ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 683
บทที่ 683
เซียวฉางควนได้ยินดังนั้น ก็พูดอย่างดีใจว่า “พูดจริงสิครับ 1.2ล้าน ผมเอาเอง！”
เซียวฉางเฉียนก็พูดขึ้นว่า “ได้ ในเมื่อเอ็งอยากได้ ก็โอนเงินมาในบัญชีแม่ เฟอร์นิเจอร์ชุดนี้ ก็ขายให้เอ็งเลยแล้วกัน！”
เซียวฉางควนก็ระมัดระวัง แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ พี่เอาเฟอร์นิเจอร์ไปส่งไว้ที่Tomson Riviera พอปล่อยขายไปแล้ว เดี๋ยวผมรีบจ่ายเงินเลย”
เซียวฉางเฉียนก็ลังเลเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ได้ ตอนนี้ของอยู่บนรถ พร้อมขนไปได้ตลอดเวลา”
เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ดีครับ เดี๋ยวพวกเราเจอกันที่Tomson Riviera！ผมจะรออยู่ที่นั่น！”
พูดจบ เซียวฉางควนก็รีบวางโทรศัพท์ แล้วพูดอย่างดีใจว่า “เย่เฉิน เอ็งเดาได้ถูกต้องเลย！พวกเขายอมขายให้แล้ว！”
หม่าหลันก็รีบเปลี่ยนสีหน้าทันที
ไม่เพียงคำพูดของตนที่เกลี้ยกล่อมไปเมื่อครู่ จะถูกเซียวฉางเฉียนตอกหน้ากลับมา ยิ่งกว่านั้นก็คือ เซียวฉางควนจะเอาเงิน1.2ล้านไปซื้อเฟอร์นิเจอร์นั้นมา บ้านตนเองก็ไม่เหลือเงินเลยน่ะสิ?
พอคิดถึงจุดนี้ ในใจหม่าหลันก็ร้อนรน สายตาที่มองเย่เฉินก็เหมือนจะกัดกินเลือดเนื้อ
เย่เฉินกไม่อยากสนใจหม่าหลัน เขารู้ดีว่าหม่าหลันต้องการอะไร ดังนั้น ยิ่งทำให้เธอไม่ได้สิ่งที่ต้องการ เขายิ่งรู้สึกว่าสนุก
ตอนนี้ทั้งบ้าน4คน ก็ซื้อเฟอร์นิเจอร์ที่ตนเองต้องการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเย่เฉินก็เลยขับรถ พาทุกคนในบ้านไปที่Tomson Riviera
คฤหาสน์ที่Tomson Rivieraก็สร้างเสร็จแล้ว นอกจากเฟอร์นิเจอร์แล้ว ส่วนอื่นๆ ก็ได้ตกแต่งอย่างหรูหราเรียบร้อยแล้ว ห้องรับแขกตกแต่งด้วยสีทองอร่าม พื้นเป็นหินอ่อนธรรมชาติขัดเงาทั้งหมด ราวกับกระจกเงา พอยื่นด้าน ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่
หม่าหลันเห็นการตกแต่งที่หรูหรา ขนลุกจนรูขุมขนบนร่างกายขยายกว้างไปหมด ดีใจจนหุบปากไม่ลง
เซียวฉางควนเองก็ตะลึงเช่นกัน ปากก็เอ่ยชื่นชมว่า “ครั้งที่แล้วมาดู ยังตกแต่งไม่เสร็จ บนพื้นห้องรับแขกยังปูแผ่นกันรอย มองไม่เห็นรายละเอียด วันนี้มาดู นี่มันหรูหรากว่าในวังเสียอีกเนี่ย！”
เซียวชูหรันเองก็เป็นบริษัทตกแต่งภายใน ดังนั้นแค่มองไปก็รู้ต้นทุนราคาการตกแต่ง เธอลากเย่เฉินไปด้านข้าง แล้วพูดเสียงต่ำว่า “การตกแต่งภายในนี้ คงจะเป็นสิบล้านเลย ทำไมหวังเจิ้งกางนั่น ถึงได้ใจใหญ่ขนาดนี้?”
นายหญิงใหญ่เซียวก็อดถามไม่ได้ว่า “ฉางเฉียน ด้านในตกแต่งเป็นอย่างไรบ้าง?”
“เฮ้อ.....” เซียวฉางเฉียนก็ถอนหายใจ แล้วพูดอย่างลำบากใจว่า “ผมไม่เคยเห็นการตกแต่งที่หรูหราอย่างนี้มาก่อน！ตาลายมากเลย！”
“งั้นหรือ？！” นายหญิงใหญ่เซียวก็เริ่มมีสติขึ้นมา แล้วพูดว่า “ฉันจะเข้าไปดูเสียหน่อย！”
เซียวไห่หลงก็มีใจอยากจะเห็นเหมือนกัน ก็เลยรีบพูดขึ้นว่า “คุณย่าครับ เดี๋ยวผมช่วยพยุงเข้าไปเองครับ！”
เซียวเวยเวยเห็นคฤหาสน์ ในใจก็เริ่มสับสน
เธอเคยเป็นคู่หมั้นของหวังเหวินเฟย คุณชายของตระกูลหวัง ส่วนคฤหาสน์หลังนี้ เป็นของหวังเฟอร์นิเจอร์กาง คุณอาของหวังเหวินเฟย ถ้าตอนนั้นตนเองแต่งงานกับหวังเหวินเฟย ตนเองไม่เพียงจะเข้าออกคฤหาสน์หลังนี้ได้บ่ายๆ ทั้งยังอาจจะได้พักอยู่ที่นี่ด้วย
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...