ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 682
บทที่ 682
พนักงานแนะนำสินค้าคนนั้นก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ถ้าคุณต้องการล่ะก็ กลับมาใช้บริการใหม่ได้นะครับ”
หันหลังกลับออกมา พวกของนายหญิงใหญ่เซียวก็หายไปแล้ว
เซียวฉางควนก็ไปดูที่ร้านขายไม้พะยูงไหหลำอีกหลายร้าน แต่ดูไปๆ ก็ไม่มีสิ่งที่ตนเองชอบ
หม่าหลันก็ร้อนรน แล้วก็เสนอว่าให้ซื้อเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหารและห้องอื่นๆ ก่อน ไม่เช่นนั้นวันนี้ก็จะเสียเวลาดูเปล่าๆ
เซียวฉางควนก็คิดว่าเลือกดูต่อไปเช่นนี้ไม่ใช่วิธีที่ดี ดังนั้น ทั้งบ้านก็เลยเปลี่ยนไปดูที่หมวดไลฟ์สไตล์
หม่าหลันเลือกเตียงนอนราคาหลายหมื่นให้ตนเอง เซียวชูหรันก็เลือกชุดเซตราคาหมื่นกว่าเช่นเดียวกัน พวกตู้เสื้อผ้า โต๊ะอาหาร ตู้เก็บของ ก็เลือกซื้อเสร็จสรรพในหมวดนี้
บวกกับกับเครื่องใช้ไฟฟ้า รวมทั้งพวกของตกแต่งยิบย่อยต่างๆ จ่ายไปทั้งหมด7แสนกว่า
หม่าหลันก็แอบคิดราคาให้กับเซียวฉางควน รู้ว่าตอนนี้เขายังมีเงินเหลือ1ล้าน2แสนกว่า ในใจก็มีแผนขึ้นมา ถ้าเซียวฉางควนเอาเงินจำนวนนี้ไปซื้อโซฟาไม้พะยูงล่ะก็ ก็จะไม่เหลือเงินเลย แต่ถ้าเลือกซื้อโซฟาสไตล์ยุโรปที่โอเคหน่อย อย่างน้อยก็ยังมีเงินเหลือ1ล้าน
ดังนั้น เธอก็เลยไปเป่าหูเซียวฉางควนว่า “ฉางควน ถ้าไม่เจอโซฟาไม้พะยูง ก็ซื้อแบบยุโรปอะไรก็ได้ ใช้ไปก่อน วันหลังมีเงิน พวกเราค่อยซื้อเซตไม้พะยูงไหหลำราคา3ล้านเลย ดีไหม?”
เซียวฉางควนรู้ว่าเธอมีแผนอะไร ก็เลยพูดไปนิ่งๆ ว่า “ผมจะซื้อโซฟาแบบไหน คุณไม่ต้องมากังวลหรอก ถึงอย่างไร พวกเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหาร แล้วก็ห้องพักผ่อน ก็ได้ซื้อไว้หมดแล้ว พอให้คุณใช้แล้ว”
หม่าแน่ะลันก็รู้สึกขัดใจ แล้วพูดว่า “ทำคุณไม่ฟังที่ฉันเตือนเลยล่ะห้ะเฟอร์นิเจอร์คุณซื้อโซฟาที่มันมีอยู่แล้ว บ่ายนี้ก็ส่งถึงบ้านพอดี พรุ่งนี้พวกเราก็จะได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านใหม่อย่างสบายใจ แต่ว่า คุณมาเสียเวลากับไม้ไหหลำที่หาไม่ได้ ไม้พม่าก็ไม่ชอบ อันที่แพงก็ไม่มีอันที่ถูกก็ไม่ดี จะเสียเวลาไปถึงไหน?”
เซียวฉางควนก็ลังเลขึ้นมา
“แล้วอย่างไรล่ะครับ?” เย่เฉินพูดนิ่งๆ ว่า “ตอนนี้พวกเขากำลังอับจนที่สุด พ่อยอมจ่ายไปมากกว่า1แสน เงินแสนหนึ่งสำหรับพวกเขาแล้ว จำนวนมันก็มากอยู่ นายหญิงใหญ่เป็นคนฉลาด คงจะไม่ยอมเสียเงินไป เพราะอารมณ์ของตนเองหรอก”
หม่าหลันเบะปาก “ก็แกเก่งงั้นสินะ? แกคิดว่าตัวเองดูฮวงจุ้ยไปหรอกคนได้ แล้วจะมองออกทั้งหมดงั้นรึ? ตามที่ฉันรู้จักนายหญิงใหญ่มา ถ้าเธอยอมกลั้นใจขายเฟอร์นิเจอร์ชุดนั้นให้พวกเราล่ะก็ ฉันจะยอมกินโซฟานั้นเองเลยมา！”
พอพูดจบ โทรศัพท์ของเซียวฉางควนก็ดังขึ้น เขาพูดอย่างตกใจว่า “พี่ใหญ่โทรมา”
พูดจบ เขาก็รีบรับโทรศัพท์
เซียวแน่ะเฉียนพูดเสียงเย็นในโทรศัพท์ว่า “เมื่อครู่เอ็งบอกจะซื้อเฟอร์นิเจอร์นั้นในราคา1.2ล้าน เป็นเรื่องจริงไหม?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...