่างกับในวัง！”
ตอนที่พูดคำนี้ ใจของหลิวหมิงก็สั่นอย่างมาก
ให้ตายเถอะ นี่มันช่างเป็นการหาเรื่องกับตระกูลอู๋จริงๆ เนี่ย！
ใจของหลิวกว่างเอง ก็เต้นอย่างแรง แต่พอเขาไปยังเย่เฉิน ก็ได้แต่ทนพูดต่อไป “คงไม่ใช่แค่โขกหัวคำนับหรอก！คงจะซาบซึ้งจน
คุกเข่าเลียเท้าพวกเราเลยแหละ ผมได้ยินมาว่า ท่านปู่อู๋ชอบไปนับญาติว่าคนอื่นเป็นพ่อบุญธรรมไปทั่ว ไม่แน่ว่า ซาบซึ้งมากๆ ขึ้นมา อาจจะเรียกผมว่าพ่อบุญธรรมไปด้วยก็เป็นได้”
“ท่านปู่อู๋ชอบมีพ่อบุญธรรมงั้นหรือ? ” หลิวหมิงถามอย่างตกใจว่า “ทำไมถึงมีความชอบพิสดารเช่นนี้ล่ะ? ”
“ใครเล่าจะไปรู้” หลิวกว่างทำท่าไหล่ตก แล้วพูดว่า “ได้ยินว่าที่แก่ปูนนี้แล้วยังไม่ยอมตาย มีพ่อบุญธรรมไปแล้วกว่า300กว่าคน อาจจะเป็นเพราะว่าตาแก่นี่ชอบเป็นลูกชายของคนอื่นเขาล่ะมั้ง！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...