ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 625
บทที่625
รถจอดหน้าประตูป่ายจินฮ่านกง
ชายทั้งห้าไม่สามารถเปิดประตูรถได้
เดิมทีพนักงานของป่ายจินฮ่านกงก็มีความดูถูกพวกขับแท็กซี่อยู่แล้ว น้อยมากที่จะเปิดประตูให้ลูกค้าที่นั่งแท็กซี่เอง เห็นแท็กซี่คันนี้ แกล้งทำเหมือนมองไม่เห็น ไม่ยอมไปเปิดประตูให้
ในรถเงียบไปสักพัก จางจื่อโจวได้แต่ตะโกนพูดกับคนขับรถว่า:"แม่งเอ้ย ตาบอดรึไง?ไม่รู้จักช่วยเปิดประตูให้เหรอ?"
คนขับรถโมโหเล็กน้อย และพูดว่า:"งั้นคุณก็จ่ายค่ารถก่อนสิ หนึ่งหมื่นหยวน คุณพูดเอง"
จางจื่อโจวพูดว่า:"นายช่วยฉันเปิดประตูรถก่อน พอลงจากรถนายค่อยหยิบเองจากกระเป๋าฉัน แขนฉันบาดเจ็บ ขยับไม่ได้"
คนขับรถทำได้แค่ลงจากรถ ช่วยพวกเขาเปิดประตูรถ
หลังจากนั้น ในที่สุดคนที่เลือดไหลเต็มหน้าทั้งห้าคนก็ลงจากรถได้
ร่างกายของพวกเขามีแผลฟกช้ำ และมีตัวอักษรขีดเขียนที่หน้าผาก จึงดูน่ากลัวและสะดุดตามาก
ดังนั้น เมื่อพวกเขาปรากฏตัว ทันใดนั้น พวกเขาก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่รอบตัวทันที ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังทำท่าทีเยาะเย้ยอย่างรุนแรงโดยไม่รู้ตัว
"คนพวกนี้เป็นอะไรไป พวกเขามีตัวอักษรบนหน้าผาก พวกเขาทำงานศิลปะการแสดงหรือเปล่า? ฮ่าฮ่าฮ่า มันตลกจริงๆมันตลกมาก!"
"นั้นสิ ฉันใช้ชีวิตมาเกือบทั้งชีวิต เคยเห็นศิลปินมากมาย บางคนแกล้งทำเป็นขอทานตามถนน บางใส่หมึกในเข็ม และวาดภาพลงบนกระดาษ แน่ไม่เคยเห็นผลงานที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้มาก่อนเลย และตัวอักษรที่สลักไว้ มันน่าเกลียดมากๆ! "
คนขับรีบไปขวางเขา:"เฮ้เฮ้เฮ้ คุณยังไม่ได้ให้เงินหมื่นหยวนที่สัญญากับฉันเลย!"
จางจื่อโจวจ้องมองเขาอย่างเย็นชา และพูดด้วยความโกรธว่า:"กูให้แม่มึงสิ!"
หลังจากพูดจบ เขาก็ยกเท้าขึ้น และเตะออกไปหนึ่งครั้ง
แม้ว่ามือของเขาจะใช้ไม่ได้แล้ว รากฐานของการฝึกฝนอย่างหนักมาหลายปีก็ใช้ไม่ได้แล้วเช่นกัน แต่การจัดการคนขับแท็กซี่สักคน มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับจางจื่อโจวเลย
หลังจากที่เขาเตะออกไป ก็พูดกับคนทั้งสี่ที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขาทันทีว่า:"แม่งเอ้ย เตะมันให้ตายไปเลย!"
ทั้งสี่คนรีบวิ่งเข้าไปทันที และเตะคนขับแท็กซี่อย่างรุนแรง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...