ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 627
บทที่627
หลังจากจางจื่อโจวและอีกห้าคนไป ตรงนี้ก็เละไปหมด
ผู้จัดการล็อบบี้และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนของป่ายจินฮ่านกงต่างก็บาดเจ็บนอนอยู่กับพื้นแล้ว หน้าฟกช้ำดำเขียวดูแล้วแย่มาก
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งลุกขึ้นมา รีบไปพยุงผู้จัดการล็อบบี้ขึ้นมา และถามอย่างอดไม่ได้ว่า:"ผู้จัดการ ตอนนี้จะทำยังไงดี?"
ผู้จัดการล็อบบี้ทำหน้าเย็นชา และพูดว่า:"นายรีบพาคนอื่นไปโรงพยาบาล ผมจะไปหาประธานเฉิน! กล้ามาก่อเรื่องที่ป่ายจินฮ่านกง ผมไม่เชื่อหรอกว่าประธานเฉินจะปล่อยเขาไป!"
พูดไป เขาก็เดินกะเผลกไปทางห้องทำงานของเฉินจื๋อข่าย
ตอนนี้ พ่อลูกอู๋ตงไห่และอู๋ซิน อยู่ในห้องชุดเพรสซิเดนเชียลของโรงแรมป่ายจินฮ่านกง รอคอยจางจื่อโจวและคนอื่นๆกลับมาตามคำสั่ง
เมื่อไม่กี่สิบนาทีที่แล้ว อู๋ตงไห่ยังได้รับข้อความจากหลิวกว่าง โดยบอกว่าเขามาถึงเทียนเซียงฝู่แล้ว และปราบท่านหงห้าได้ ไม่เพียงแค่นั้น ขายังพบกับความประหลาดใจที่ไม่คาดคิด พ่อตาไร้ประโยชน์ของเย่เฉินนั้น ก็ไปรับประทานอาหารในเทียนเซีงฝู่อีกด้วย
สิ่งนี้ทำให้อู๋ตงไห่ดีใจมากๆ เขาคิดว่า แค่ฉวยโอกาสนี้ เขาจะฆ่าพ่อตาของเย่เฉินก่อน
แต่ตอนนี้เมื่อเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง หลิวกว่างยังไม่ได้รายงานความคืบหน้าใดๆกับตน ซึ่งทำให้อู๋ตงไห่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เขาโทรหาหลิวกว่าง แต่ไม่มีใครรับสาย เขาโทรหาจางจื่อโจวอีกครั้ง แต่ไม่มีใครรับสาย
อันที่จริง มือถืออยู่ในกระเป๋าของจางจื่อโจว แต่แขนทั้งสองข้างของเขาหักหมดแล้ว และไม่สามารถนำมือถือออกจากกระเป๋าของเขาได้เลย
เช่นเดียวกันกับอีกสี่คนที่เหลือ ซึ่งทำอะไรไม่ได้เลย
ถ้าหากนิ้วหักเฉยๆ ยังใช้ฝ่ามือเลื่อนมือถือได้ แต่ตอนนี้แขนทั้งสองข้างไม่สามารถออกแรงได้เลย มันเละไม่เป็นท่า
อู๋ตงไห่โทรหาจางจื่อโจวไม่ติด เขาก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้
พูดจบ ก็รีบวิ่งมาที่ประตู เปิดประตูออกมาดู ตกใจจนตะลึงทันที!
ในเวลานี้อู๋ตงไห่ก้าวเข้าไปช้าๆ ยังคงยิ้มและพูดว่า:"ฉันบอกว่าอะไรล่ะ แค่ตัวละครเล็กๆอย่างหงห้า จะเอาชนะจางจื่อโจวได้อย่างไร?"
พูดจบ เขาไม่ลืมที่จะพูดกับลูกชายของเขาที่ยืนอยู่หน้าประตูอย่างงุนงง และพูดอย่างจริงจังว่า:"นายนะ ทำอะไรอย่าใจร้อนเกินไป ทำให้วุ่นวายเอง นายต้องใจเย็นเมื่อนายเป็นใหญ่ สิ่งนี้นายต้องเรียนรู้เอาเองในอนาคตรู้ไหม? "
อู๋ซินกลืนน้ำลาย และชี้ไปที่คนหน้าตาเหมือนผีทั้งห้าที่อยู่นอกประตูด้วยความหวาดกลัว และพูดอย่างงงๆว่า:"พ่อ มาดูสิ!"
"นายกำลังดูอะไรอยู่?"อู๋ตงไห่พูดนิ่งๆ:"ไม่ใช่พวกจื่อโจวกลับมาเหรอ?ยังยืนอยู่นอกประตูทำไมอีก?ยังไม่รีบให้พวกเขาเข้ามาบอกละเอียดเกี่ยวกับขั้นตอนการฆ่าหงห้ากับฉันอีก!"
เมื่ออู๋ซินได้ยินเช่นนี้ เขาก็ถอยหลังโดยไม่รู้ตัว จางจื่อโจวและอีกห้าคนที่เหลือรวบรวมความกล้า เขย่าแขนหักทั้งสองข้าง แล้วเดินเข้ามาพร้อมกับก้มหน้าและสลดใจ!
เมื่ออู๋ตงไห่เห็นคนทั้งห้าเข้ามา ก็ตกใจจนตะลึงทันที เขาถือถ้วยชาในมือไม่อยู่ ตกลงพื้นไป……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...