ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 665
บทที่ 665
เช้าวันรุ่งขึ้น
เซียวชูหรันกินอาหารเช้าตั้งแต่เช้าแล้วออกไปบริษัทแล้ว
เซียวฉางควนพ่อตามีสีหน้าที่อึมครึมทั้งเช้าเลย เห็นหม่าหลันหน้าตาไม่ค่อยสบายใจ ขี้เกียจจะไปสนใจเธอ
เมื่อคิดถึงเงินเก็บกว่าสองล้านของครอบครัว หม่าหลันแพ้จนหมดเกลี้ยง เซียวฉางควนก็โมโหจนอยากจะฆ่าให้ตาย
เขาเองก็ไม่ได้มีเงินมากมาย เงินก้อนนี้ เป็นเงินที่ครอบครัวเก็บหอมรอมริบมากว่าหลายปี
และยังมีเงินที่ตัวเองได้มาจากการซื้อขายของโบราณ ตอนนี้เสียเงินไปเปล่าๆโดยไม่เกิดผลลัพธ์ใดๆ
เซียวฉางควนถึงขั้นกับรู้สึกว่า ตัวเองน่าจะต้องกลับมาอยู่ในวงการ ไปเดินเล่นๆถนนขายของเก่า เผื่อเจอของโบราณมีค่า แล้วค่อยขายให้กับจางเอ้อเหมา
เมื่อหม่าหลันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็ค่อนข้างที่จะรู้สึกผิด ดังนั้นจึงยิ้มให้กับเซียวฉางควนตลอด แต่เซียวฉางควนยังคงทำกับเธอเหมือนไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย
เมื่อเห็นว่าตัวเองพยายามชมเชยอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับเพิกเฉย ตอนนี้หม่าหลันโกรธมากแต่ไม่กล้าพูดอะไร ดังนั้นจึงหันทิศทางไปโจมตีเย่เฉิน พูดด้วยความโมโหว่า : “เฮ้ เย่เฉิน แกอยู่บ้านว่างๆไม่มีอะไรทำ รีบไปดูฮวงจุ้ยอะไรให้คนเขาหน่อยสิ ฉ้อโกงเงินมานิดๆหน่อยๆเพื่อมาซื้อเฟอร์นิเจอร์ของที่บ้าน ไม่งั้นเราจะย้ายอยู่ที่Tomson Rivieraได้ยังไงละ”
เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบว่า : “ผมจะพยายาม”
หม่าหลันหยิกที่เอวพร้อมพูดว่า : “พยายามอะไรกันล่ะ นายจะต้องเอาเงินกลับมาให้ได้ถึงจะถูก！”
เซียวฉางควนพูดจาอย่างไม่พอใจว่า : “คุณจะโวยวายอะไรกันล่ะ？เย่เฉินก็เสียสละเพื่อครอบครัวมามากแล้ว ไม่เหมือนคุณหรอก ไม่เพียงแค่ไม่หาเงินสักบาท ยังใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายอีก ถึงขั้นกับแพ้พนัน ในครอบครัวนี้ เราสามคนเป็นคนหาเงิน มีเพียงคุณเท่านั้นที่เป็นคนใช้เงิน！แถมคุณยังใช้เงินในจำนวนที่มากด้วย เพียงครู่เดียวก็ใช้เงินที่พวกเราหามาจนหมดเกลี้ยง”
“คุณ……” หม่าหลันโมโหจนหน้าแดงก่ำ
เดิมทีเธออยากจะถามอะไรเซียวฉางควนหน่อย ตัวเองโวยวายใส่เย่เฉิน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย？เดี๋ยวนี้เซียวฉางควนสุดยอดแล้วนะ ไม่เพียงแค่ตัวเองกล้าขึ้นเสียงกับฉัน กล้าตีฉัน ยังกล้าออกหน้าแทนเย่เฉิน？
ไม่คิดว่าในตอนนี้กู อยู่ในครอบครัวนี้ กลายเป็นคนที่มีสถานะต่ำต้อยที่สุด？ฉันพูดอะไรก็ไม่ได้เลยใช่ไหม？
เย่เฉินก็พูดว่า :“งั้นเป็นตอนเที่ยงแล้วกัน”
“ได้ค่ะ！” ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า : “ฉันจะให้หงห้าปัดกวาดเช็ดถูเทียนเซียงฝู่ไว้ล่วงหน้า เที่ยงนี้จะรอคุณอยู่ที่ห้องเพชรนะคะ！ ”
เย่เฉินพูดเสียง อืม แล้วพูดว่า : “งั้นเจอกันตอนเที่ยงนะ”
“โอเคค่ะ อาจารย์เย่ เจอกันตอนเที่ยงค่ะ！”
เมื่อวางสายโทรศัพท์ เย่เฉินก็พูดกับหม่าหลันและเซียวฉางควนว่า : “พ่อ แม่ เที่ยงนี้ผมมีธุระนิดหน่อย ไม่สามารถทำกับข้าวให้ได้ พวกคุณสองคนออกไปทานข้าวข้างนอกหรือไม่ก็สั่งอาหารมานะ”
หม่าหลันโพล่งพูดด่าออกไปว่า : “เล่นตลกอะไรเนี่ย？ให้พวกเราออกไปกินข้าวข้างนอก สั่งอาหารมาทาน？ตอนนี้นายสุดยอดมากเลยนะ แม้แต่กับข้าวก็ไม่ทำแล้ว？！”
เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบ “มีลูกค้านัดผมออกไปดูฮวงจุ้ย เป็นเถ้าแก่ใหญ่ที่ค่อนข้างมีเงินเลยทีเดียว”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...