ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 625

บทที่625

รถจอดหน้าประตูป่ายจินฮ่านกง

ชายทั้งห้าไม่สามารถเปิดประตูรถได้

เดิมทีพนักงานของป่ายจินฮ่านกงก็มีความดูถูกพวกขับแท็กซี่อยู่แล้ว น้อยมากที่จะเปิดประตูให้ลูกค้าที่นั่งแท็กซี่เอง เห็นแท็กซี่คันนี้ แกล้งทำเหมือนมองไม่เห็น ไม่ยอมไปเปิดประตูให้

ในรถเงียบไปสักพัก จางจื่อโจวได้แต่ตะโกนพูดกับคนขับรถว่า:"แม่งเอ้ย ตาบอดรึไง?ไม่รู้จักช่วยเปิดประตูให้เหรอ?"

คนขับรถโมโหเล็กน้อย และพูดว่า:"งั้นคุณก็จ่ายค่ารถก่อนสิ หนึ่งหมื่นหยวน คุณพูดเอง"

จางจื่อโจวพูดว่า:"นายช่วยฉันเปิดประตูรถก่อน พอลงจากรถนายค่อยหยิบเองจากกระเป๋าฉัน แขนฉันบาดเจ็บ ขยับไม่ได้"

คนขับรถทำได้แค่ลงจากรถ ช่วยพวกเขาเปิดประตูรถ

หลังจากนั้น ในที่สุดคนที่เลือดไหลเต็มหน้าทั้งห้าคนก็ลงจากรถได้

ร่างกายของพวกเขามีแผลฟกช้ำ และมีตัวอักษรขีดเขียนที่หน้าผาก จึงดูน่ากลัวและสะดุดตามาก

ดังนั้น เมื่อพวกเขาปรากฏตัว ทันใดนั้น พวกเขาก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่รอบตัวทันที ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังทำท่าทีเยาะเย้ยอย่างรุนแรงโดยไม่รู้ตัว

"คนพวกนี้เป็นอะไรไป พวกเขามีตัวอักษรบนหน้าผาก พวกเขาทำงานศิลปะการแสดงหรือเปล่า? ฮ่าฮ่าฮ่า มันตลกจริงๆมันตลกมาก!"

"นั้นสิ ฉันใช้ชีวิตมาเกือบทั้งชีวิต เคยเห็นศิลปินมากมาย บางคนแกล้งทำเป็นขอทานตามถนน บางใส่หมึกในเข็ม และวาดภาพลงบนกระดาษ แน่ไม่เคยเห็นผลงานที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้มาก่อนเลย และตัวอักษรที่สลักไว้ มันน่าเกลียดมากๆ! "

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน