ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 681
บทที่ 681
“พอได้แล้ว！” นายหญิงใหญ่เซียวใจเต้นอย่างแรง แล้วจ้องมองหม่าหลัน พร้อมด่าออกไปว่า “อีนังผู้หญิงพูดไม่รู้เรื่อง ต่อให้ตอนนี้ตระกูลเซียวจะล่มจมแล้วทำไม? ไม่นานพวกเราก็จะมีโอกาสฟื้นตัวขึ้นมาได้ พอถึงตอนนั้นพวกแกจะขอกลับเข้ามาในตระกูลเซียว ก็อย่าหวังเลย”
ตอนนี้เซียวฉางควนก็รีบพูดกับหม่าหลันว่า “ทำไมคุณพูดกับแม่แบบนี้ล่ะ? รีบขอโทษแม่เดี๋ยวนี้เลย！”
หม่าหลันก็ขมวดคิ้วพูดกับเซียวฉางควนด้วยเสียงนิ่งๆ ว่า “คุณลืมไปแล้วหรือไงว่ายัยแก่คนนี้ไล่คุณออกไปอย่างไร? ตอนนี้ล่ะมาเข้าข้างเธอ คุณนับเธอเป็นแม่ แล้วเธอนับคุณเป็นลูกไหม?”
พูดจบ หม่าหลันก็ชี้ไปยังนายหญิงใหญ่เซียว แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ยัยแก่ ฉันขอให้คุณทำความเข้าใจให้ดีนะ ตอนนี้คุณก็อับจนถึงขั้นไหนแล้ว ยังจะมาวางมาดใส่ฉันอีกรึไง? ฉันจะบอกให้ ต่อให้ตอนนี้คุณมาคุกเข่าตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่ยอมกลับไปหรอก！ตระกูลเซียวบ้าบออะไรกัน ตกอับจนแทบจะขายเฟอร์นิเจอร์เลี้ยงชีพอยู่แล้ว ใครจะอยากกลับไป！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโหจนแทบบ้า แล้วชี้หน้าหม่าหลันด่าทอออกมา “อีหม่าหลัน ฉันแก่จนปูนนี้แล้ว แกเป็นคนแรกที่กล้าพูดกับฉันแบบนี้ จำคำพูดวันนี้ของแกไว้เลยนะ สักวันฉันจะตีขาแกให้หัก ให้แกมานั่งคุกเข่าโขกหัวขอโทษฉัน！”
หม่าหลันก็แสยะยิ้ม “เอาเถอะ อย่างคุณน่ะหรือ? อายุปูนนี้ ใกล้จะลงโรงแล้ว ยังอยากจะตีขาฉันอีกรึ? มาสิๆๆ ขาฉันอยู่นี่ไง เก่งนักก็มาตีสิ คุณลองตีขาฉันดูสิ?”
พูดไป หม่าหลันก็เอาขายื่นออกมาจริงๆ แล้วก็ยิ้มเยาะเย้ยดูถูกนายหญิงใหญ่เซียว
นี่มันทำให้นายหญิงใหญ่เซียวโกรธจนแทบสะอึก จนอยากจะตีขาหม่าหลันให้หักเสียตรงนั้น ดูสิว่าเธอยังกล้าโอหังอยู่ไหม
แต่ว่า ต่อหน้าเย่เฉิน นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่กล้า
เธอจำได้ว่าเย่เฉินคนเดียวสู้กับพวกบอดี้การ์ดไว้อย่างไร ทำให้ตอนนี้เธอก็ยังกลัวๆ อยู่ในใจ
ก่อนหน้านี้เซียวไห่หลงโอหังมาก ตอนนี้มีเย่เฉินอยู่ ก็ไม่กล้าพูดแพล่มอะไรออกมา เห็นแม่ตนเองถูกหม่าหลันดูถูก เขาก็ไม่กล้าเข้าไปช่วย ได้แต่รอทำหน้าแหยๆ หลบอยู่ด้านหลัง
ในตอนนี้ เซียวฉางเฉียนก็หน้าบึ้ง กลับมาพร้อมกับเถ้าแก่คนนั้น
พูดจบ ก็กวักมือเรียกเซียวฉางเฉียน “รีบไปเถอะ！”
เซียวฉางเฉียนก็จ้องมองเซียวฉางควนตาโต แล้วก็รีบหันหลังตามนายหญิงใหญ่เซียวออกไป
เซียวฉางควนมองด้านหลังของพวกเขา แล้วก็ส่ายหัว ถอนหายใจพูดว่า “ไม่คิดเลยว่า ตระกูลเซียวจะตกอับถึงขนาดขายทรัพย์สินกิน เฟอร์นิเจอร์ชุดนั้นเป็นของที่คุณพ่อรักมาก จะขายไปก็น่าเสียดายแย่！”
เซียวชูหรันรู้ว่าพ่อตนเองรักเฟอร์นิเจอร์ชุดนั้น แต่เธอก็ยังเดินเข้ามาปลอบใจว่า “เอาเถอะค่ะคุณพ่อ ด้วยอารมณ์ของคุณย่า คงจะไม่ยอมขายให้พ่อหรอกค่ะ พวกเราไปดูที่อื่นเถอะค่ะ”
“อืม” เซียวฉางควนถอนหายใจ แล้วก็รีบพูดกับพนักงานแนะนำสินค้าว่า “เดี๋ยวผมขอดูอย่างอื่นก่อน พวกคุณขายวัสดุจากไหหลำแพงมากเลย วัสดุจากเมียนมาร์ก็รอนาน”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...