ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 628
บทที่628
เขามองทั้งห้าคนที่เหมือนผี พูดอย่างตกตะลึงว่า:"พวกนาย…...พวกนาย…...เกิดอะไรขึ้น?! หน้าผากของพวกนายเป็นอะไร?ทำไมมีแต่เลือด?!นี่…...นี่ทำไมดูเหมือนจะถูกใครเขียนตัวหนังสือไว้ล่ะ?"
เพราะว่าพวกเขาก้มหน้า อู๋ตงไห่จึงไม่สามารถอ่านตัวอักษรบนหน้าผากพวกเขาได้
จางจื่อโจวเดินเข้าไปทันที พรึ่บ คุกเข่าลงหน้าอู๋ตงไห่ พูดอย่างหวาดกลัวว่า:"ประธานอู๋ พวกเราทำงานไม่สำเร็จ เชิญคุณลงโทษได้ครับ!"
อู๋ตงไห่เห็นคนเหล่านี้ตรงหน้าย่ำแย่มาก หัวใจกระตุกเล็กน้อย สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที แล้วถามว่า:"นายบอกฉันให้รู้เรื่อง มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?!"
จางจื่อโจวคุกเข่ากับพื้น ก้มหน้าร้องพูดว่า:"ประธานอู๋ พวกเราทำตามที่คุณชายใหญ่สั่งไว้ ไปช่วยหลิวกว่างจัดการกับหงห้า วันนี้ในเทียนเซียงฝู่ เดิมทีพวกเราปราบหงห้าได้แล้ว ถึงขั้นจับพ่อตาของเย่เฉินได้แล้วด้วย แต่ใครจะรู้ จู่ๆเย่เฉินอะไรนั้นก็พุ่งเข้ามา……"
พูดถึงนี้ เขาร้องไห้แล้วพูดว่า:"ประธานอู๋ เย่เฉินอะไรนั้นมันแข็งแกร่งมาก ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาเลย ขนาดพวกเราทั้งห้าคนรวมกัน ก็ทำอะไรเขาไม่ได้เลย รับไม่ได้สักท่า พวกเราไม่เพียงแต่โดนเขาหักแขน ยังถูกพวกเขาสลักตัวอักษรบนหน้าผาก……"
อู๋ตงไห่รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า!
เก่งกว่าจางจื่อโจว?!นั้นมันยังเป็นคนรึเปล่า?!
เขาพูดเสียงสั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ:"ขนาดพวกนายยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนไร้ประโยชน์อย่างเย่เฉินอะไรนั้น?!คนไร้ประโยชน์นั้น…...คนไร้ประโยชน์นั้นกลับแข็งแกร่งขนาดนี้?!"
พูดไป เขาก็นึกถึงเรื่องสลักตัวอักษร แล้วรีบถามว่า:"สลักตัวอักษร?สลักตัวอักษรอะไร?เงยหน้าขึ้นซิ ให้ฉันดูหน่อย!"
จางจื่อโจวและคนอื่นๆชะงักเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของอู่ตงไห่ ได้แต่เงยหน้าขึ้นมา สีหน้านั้นแย่กว่าทั้งครอบครัวตายหมดอีก!
อู๋ตงไห่พ่อและลูกจ้องหน้าผากของคนพวกนี้ แล้วโมโหทันที!
อู๋ซินคนโง่!
อู๋ตงไห่ทั้งร้อนรนทั้งโกรธ ถามว่า:"นี่ไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างเย่เฉินเป็นคนทำงั้นเหรอ?"
จางจื่อโจวคุกเข่าลงบนพื้นและพูดว่า:"หงห้าสลักตัวอักษรครับ และเขาให้ผมฝากบอกคุณว่า ว่าถ้าอยากจัดการเขา ก็มาได้เลย แต่ถ้ากล้ายุ่งกับคนรอบตัวเขา งั้นเขาจะทำให้ทั้งตระกูลอู๋เราพังทลาย……"
หลังจากที่อู๋ซินได้ยินเช่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธมาก กัดฟันพูดว่า:"พ่อ แค่เย่เฉินคนเดียว ก็กล้าที่จะปล่อยให้ตระกูลอู๋เราพังทลาย พูดได้ยิ่งใหญ่จริงๆ! ถ้าไม่ฆ่าเขาจะทำให้ตระกูลอู๋เราเสียหน้าแน่!"
สีหน้าของอู๋ตงไห่ดูเย็นชาเล็กน้อย และพูดว่า:"นายคิดว่ามันง่ายที่จะฆ่าเขาเหรอ? ทั้งห้าคนนี้ใช้งานไม่ได้แล้ว นายกับฉันสองพ่อลูกในจินหลิง ตอนนี้ไม่มีแม้แต่ผู้คุ้มกัน ถ้าเย่เฉินมาหาเอง เราจะเอาอะไรต้าน?! "
อู๋ซินเมื่อกี้ยังเหลิง บอกว่าว่าจะฆ่าเย่เฉินได้ยินคำนี้ ก็หน้าซีดด้วยความตกใจ และพูดออกมาว่า:"พ่อ งั้นเรารีบหนีไปกันเถอะ!"
อู๋ตงไห่จ้องมองเขา และพูดอย่างไม่พอใจ:"นายรนอะไร? ตอนนี้อยู่ในป่ายจินฮ่านกง ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าคนไร้ประโยชน์นั้นจะกล้าฆ่ามาถึงที่นี่! ถ้ามันกล้ามาจริงๆ งั้นตระกูลเย่ของเย่นจิงก็คงจะไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...