ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 620
บทที่ 620
คนที่หนึ่ง สลัก4ตัวอักษร
คนที่สอง สลัก5ตัวอักษร
คนที่สาม สลัก6ตัวอักษร
คนที่สี่ สลัก7ตัวอักษร
ตนเองเป็นคนที่ห้า ก็ต้องสลัก8ตัวอักษรน่ะสิ？！
หน้าผากจะมีที่ว่างขนาดนั้นหรือ！
จางจื่อโจวก็ร้องไห้ออกเสียงออกมา ทั้งร้องไห้ ทั้งพูดขอร้อง “อจารย์เย่ครับ ปล่อยผมไปเถอะครับ ต่อไปนี้ผมจะคอยรับใช้คุณตลอดเลย จะฟังแต่คำสั่งคุณ เป็นหมารับใช้ของคุณ......”
เย่เฉินก็พูดนิ่งๆ ว่า “เป็นหมารับใช้กู มึงยังไม่มีคุณสมบัติพอ แต่ถ้ามึงยังพูดมากไม่ยอมหยุดอย่างนี้ เดี๋ยวกูจะให้หงห้าเอามึงไปให้หมากินที่ฟาร์มหมา！กูพูดคำไหนคำนั้น ไม่เชื่อมึงก็ลองดู！”
จางจื่อโจวก็ตกใจจนรีบหุบปาก
เขากลัวเย่เฉินจริงๆ ！
ในเมื่อเย่เฉินบอกแบบนี้แล้ว เขาก็ไม่กล้าพูดแพล่มออกมาอีก เพราะกลัวเย่เฉินจะฆ่าตัวเองตาย！
ตอนนี้ หงห้าก็เก็บมีดพกขึ้นจากพื้น แล้วเดินไปยังคนที่ยกมือคนแรก พร้อมถามว่า “อาจารย์เย่ครับ คนแรกจะสลักคำว่าอะไร? ”
เย่เฉินก็คิด แล้วพูดว่า “จะต้องเอาคำที่กระชับถึงจะดี！จะกระชับอย่างไรดีนะ.......”
ครุ่นคิดครู่หนึ่ง เย่เฉินก็พูดว่า “ได้แล้ว สลักไปว่า หน้าโง่อู๋ซิน！”
คนนั้นก็แทบจะร้องไห้
ถ้าหน้าผากตนเอง สลักคำว่า หน้าโง่อู๋ซินลง ลงไป คุณชายจะต้องเอามีดกรีดตนเองทั้งเป็นแน่ๆ
เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วก็ขึ้นหน้าไปเตะจางจื่อโจวป้าบหนึ่ง แล้วพูดว่า “มึงนี่มันไม่ใจเลยว่ะ พวกมัน4คนต่างก็เป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายกับมึง พอเจอปัญหามึงก็เอาเปรียบพวกมันรึไง? ”
จางจื่อโจวถูกเตะจนกระเด็นไปไกล แล้วร้องไห้พูดว่า “อาจารย์เย่ครับ ผมก็เป็นแค่ลูกพี่ที่ขี้ขลาดตาขาว อาจารย์เย่ก็เมตตาด้วยเถอะ ให้ท่านห้าสลักให้ผมเถอะ......”
เย่เฉินก็พูดเสียงนิ่งว่า “มึงอย่ามาพูดมากกับกู มึงคนสุดท้าย！ถ้ายังพูดมากอีก กูจะสลักหนังสือ ฎีกาออกศึก ทั้งหน้ามึงเลย！”
หงห้าก็ยิ้มพูดว่า “อาจารย์เย่ครับ ฎีกาออกศึก มันยาวมากเลยนะครับ ใบหน้าเดียวสลักไม่หมด！”
พูดไป หงห้าก็ท่องไป เอานิ้วมานับจำนวนไป แล้วพูดไปว่า “ปฐมกษัตริย์บุกเบิกราชวงศ์แต่สิ้นพระชนม์ก่อนเห็นความรุ่งโรจน์ ปัจจุบันแผ่นดินแบ่งเป็นสาม เมืองอี้โจวอ่อนแอ....ไอ้หยา แค่นี้ก็ทั้งหน้าทั้งหัวแล้ว...”
เย่เฉินก็โบกมืออย่างไม่สนใจ แล้วพูดว่า “ใบหน้าสลักไม่พอ ก็ยังมีลำคอ ลำคอไม่พอ ก็ยังมีร่างกาย อย่างมากก็แค่สลักไปทั้งตัว จะสลักส่วนไหนก็สลักไป ให้มันได้ดูฎีกาออกศึกบ่อยๆ ท่องฎีกาออกศึกบ่อยๆ ถือว่าจะได้รู้ความจงรักภักดีของจูกัดเหลียงบ้าง！”
จางจื่อโจวก็ตกใจจนตัวสั่น แล้วก็รีบร้องไห้ร้องขอว่า “อาจารย์เย่ครับ ผมผิดไปแล้วอาจารย์เย่ ผมไม่พูดมากแล้วครับ อาจารย์พูดถูก ผมเป็นคนสุดท้ายเองครับ！ผมจะไม่ปากมากอีกแม้แต่คำเดียวแล้ว จะอยู่เฉยๆ แล้วครับ！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...