ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 670
บทที่ 670
เย่เฉินทำเป็นไม่เห็นสายตาของเธอ เบือนหน้าไปอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว พูดกับเซียวฉางควนว่า : “พ่อ ใช้เงินก้อนนี้เพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ในบ้านแล้วกัน ถือโอกาสซื้อได้ไว ซื้อเสร็จพวกเราจะได้รีบย้ายเข้าไปเร็วหน่อย”
“โอเคๆ！” เซียวฉางควนพยักหน้า เก็บบัตรเข้ามาไว้ในกระเป๋าเสื้อ พูดถามเย่เฉินว่า : “ลูกเขยคนดี รหัสบัตรเอทีเอ็มใบนี้คืออะไร？”
เย่เฉินพูดว่า : “เดี๋ยวผมจะส่งไปในวีแชทของคุณ”
“โอเค！” เซียวฉางควนรีบเอ่ยพูดว่า : “อย่างนี้แล้วกัน ฉันไปธนาคารก่อน คุณส่งรหัสมาให้ฉัน ฉันจะไปโอนเงินเข้าบัญชีของฉัน เงินก้อนนี้จะต้องเก็บไว้ใช้เป็นการเฉพาะ ”
เย่เฉินพยักหน้า พร้อมพูดว่า : “งั้นคุณไปก่อนเถอะ เดี๋ยวผมส่งให้คุณ”
หม่าหลันโมโหมาก
เย่เฉินหมายความว่ายังไง？ต่อหน้าของตัวเอง แม้แต่รหัสก็ไม่ยอมที่จะบอก นี่คือป้องกันตัวเองเหรอ？สารเลวจริงๆ！
เย่เฉินกำลังป้องกันเธอจริงๆหม่าหลันคนนี้ไม่ได้มีศีลธรรมอะไร ไม่แน่ก็อาจจะแอบเอาเงินไปก็ได้ ดังนั้นระวังหน่อยน่าจะดีกว่า
เซียวฉางควนเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จออกจากบ้านไปแล้ว ตอนที่ใกล้จะถึงธนาคารได้รับรหัสที่เย่เฉินส่งมาให้ ไปถึงตู้เอทีเอ็มก็เสียบบัตรเช็คยอดเงินครู่หนึ่ง ในบัตรมีเงินอยู่สองล้านจริงๆ
เห็นยอดเงินคงเหลือที่แท้จริงบนตู้เอทีเอ็ม ในใจของเซียวฉางควนก็ตกใจอย่างมาก
เย่เฉินไอ้เด็กคนนี้สุดยอดมากจริงๆ！ออกไปดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นก็ได้เงินมาสองล้านแล้ว？
ถ้าหากรับทำงานแบบนี้เพิ่มอีกสักหน่อย งั้นเขาจะไม่ร่ำรวยเลยเหรอ？
เซียวฉางควนตกใจพลาง ป้อนบัญชีธนาคารของตัวเองไปพลาง เอาเงินที่อยู่ในบัตรนี้ โอนเข้าบัตรของตัวเอง
หลังจากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์มาตรวจสอบดูที่แอพธนาคารในโทรศัพท์ เห็นว่าเงินเข้าบัญชีแล้ว ถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
กำลังจะกลับ ทันใดนั้นก็ได้รับข้อความวีแชทที่เย่เฉินส่งมา เนื้อหาในวีแชทคือ : “พ่อ อย่าลืมเปลี่ยนรหัสหน้าจอโทรศัพท์ด้วยนะ รหัสแอพธนาคารในโทรศัพท์ รหัสผ่านการชำระเงินเหล่านี้ ไม่งั้นจะเกิดปัญหาได้ง่าย！”
นี่ทำให้เซียวฉางควนตระหนักถึงแล้ว！
หม่าหลันหัวเราะฮิๆพร้อมพูดว่า : “ก็เป็นสามีของฉันนี้แหละที่เข้าใจอะไรดี ฉันก็ไม่รู้วิธีการอะไรพวกนี้หรอก คิดว่าซื้อเสร็จวันนั้นก็เข้าอยู่วันนั้นได้เลย！”
พูดแล้ว เธอก็รีบขยับเข้ามา ใช้ร่างกายถูกับเซียงฉางควน พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนว่า : “ที่รัก พี่เฉินโทรมานัดฉันให้ออกไปทำสปาที่สถาบันเสริมความงาม บอกว่าทำให้หุ่นเฟิร์ม ยกกระชับผิวได้ดีมาก แต่ว่าฉันไม่มีเงินเลย คุณโอนให้ฉันสักเจ็ดแปดหมื่น ได้ไหมคะ？”
“ไม่ได้！” เซียวฉางควนพูดปฏิเสธอย่างเด็ดขาดว่า : “ครอบครัวก็เป็นอย่างนี้แล้ว คุณยังจะไปทำสปาอีก？นี้ไม่ใช่เป็นเพราะคนชอบใช้เงินอย่างคุณเหรอ！”
หม่าหลันพูดอย่างน้อยใจ : “ที่รัก ฉันก็ทำเพื่อคุณไม่ใช่เหรอ หรือว่าคุณอยากให้ฉันกลายเป็นอีแก่？”
เซียวฉางควนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า : “คุณคิดว่าเมื่อก่อนการที่คุณไปสถาบันเสริมความงามทุกวัน ไม่เป็นอีแก่แล้ว？ในสายตาของผม คุณก็เป็นอีแก่เสมอมา！”
หม่าหลันสีหน้าดำคล้ำ โพล่งพูดด่าออกไปว่า ： “เซียวฉางควน คุณหมายความว่าไง？”
“หมายความตามที่เห็น” เซียวฉางควนพูดเฮิงด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา พูดว่า ： “ถ้าคุณไม่พอใจผม เราก็ไปหย่ากัน จะได้จบสิ้นปัญหาทั้งหมดสักที！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...