ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 680

บทที่ 680

เมื่อพูดจบ เขาขี้เกียจที่จะคุยกับเซียวฉางควน และพูดกับเถ้าแก่ว่า: “คุณตามผมไปดูสินค้าเถอะ!”

“ได้!” เถ้าแก่พยักหน้า และเดินออกจากร้านไปพร้อมกับเซียวฉางเฉียน

ในขณะนี้ นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วและมองไปที่เซียวฉางควน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “พวกแกมาทำอะไรกันเหรอ?”

แม้ว่าเซียวฉางควนจะตัดความสัมพันธ์กับนายหญิงใหญ่เซียว แต่ยังไงก็เป็นแม่ของตัวเองอยู่ดี ไม่ว่าจะเจอกี่ครั้งก็ยังมีความเคารพและเกรงกลัวกันบ้าง

ดังนั้น เขาก็ตอบกลับด้วยความเคารพว่า ： “แม่ คฤหาสน์ของเย่เฉินตกแต่งเสร็จแล้ว พวกเรากำลังคิดที่จะซื้อเฟอร์นิเจอร์สักหน่อยเพื่อที่จะได้ย้ายเข้าไปอยู่”

เซียวฉางควนบอกความจริงทั้งหมด แต่เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวที่ได้ยินเข้าไปในรูหู กลับทำให้เธอรู้สึกแย่กว่าตบหน้าเธอเสียอีก!

มองดูตัวเอง ก็เกือบจะถูกไล่ออกจากคฤหาสน์แล้ว เขาเริ่มขายของบางอย่างที่ตาแก่ทิ้งไว้ แต่ครอบครัวของเซียวฉางควนที่ถูกเธอไล่ออกจากบ้าน คิดไม่ถึงว่าจะได้ย้ายไปอยู่ที่คฤหาสน์หรูหราของTomson Riviera นี่ไม่เป็นการเอาคำพูดมาตบหน้าตัวเองเหรอ?!

เมื่อคิดว่า Tomson Rivieraเป็นคฤหาสน์ที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิง นายหญิงใหญ่รู้สึกแย่ไปหมด กัดฟันและพูดว่า: “นี่แกตั้งใจมาอวดฉันสินะ อยากเห็นเรื่องน่าอายของฉันล่ะสิ?”

“ไม่ใช่สักหน่อย!” เซียวฉางควนตะโกนเสียงดังที่ถูกปรักปรำ และรีบอธิบายว่า: “แม่ ผมไม่ได้มีเจตนาอย่างนี้เลยนะ แม่เป็นคนถามผมเองว่ามาทำอะไรที่นี่ ผมก็เลยบอกความจริงไป”

หม่าหลันเห็นการแสดงออกที่อ่อนน้อมถ่อมตนของเซียวฉางควนต่อหน้านายหญิงใหญ่เซียว ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์นัก

นายหญิงใหญ่เซียวคนนี้รังแกตัวเองมาตั้งหลายปี ตอนนี้ตกต่ำจนต้องมาขายเฟอร์นิเจอร์มือสองเสียแล้ว ยังจะมาเถียงกันอยู่ตรงนี้อีกเหรอ? ชักสีหน้าแก่ๆให้ใครดูล่ะ?