ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 634
บทที่634
พูดจบ เขาก็พูดว่าอย่างหน้าไม่อายว่า:"ประธานเฉิน เรื่องในวันนี้ คุณอยากจัดการยังไง? ขอแค่คุณให้วิธีจัดการ ผมจะทำตามที่คุณพูดทุกอย่างอย่างเต็มที่!"
เฉินจื๋อข่ายแอบยิ้มในใจอย่างเย็นชา และแอบพูดในใจว่า ทายาทรุ่นที่สองของตระกูลอู๋คนนี้ มีความสามารถในการหดและยืดได้มากพอสมควร
แต่ว่า วันนี้พวกเขายั่วยุคุณชายของตน ถึงพระเจ้ามาก็ช่วยไม่ได้!
หากไม่ใช่คำสั่งของคุณชาย เฉินจื๋อข่ายแทบอยากที่จะตัดพวกเขาเป็นชิ้นๆทันที!
เขาร้องฮึ และพูดว่า:"ขอโทษนะ ฉันไม่ยอมรับ คำขอโทษของนาย ตระกูลเย่ในเย่นจิงก็ไม่ยอมรับมัน!"
อู๋ตงไห่ระงับความโกรธ และถามด้วยเสียงต่ำว่า:"ประธานเฉิน แล้วคุณอยากจัดการยังไงครับ?"
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเย็นชา:"ลูกน้องทั้งห้าคนของนายใช้ขาทำให้คนของฉันบาดเจ็บ ฉันจะหักขาทั้งห้าคนนี้!"
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ อู๋ตงไห่ก็พูดโดยไม่ลังเล:"ไม่มีปัญหา! ในเมื่อประธานเฉินขอ ขาทั้งห้าคนนี้ คุณจะจัดการยังไงก็ได้!"
ทันทีที่จางจื่อโจวได้ยินเช่นนี้ เขาก็ทรุดตัวลง และตะโกนว่า:"อู๋ตงไห่! นายห้ามซ้ำเติมแบบนี้?!พวกเราทั้งห้าคนถูกหักแขนสองข้างไปแล้ว ถ้าหักขาทั้งสองข้างอีก มันก็ไม่ต่างอะไรกับคนตายเลย?! "
อู๋ตงไห่ด่าอย่างเย็นชา:"แม่งเอ้ย แขนของนายหักเพราะนายด้อยกว่าคนอื่น และขาของนายหักเพราะนายทำให้ประธานเฉินขุ่นเคือง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนายหาเรื่องใส่ตัวเอง สมควรได้รับแล้ว!"
"นาย…..."จางจื่อโจวตะคอกด้วยความโกรธ:"อู๋ตงไห่ มึงมันเชี้ย! ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นคนหน้าแบบนี้ กูจางจื่อโจวควรจะตัดหัวของมึงทิ้งซะเลย!"
อู๋ตงไห่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่า ครั้งนี้เฉินจื๋อข่ายคงจะหายโกรธ
แต่ว่า เขารู้สึกแปลกๆในทันที!
เมื่อกี้เฉินจื๋อข่ายพูดว่าหักขาหมาทั้งห้าตัวนี้ให้ฉัน"ก่อน"?!
ทำไมถึงก่อนล่ะ
หรือว่ายังมีอะไรอีก?
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...