ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 681

บทที่ 681

“พอได้แล้ว！” นายหญิงใหญ่เซียวใจเต้นอย่างแรง แล้วจ้องมองหม่าหลัน พร้อมด่าออกไปว่า “อีนังผู้หญิงพูดไม่รู้เรื่อง ต่อให้ตอนนี้ตระกูลเซียวจะล่มจมแล้วทำไม? ไม่นานพวกเราก็จะมีโอกาสฟื้นตัวขึ้นมาได้ พอถึงตอนนั้นพวกแกจะขอกลับเข้ามาในตระกูลเซียว ก็อย่าหวังเลย”

ตอนนี้เซียวฉางควนก็รีบพูดกับหม่าหลันว่า “ทำไมคุณพูดกับแม่แบบนี้ล่ะ? รีบขอโทษแม่เดี๋ยวนี้เลย！”

หม่าหลันก็ขมวดคิ้วพูดกับเซียวฉางควนด้วยเสียงนิ่งๆ ว่า “คุณลืมไปแล้วหรือไงว่ายัยแก่คนนี้ไล่คุณออกไปอย่างไร? ตอนนี้ล่ะมาเข้าข้างเธอ คุณนับเธอเป็นแม่ แล้วเธอนับคุณเป็นลูกไหม?”

พูดจบ หม่าหลันก็ชี้ไปยังนายหญิงใหญ่เซียว แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ยัยแก่ ฉันขอให้คุณทำความเข้าใจให้ดีนะ ตอนนี้คุณก็อับจนถึงขั้นไหนแล้ว ยังจะมาวางมาดใส่ฉันอีกรึไง? ฉันจะบอกให้ ต่อให้ตอนนี้คุณมาคุกเข่าตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่ยอมกลับไปหรอก！ตระกูลเซียวบ้าบออะไรกัน ตกอับจนแทบจะขายเฟอร์นิเจอร์เลี้ยงชีพอยู่แล้ว ใครจะอยากกลับไป！”

นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโหจนแทบบ้า แล้วชี้หน้าหม่าหลันด่าทอออกมา “อีหม่าหลัน ฉันแก่จนปูนนี้แล้ว แกเป็นคนแรกที่กล้าพูดกับฉันแบบนี้ จำคำพูดวันนี้ของแกไว้เลยนะ สักวันฉันจะตีขาแกให้หัก ให้แกมานั่งคุกเข่าโขกหัวขอโทษฉัน！”

หม่าหลันก็แสยะยิ้ม “เอาเถอะ อย่างคุณน่ะหรือ? อายุปูนนี้ ใกล้จะลงโรงแล้ว ยังอยากจะตีขาฉันอีกรึ? มาสิๆๆ ขาฉันอยู่นี่ไง เก่งนักก็มาตีสิ คุณลองตีขาฉันดูสิ?”

พูดไป หม่าหลันก็เอาขายื่นออกมาจริงๆ แล้วก็ยิ้มเยาะเย้ยดูถูกนายหญิงใหญ่เซียว

นี่มันทำให้นายหญิงใหญ่เซียวโกรธจนแทบสะอึก จนอยากจะตีขาหม่าหลันให้หักเสียตรงนั้น ดูสิว่าเธอยังกล้าโอหังอยู่ไหม

แต่ว่า ต่อหน้าเย่เฉิน นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่กล้า

เธอจำได้ว่าเย่เฉินคนเดียวสู้กับพวกบอดี้การ์ดไว้อย่างไร ทำให้ตอนนี้เธอก็ยังกลัวๆ อยู่ในใจ

ก่อนหน้านี้เซียวไห่หลงโอหังมาก ตอนนี้มีเย่เฉินอยู่ ก็ไม่กล้าพูดแพล่มอะไรออกมา เห็นแม่ตนเองถูกหม่าหลันดูถูก เขาก็ไม่กล้าเข้าไปช่วย ได้แต่รอทำหน้าแหยๆ หลบอยู่ด้านหลัง

ในตอนนี้ เซียวฉางเฉียนก็หน้าบึ้ง กลับมาพร้อมกับเถ้าแก่คนนั้น