ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 679
บทที่ 679
เซียวฉางควนสับสนกับคำถามของเถ้าแก่
เห็นชัดๆว่าตัวเองมาซื้อเฟอร์นิเจอร์ แล้วมาขายได้ยังไง?
ดังนั้นเขาจึงพูดกับเถ้าแก่ว่า: “ผมมาซื้อเฟอร์นิเจอร์ เข้าใจที่ผมพูดไหม?”
พนักงานแนะนำสินค้าก็รีบพูดขึ้นมาว่า: “เถ้าแก่ครับ คุณผู้ชายท่านนี้อยากมาซื้อชุดเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำ”
เมื่อพูดจบ ก็ชี้ไปที่เซียวฉางเฉียน แล้วพูดว่า: “คุณผู้ชายคนนี้ต่างหากที่จะขายเฟอร์นิเจอร์”
จู่ ๆเถ้าแก่ก็เข้าใจได้ และรีบพูดกับเซียวฉางควนว่า: “โธ่เอ๋ย ขอโทษจริงๆ ผมเข้าผิดใจแล้ว”
จากนั้นก็มองไปที่เซียวฉางเฉียน และถามเขาว่า: “คุณผู้ชายครับ คุณจะขายเฟอร์นิเจอร์เหรอ?”
เซียวฉางเฉียนได้ยินที่เซียวฉางควนบอกว่ามาที่นี่เพื่อจะซื้อเฟอร์นิเจอร์ เขาคิดอยากจะหันกลับและเดินออกไปตอนนี้จริงๆ
สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่อยากให้เซียวฉางควนมาเห็นเรื่องที่น่าอาย
แต่ว่า ร้านนี้ เป็นร้านขายเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจินหลิง และเป็นร้านค้าที่ราคาดีที่สุดสำหรับเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำมือสอง ของตลาดในตอนนี้ ถ้าตัวเองหันหลังและเดินจากไป บางทีไปร้านอื่นแล้วอาจขายได้น้อยกว่าเป็นแสน
ดังนั้น เขาก็ทำได้เพียงฝืนใจและพูดกับเถ้าแก่ว่า: “ถูกแล้ว ผมเอง ผมมีโซฟาไม้พะยูงไหหลำชุดหนึ่ง เก้าอี้ที่อยากจะขาย ล้วนแล้วเป็นของเก่าทั้งหมด”
เถ้าแก่รีบพูดและยิ้ม: “ดีเลย เราต้องการเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำ สินค้าของคุณอยู่ไหนเหรอ? สะดวกเอามาให้ดูหน่อยไหม?”
จู่ ๆก็เห็นเซียวฉางควนอีกครั้ง รวมถึงครอบครัวของเซียวฉางควนก็อยู่ที่นี่ด้วย ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง
เซียวฉางควนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยังคงเดินเข้ามา และเอ่ยปากถามคำหนึ่งว่า: “แม่ พี่ใหญ่ พวกคุณมาได้อย่างไร?”
“ฮึ!” เซียวฉางเฉียนพูดอย่างเย็นชาว่า: “ทำไม? เรามาที่นี่ไม่ได้เหรอ?”
เซียวฉางควนรีบพูด: “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เมื่อกี้คุณเพิ่งบอกว่าจะขายชุดเฟอร์นิเจอร์ไม้พะยูงไหหลำคงไม่ใช่อันที่พ่อทิ้งไว้ให้ชุดนั้นหรอกนะ?”
ทันใดนั้นเซียนฉางเฉียนก็โมโหขึ้นมา และพูดว่า: “เกี่ยวอะไรกับนายด้วย?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...