ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 682

บทที่ 682

พนักงานแนะนำสินค้าคนนั้นก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ถ้าคุณต้องการล่ะก็ กลับมาใช้บริการใหม่ได้นะครับ”

หันหลังกลับออกมา พวกของนายหญิงใหญ่เซียวก็หายไปแล้ว

เซียวฉางควนก็ไปดูที่ร้านขายไม้พะยูงไหหลำอีกหลายร้าน แต่ดูไปๆ ก็ไม่มีสิ่งที่ตนเองชอบ

หม่าหลันก็ร้อนรน แล้วก็เสนอว่าให้ซื้อเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหารและห้องอื่นๆ ก่อน ไม่เช่นนั้นวันนี้ก็จะเสียเวลาดูเปล่าๆ

เซียวฉางควนก็คิดว่าเลือกดูต่อไปเช่นนี้ไม่ใช่วิธีที่ดี ดังนั้น ทั้งบ้านก็เลยเปลี่ยนไปดูที่หมวดไลฟ์สไตล์

หม่าหลันเลือกเตียงนอนราคาหลายหมื่นให้ตนเอง เซียวชูหรันก็เลือกชุดเซตราคาหมื่นกว่าเช่นเดียวกัน พวกตู้เสื้อผ้า โต๊ะอาหาร ตู้เก็บของ ก็เลือกซื้อเสร็จสรรพในหมวดนี้

บวกกับกับเครื่องใช้ไฟฟ้า รวมทั้งพวกของตกแต่งยิบย่อยต่างๆ จ่ายไปทั้งหมด7แสนกว่า

หม่าหลันก็แอบคิดราคาให้กับเซียวฉางควน รู้ว่าตอนนี้เขายังมีเงินเหลือ1ล้าน2แสนกว่า ในใจก็มีแผนขึ้นมา ถ้าเซียวฉางควนเอาเงินจำนวนนี้ไปซื้อโซฟาไม้พะยูงล่ะก็ ก็จะไม่เหลือเงินเลย แต่ถ้าเลือกซื้อโซฟาสไตล์ยุโรปที่โอเคหน่อย อย่างน้อยก็ยังมีเงินเหลือ1ล้าน

ดังนั้น เธอก็เลยไปเป่าหูเซียวฉางควนว่า “ฉางควน ถ้าไม่เจอโซฟาไม้พะยูง ก็ซื้อแบบยุโรปอะไรก็ได้ ใช้ไปก่อน วันหลังมีเงิน พวกเราค่อยซื้อเซตไม้พะยูงไหหลำราคา3ล้านเลย ดีไหม?”

เซียวฉางควนรู้ว่าเธอมีแผนอะไร ก็เลยพูดไปนิ่งๆ ว่า “ผมจะซื้อโซฟาแบบไหน คุณไม่ต้องมากังวลหรอก ถึงอย่างไร พวกเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหาร แล้วก็ห้องพักผ่อน ก็ได้ซื้อไว้หมดแล้ว พอให้คุณใช้แล้ว”

หม่าแน่ะลันก็รู้สึกขัดใจ แล้วพูดว่า “ทำคุณไม่ฟังที่ฉันเตือนเลยล่ะห้ะเฟอร์นิเจอร์คุณซื้อโซฟาที่มันมีอยู่แล้ว บ่ายนี้ก็ส่งถึงบ้านพอดี พรุ่งนี้พวกเราก็จะได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านใหม่อย่างสบายใจ แต่ว่า คุณมาเสียเวลากับไม้ไหหลำที่หาไม่ได้ ไม้พม่าก็ไม่ชอบ อันที่แพงก็ไม่มีอันที่ถูกก็ไม่ดี จะเสียเวลาไปถึงไหน?”

เซียวฉางควนก็ลังเลขึ้นมา