ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 680
บทที่ 680
เมื่อพูดจบ เขาขี้เกียจที่จะคุยกับเซียวฉางควน และพูดกับเถ้าแก่ว่า: “คุณตามผมไปดูสินค้าเถอะ!”
“ได้!” เถ้าแก่พยักหน้า และเดินออกจากร้านไปพร้อมกับเซียวฉางเฉียน
ในขณะนี้ นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วและมองไปที่เซียวฉางควน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “พวกแกมาทำอะไรกันเหรอ?”
แม้ว่าเซียวฉางควนจะตัดความสัมพันธ์กับนายหญิงใหญ่เซียว แต่ยังไงก็เป็นแม่ของตัวเองอยู่ดี ไม่ว่าจะเจอกี่ครั้งก็ยังมีความเคารพและเกรงกลัวกันบ้าง
ดังนั้น เขาก็ตอบกลับด้วยความเคารพว่า ： “แม่ คฤหาสน์ของเย่เฉินตกแต่งเสร็จแล้ว พวกเรากำลังคิดที่จะซื้อเฟอร์นิเจอร์สักหน่อยเพื่อที่จะได้ย้ายเข้าไปอยู่”
เซียวฉางควนบอกความจริงทั้งหมด แต่เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวที่ได้ยินเข้าไปในรูหู กลับทำให้เธอรู้สึกแย่กว่าตบหน้าเธอเสียอีก!
มองดูตัวเอง ก็เกือบจะถูกไล่ออกจากคฤหาสน์แล้ว เขาเริ่มขายของบางอย่างที่ตาแก่ทิ้งไว้ แต่ครอบครัวของเซียวฉางควนที่ถูกเธอไล่ออกจากบ้าน คิดไม่ถึงว่าจะได้ย้ายไปอยู่ที่คฤหาสน์หรูหราของTomson Riviera นี่ไม่เป็นการเอาคำพูดมาตบหน้าตัวเองเหรอ?!
เมื่อคิดว่า Tomson Rivieraเป็นคฤหาสน์ที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิง นายหญิงใหญ่รู้สึกแย่ไปหมด กัดฟันและพูดว่า: “นี่แกตั้งใจมาอวดฉันสินะ อยากเห็นเรื่องน่าอายของฉันล่ะสิ?”
“ไม่ใช่สักหน่อย!” เซียวฉางควนตะโกนเสียงดังที่ถูกปรักปรำ และรีบอธิบายว่า: “แม่ ผมไม่ได้มีเจตนาอย่างนี้เลยนะ แม่เป็นคนถามผมเองว่ามาทำอะไรที่นี่ ผมก็เลยบอกความจริงไป”
หม่าหลันเห็นการแสดงออกที่อ่อนน้อมถ่อมตนของเซียวฉางควนต่อหน้านายหญิงใหญ่เซียว ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์นัก
นายหญิงใหญ่เซียวคนนี้รังแกตัวเองมาตั้งหลายปี ตอนนี้ตกต่ำจนต้องมาขายเฟอร์นิเจอร์มือสองเสียแล้ว ยังจะมาเถียงกันอยู่ตรงนี้อีกเหรอ? ชักสีหน้าแก่ๆให้ใครดูล่ะ?
หม่าหลันพูดอย่างดูถูกว่า: “ขอโทษนะคะ ตอนนี้พวกเราก็ออกจากตระกูลเซียวกันแล้ว ไม่ได้อยู่ในบ้านตระกูลเซียวของพวกคุณแล้ว อีกอย่าง คฤหาสน์เน่าๆของตระกูลเซียวก็เก่าแก่เกินไปแล้ว เราไม่ได้เห็นมันอยู่ในสายตามานานแล้ว ฉันจะบอกคุณให้นะ วันนี้หลังจากที่ซื้อเฟอร์นิเจอร์เสร็จก็จะย้ายเข้าไปที่Tomson Riviera คฤหาสน์หลังใหญ่หลายพันตารางเมตร ตกแต่งหรูหรา ใช้ชีวิตเพลิดเพลินอยู่ในนั้นเป็นเหมือนไทฮองไทเฮา แต่ยัยแก่อย่างคุณ ชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้อยู่หรอก!”
ก่อนหน้านี้ หม่าหลันโกรธนายหญิงใหญ่เซียวไม่น้อย ไม่มีโอกาสที่จะได้ตอกกลับ
อีกอย่างเธอก็แค้นใจมาตลอด ไม่มีโอกาสได้แก้แค้นนายหญิงใหญ่เซียวเลย ตอนนี้เมื่อเห็นนายหญิงใหญ่เซียวตกต่ำแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะถากถาง
ในขณะนี้ นายหญิงใหญ่เซียวตัวสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธ กัดฟันพูดว่า: “หม่าหลัน อย่าทะนงตัวเกินไป คฤหาสน์ของแกนั่นก็พึ่งพาเย่เฉิน ไอ้สวะคนนั้นที่ไปหลอกคนอื่นมาไม่ใช่เหรอ? ไม่ช้าก็เร็วแกก็จะโดนไล่ออกมาอยู่ดี ถึงตอนนั้นฉันจะรอดูแกนอนอยู่ข้างถนนแล้วกัน!”
หม่าหลันเท้าสะเอวและพูดว่า: “รอดูฉันนอนอยู่ข้างถนนงั้นเหรอ? ฉันว่าไม่นานคุณก็คงจะได้นอนข้างถนนเร็วๆนี่นั่นแหละ? ฉันได้ยินว่า ไม่นานธนาคารก็จะยึดคฤหาสน์ของคุณ ถึงตอนนั้นฉันจะรอดูพวกคุณว่าจะทำยังไง！วันไหนที่คุณหิวโซอยู่ข้างทาง กระหายน้ำจนจะเป็นจะตาย เหน็บหนาวจนเกือบตาย งั้นก่อนที่คุณจะตายก็ต้องพิจารณาให้ดีๆนะ ว่าทำไมคุณถึงตกต่ำจนน่าสังเวชขนาดนี้ เป็นเพราะผลกรรมที่เคยทำชั่วไว้ตลอดชีวิตนี้หรือเปล่านะ!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...