ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 638

บทที่638

อู๋ตงไห่ตัวสั่นไปหมด หันกลับมา และถามอย่างประหม่า:"ประธานเฉิน คุณต้องการอะไรอีกไหม"

เฉินจื๋อข่ายชี้ไปที่จางจื่อโจวและคนอื่น ๆ อีกห้าคนที่นอนอยู่บนพื้น และพูดอย่างเย็นชาว่า:"พวกนายสองคน ลากสุนัขที่ตายทั้งห้าตัวนี้ออกไปด้วย อย่าทำให้ป่ายจินฮ่านกงของฉันสกปรก!"

"ผม…... "อู๋ตงไห่กระวนกระวาย แทบจะอาเจียนเป็นเลือด!

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลับมามีสติ และพูดออกมาว่า:"ประธานเฉิน ทั้งห้าคนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลอู๋อีกต่อไป คุณสามารถจัดการได้ตามใจชอบ! จะฆ่ายังไงก็แล้วแต่!"

เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเย็นชา:"นายลืมสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปเหรอ? ทั้งห้าคนนี้ มีงานศิลปะบนหน้าผากของพวกเขา นายพาพวกเขากลับไปที่ตระกูลอู๋ ดูแลพวกเขาให้ดี ให้พวกเขามีชีวิตอยู่ดีกินดี ต้องไม่ปล่อยให้พวกเขาตาย และห้ามลบงานศิลปะบนหน้าผากพวกเขา เข้าใจไหม?"

งานศิลปะ……

อู๋ตงไห่มองไปที่จางจื่อโจวและพวกเขาทั้งห้าด้วยความขุ่นเคือง ทุกคำพูดบนหน้าผากของทั้งห้าคนนี้ราวกับมีดคม กระแทกหัวใจของเขา!

ตอนนี้เฉินจื๋อข่ายกลับให้เขาพาห้าคนนี้กลับบ้าน แล้วดูแลพวกเขา?

นี่มันน่าอัปยศเกินไปจริงๆ!

แต่ว่า เขาไม่กล้าที่จะมีอารมณ์โกรธแม้แต่น้อย

ทำให้ตัวเองอับอายขายหน้าแล้วยังไงล่ะ?

สิ่งที่ควรได้รับ ยังคงต้องรับ!

ดูเหมือนว่า ในตอนนี้คงต้องทำตามเขาก่อนเท่านั้น พาห้าคนนี้ออกไป และหลังจากพาพวกเขากลับไปที่ซูหาง ค่อยแล้วให้พวกเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจื๋อข่ายก็พูดอีกครั้งว่า:"จริงสิ ลืมเตือนนาย พาห้าคนนี้กลับไป นายดูแลให้ดีๆ นานๆครั้งก็ใช้เครื่องบินพิเศษส่งมาจินหลิง เพื่อให้ฉันตรวจสอบโดย ถ้าหนึ่งในนั้นตาย ฉันจะเอาชีวิตสุนัขของลูกชายคนหนึ่งของนายไป ถ้าตายสองคน ฉันจะเอาชีวิตสุนัขของลูกชายทั้งสองคนของนายไป ถ้าตายสามคน ชีวิตสุนัขของนายก็เป็นของฉัน!"