ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 668
บทที่ 668
ซ่งหวั่นถิงก็รีบพูดข้างๆทันทีว่า : “อาจารย์เย่ คุณปู่เคารพคุณด้วยใจจริงมาโดยตลอด คุณนั่งที่นั่งตำแหน่งหลักดีกว่านะ”
เย่เฉินลังเลเล็กน้อย แล้วก็พยักหน้าตอบตกลง ว่า : “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นผมจะทำตามที่ต้องการ”
พูดจบ เย่เฉินก็ไปนั่งที่ตำแหน่งหลักแล้ว
ในเวลานี้ท่านหงห้าก็รีบพูดว่า : “อาจารย์เย่ คุณท่านซ่ง คุณซ่ง ขอให้ทั้งสามท่านเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงให้สนุก หงห้าไม่รบกวนพวกคุณแล้ว！”
พูดจบ หงห้าก็เดินออกจากห้องวีไอพีไปอย่างระมัดระวัง
ในห้องวีไอพีไม่มีคนอื่น คุณท่านซ่งได้หยิบบัตรสีทองออกมาจากกระเป๋าเสื้อคอจีนของตัวเอง มือทั้งสองข้างยกขึ้นไปตรงหน้าของเย่เฉิน พูดด้วยความเคารพว่า: “อาจารย์เย่ เมื่อวานที่คุณมอบโอกาสให้ กระผมแซ่ซ่งรู้สึกซาบซึ้งจนหาที่สุดมิได้！ไม่มีอะไรจะตอบแทนให้ ก็เลยเตรียมบัตรเอทีเอ็มไว้หนึ่งใบ ในบัตรนี้มีเงินสดอยู่พันล้าน นี้เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของกระผมที่มีต่อคุณ คุณได้โปรดรับไว้หน่อยนะ”
เย่เฉินมองไปที่บัตรเอทีเอ็มนั้นแวบหนึ่ง พูดว่า : “ท่านซ่ง ผมไม่ได้ขาดแคลนเงิน บัตรนี้คุณเก็บกลับไปเถอะ”
เย่เฉินพูดไปตามตรง
เขามีเงินสดสองล้านกว่า แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสได้ใช้มันเลย
คุณท่านซ่งกลับพูดอย่างยืนกรานว่า : “อาจารย์เย่ กระผมรู้ว่าคุณไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอะไร แต่ครั้งก่อนตอนที่คุณอยู่ในงานมหกรรมการแพทย์แผนจีน โสมม่วงชั้นเลิศถูกประมูลด้วยเงินสดมูลค่าสูงถึง 100 ล้านหยวน หากว่าต่อไปยังมีสมุนไพรอะไรดีๆที่ต้องประมูลอีก หากเกิดขัดสนเรื่องเงินขึ้นมาเล็กน้อย ทำให้พลาดของดีไป คิดแล้วก็อาจจะรู้สึกเสียใจภายหลัง ดังนั้นคุณช่วยรับเงินนี้ไว้เถอะ อาจจะสำรองไว้ใช้ในยามจำเป็น”
จริงๆแล้วเงินที่คุณท่านซ่งมอบให้เย่เฉิน ตัวเองก็รู้สึกว่าเห็นแก่ตัวนิดหน่อย
เขารู้สึกเย่เฉินประมูลโสมม่วงชั้นเลิศไป ถึงจะทำยาอายุวัฒนะได้ อีกอย่างตัวเองก็ได้พึ่งพาเขาด้วย ดังนั้นตัวเองก็เลยคิดอยากจะ ให้เงินแกเย่เฉินเยอะๆหน่อย เผื่อว่าในอนาคตหากเย่เฉินซื้อสมุนไพรที่ดีกว่านี้ได้ กลั่นยาที่ดีกว่านี้ออกมา งั้นตัวเองจะไม่ยิ่งได้รับโอกาสจากเย่เฉินเหรอ？
ดังนั้น เขาจึงลุกขึ้นยืน คุกเข่าลงข้างหนึ่ง สองมือถือบัตรเอทีเอ็ม พูดว่า ： “อาจารย์เย่ น้ำใจเล็กๆน้อยของกระผม ได้โปรดรับไว้เถอะครับ ไม่เช่นนั้นผมจะคุกเข่าอยู่อย่างนี้！”
“ใช่ค่ะ” ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น พร้อมด้วยถามอย่างหยั่งเชิงว่า: “อาจารย์เย่ ถึงตอนนั้นหวั่งถิงก็อาจจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดเล็กๆ ไม่รู้ว่าอาจารย์เย่จะพอมีเวลามาร่วมงานไหม？”
เมื่อซ่งหวั่นถิงพูดจบ แววตาที่เหมือนแสงจันทร์ส่องสว่างจ้องมองไปยังใบหน้าของเย่เฉิน รอคอยเย่เฉินตอบตกลง
เย่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็พยักหน้าพร้อมพูดว่า : “ในเมื่อเป็นวันเกิดของคุณ ผมจะต้องมาเข้าร่วมอยู่แล้ว ถึงตอนนั้นคุณส่งที่อยู่มาให้ผมก็ได้แล้ว ”
ซ่งหวั่นถิงมีความสุขอย่างมาก รีบโค้งคำนับพร้อมพูดว่า : “ขอบคุณค่ะอาจารย์เย่！”
เย่เฉินพูดว่า : “หวั่นถิง คุณกับผมอายุไม่ได้ห่างกันมาก ดังนั้นระหว่างเรา ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าเบาๆ เผยฟันขาวๆ: “โอเคค่ะอาจารย์เย่ หวั่นถิงเข้าใจแล้ว”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...