ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 629
บทที่629
ในขณะนี้ ผู้จัดการล็อบบี้ที่ถูกจางจื่อโจวเตะจะเกือบตาย ในความช่วยเหลือของพนักงานหลายคน เดินโซซัดโซเซไปที่ประตูห้องทำงานของเฉินจื๋อข่าย
เคาะประห้องทำงาน ทันทีที่ผู้จัดการล็อบบี้เข้ามา เฉินจื๋อข่ายเห็นว่าเขาได้รับบาดเจ็บเต็มไปหมด ก็ถามว่า:"ผู้จัดการจ้าว นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"
ผู้จัดการจ้าพูดอย่างขุ่นเคือง:"ประธานเฉิน บอดี้การ์ดหลายคนของตระกูลอู๋ในซูหาง กล้าบุกเข้ามาในโรงแรมของเรา และลงมือกับผมและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในล็อบบี้ของโรงแรมของเราครับ!"
"อะไรนะ?!"เฉินจื๋อขมวดคิ้ว และพูดออกมาว่า:"เกิดอะไรขึ้น?พ่อลูกตระกูลอู๋ก็อยู่ในห้องชุดเพรส ซิเดนเชียลของเรา และบอดี้การ์ดของพวกเขาก็อาศัยอยู่ในห้องนั้นด้วย ทำไมพวกเขาถึงบุกเข้ามาในโรงแรม?แล้วสู้กับพวกนายล่ะ?"
ผู้จัดการจ้าวรีบอธิบายว่า:"เรื่องมันเป็นแบบนี้ พวกเขาหลายคนดูเหมือนจะเพิ่งทะเลาะกับใครบางคนข้างนอก พวกเขาเต็มไปด้วยเลือด แขนของพวกเขาหัก และหน้าผากถูกสลักด้วยมีด ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด มันดูเหมือนชูร่าเลย โรงแรมของเรามีกฎมาตลอดไม่ใช่เหรอ ไม่อนุญาตให้แขกที่มีเสื้อผ้าขาดวิ่นเข้ามา ดังนั้นผมจึงหยุดพวกเขา……"เฉินจื๋อข่ายขมวดคิ้ว
บอดี้การ์ดของตระกูลอู๋ เขาก็เคยได้ยิน
เห็นว่า ฝีมือไม่ธรรมดาเลย
ห้าคนนี้ ในจินหลิง ขนาดบอดี้การ์ดของเฉินจื๋อข่ายเองก็ใช้ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้ ดังนั้น เมื่อเฉินจื๋อข่ายได้ยินว่าพวกเขากลับโดนหักแขน ถูกสลักตัวอักษรบนหน้าผาก ก็ตกใจจนตกตะลึงทันที!
เขาคิดไม่ออก ว่าในจินหลิง มีเสือซุ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
มียอดฝีมือแบบนี้จริงๆ ที่สามารถจัดการบอดี้การ์ดทั้งห้าของตระกูลอู๋เหรอ?นี่มันต้องเป็นพลังที่โรคจิตแบบไหนกันนะ?
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาจึงพูดกับผู้จัดการจ้าวว่า: "เรื่องนี้ค่อนข้างแปลก ไม่ต้องกังวล ฉันจะโทรหาใครสักคนเพื่อตรวจสอบ"
เฉินจื๋อข่ายมีตาและหูในจินหลิงมาก เขารีบหยิบมือถือโทรออกหมายเลข และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา:"รีบไปเช็คเดี๋ยวนี้ บอดี้การ์ดของตระกูลอู๋ในซูหาง ทำอะไรในจินหลิงในคืนนี้ ภายในห้านาที ฉันต้องการผลลัพธ์ทั้งหมด! "
สามนาทีต่อมา โทรศัพท์ของเฉินจื๋อข่ายก็ดังขึ้น เมื่อได้ยินคำพูดในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เฉินจื๋อข่ายก็เหมือนถูกฟ้าผ่า!
ปรากฏว่า คืนนี้บอดี้การ์ดของตระกูลอู๋ ไปที่เทียนเซียงฝู่ คิดจะฆ่าหงห้า แต่ไม่คิดเลยว่า กลับถูกคุณชายเย่เฉินของตนจัดการจนแพ้!
เมื่อคิดเช่นนี้ เฉินจื๋อข่ายก็โกรธมาก!
ตนยังไว้หน้าของพ่อลูกคู่นี้ ปล่อยให้พวกเขาอาศัยอยู่ในห้องชุดเพรส ซิเดนเชียลของป่ายจินฮ่านกง ถ้าคุณชายรู้เรื่องนี้ ลงโทษลงมาจะทำยังไงดีละ?!
ความโกรธแค้นของเฉินจื๋อข่ายมากจนแทบอยากจะรีบวิ่งไปที่ห้องชุดเพรส ซิเดนเชียลซึ่งพ่อลูกตระกูลอู๋อยู่นั้น และหักขาหมาสองตัวนี้ทิ้ง!
แต่ว่า เมื่อเขาคิดว่าคุณชายมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ก็ไม่กล้าทำตามอำเถอใจ จึงโทรหาเย่เฉินทันที
ตอนโทรติด เย่เฉินก็พึ่งหยุดรถพอดี
หลังจากที่พ่อตาลงจากรถ เย่เฉินก็พูดกับเขาว่า:"พ่อ ผมรับโทรศัพท์ก่อนแล้วค่อยขึ้นไป"
เซียวฉางควนพยักหน้าและพูดว่า:นายรับไปเถอะ พ่อจะสูบบุหรี่ข้างนอกรอนายแล้วกัน"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...