ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 678
บทที่ 678
“ ห้องนั่งเล่นกว่าร้อยตารางเมตรเหรอ?!” พนักงานแนะนำสินค้าได้ยิน ก็ตกตะลึง และพูดว่า: “นี่มันใหญ่เกินไปแล้วมั้ง?”
เซียวฉางควนยิ้ม และพูดว่า: “คฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดของTomson Riviera ห้องนั่งเล่นจะเล็กได้เหรอ?”
สายตาของพนักงานแนะนำสินค้ามองด้วยความตะลึง รีบพูดว่า: “คุณผู้ชายครับ ห้องนั่งเล่นใหญ่ขนาดนั้น งั้นคุณก็สามารถซื้อเฟอร์นิเจอร์เพิ่มได้เยอะหน่อย ห้องจะได้ไม่โล่งเกินไป!”
ขณะที่พูดอยู่ พนักงานแนะนำสินค้าก็รีบพาเขาไปที่ชุดโซฟาไม้พะยูงไหหลำ กล่าวแนะนำว่า: “คุณผู้ชายครับ โซฟาไม้พะยูงไหหลำ 3+2+2+1ชุดนี้ของเรา ออกแบบมาเป็นพิเศษสำหรับลูกค้าที่อยู่คฤหาสน์ มีทั้งหมด 8 ที่นั่ง แม้แต่แขกที่มาบ้านก็สามารถนั่งได้ โอ่อ่ามาก”
เซียวฉางควนก้าวไปข้างหน้าและแตะที่เท้าแขนของโซฟา เขาพอใจกับความลื่นของมันมาก เขาถามด้วยความแปลกใจว่า: “ชุดนี้ราคาประมาณไหน?”
อีกฝ่ายพูดว่า: “คุณครับ ชุดนี้ไม้พะยูงไหหลำเป็นไม้ที่ดี อีกทั้งยังเป็นของเก่า ถ้าคุณชอบ เราสามารถให้ราคาต้นทุนคุณ รวมทั้งสิ้น 1.98 ล้าน!”
“โห!” เซียวฉางควนตกใจ พูดว่า: “นี่มันแพงมากเลยนะคุณ!”
อีกฝ่ายอธิบายว่า: “นี่คือวัสดุของไหหลำ วัสดุดี ดังนั้นราคาจึงแพงกว่าอยู่แล้ว แต่คฤหาสน์ขนาดใหญ่ของคุณ Tomson Riviera ที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ช่างเป็นวิลล่าที่หรูหรา ต้องจับคู่กับชุดโซฟาแบบนี้ถึงจะเหมาะสมครับ!”
หม่าหลันขมวดคิ้วและกล่าวว่า: “โซฟาบ้าอะไรกัน ชุดหนึ่งราคาเกือบสองล้าน พอซื้อชุดนี้ไป ทั้งครอบครัวนอนลงโซฟาได้ก็พอแล้ว!”
เซียวฉางควนจ้องมองเธอแวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างเก้ๆกังๆว่า: “ชุดนี้เกินงบมากเกินไป มีที่ถูกกว่านี้อีกไหม? อย่างเช่นไม้ประดู่พม่า ราคาถูกกว่าไหหลำมากเลยใช่ไหมล่ะ?”
พนักงานแนะนำสินค้าคนนั้นบอกว่า: “ไม้ประดู่พม่าชุดนี้ก็ประมาณ 1 ล้าน อีกอย่างตอนนี้เราก็ไม่มีในสต๊อกด้วย”
เมื่อพูดจบ พนักงานแนะนำสินค้าพูดเสริมอีกคำ ว่า: “จะเล่นไม้พะยูงไหหลำ คนส่วนใหญ่ต่างก็ชอบวัสดุไหหลำ วัสดุของพม่าไม่ได้มาตรฐานจริงๆ”
ดูแล้ว ตัวเองทำได้แค่ดูโซฟาอื่นๆที่ราคาถูกกว่า
ขณะที่กำลังคิดอยู่ จู่ ๆก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูเสียงหนึ่ง เอ่ยปากพูดว่า: “เถ้าแก่อยู่ไหม? รับเฟอร์นิเจอร์เก่ามือสองไหม? เป็นไม้พะยูงไหหลำ!”
เซียวฉางควนหันหลังโดยไม่ทันได้รู้ตัว ทันใดนั้นเขาก็มองไปที่พี่ใหญ่ เซียวฉางเฉียนที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน
เซียวฉางเฉียนคิดไม่ถึง ว่าจะพบกับครอบครัวของเซียวฉางควน เมื่อคิดถึงสภาพที่เวทนาของตัวเองในตอนนี้ เขาแทบอยากจะหันกลับและเดินจากไปโดยจิตใต้สำนึกเลย
และในตอนนี้ จู่ ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมา และมองเซียวฉางควน รีบถามทันทีว่า: “คุณบอกว่าอยากขายเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำเหรอ?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...