ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 688
บทที่ 688
รูปแบบของชั้น2เหมือนชั้น3 มีทั้งหมด3ห้อง มีห้องนอนห้องใหญ่ แล้วก็ห้องนอนเล็กลงมา2ห้อง
ห้องนอนใหญ่เป็นห้องชุด ด้านนอกมีเครื่องอำนวยความสะดวก และมีห้องน้ำในตัว
แน่นอนว่าเย่เฉินและเซียวชูหรันต้องเลือกห้องนี้ ห้องก็เอาห้องนอนข้างๆ ไว้ให้ต่งรั่งหลิน
ชั้นสองยังมีอีกหนึ่งห้อง เซียวชูหรันก็จะเอาเป็นห้องหนังสือของตนเอง บริษัทของเธอจะต้องร่างแบบ และว่างแผนงานอยู่บ่อยๆ ดังนั้นเลยต้องมีห้องทำงานสักห้อง
เย่เฉินและเซียวชูหรันก็เดินดูห้องนอนตนเองไปหนึ่งรอบ แล้วเย่เฉินก็ตั้งใจพูดกับเซียวชูหรันว่า “คุณภรรยาครับ เตียงที่พวกเราซื้อ เหมือนจะกว้าง2.3เมตรใช่ไหม?”
“อืม” เซียวชูหรันพยักหน้า แล้วพูดว่า “ห้องนี้มันใหญ่ไป ใช้เตียง1.8เมตรมันไม่สวย”
เย่เฉินก็หัวเราะคิดคัก “เตียงกว้าง2.3เมตร คุณนอนคนเดียว มันกว้างไปหน่อยรึเปล่า?”
เซียวชูหรันก็เข้าใจความหมายที่เย่เฉินกำลังสื่อออกมา แล้วใบหน้าก็แดง พร้อมกับถามเสียงต่ำๆ ว่า “คุณหมายความว่าอะไร?”
เย่เฉินก็หัวเราะ “คุณภรรยาครับ ผมหมายถึงอะไรคุณยังไม่รู้หรือ? ผมนอนพื้นมา3ปีแล้วนะ ควรจะอัพเกรดให้ผมเสียไหนใช่ไหม?”
เซียวชูหรันก็พูดเขินๆ ว่า “อัพเกรดอะไรล่ะ คุณพูดอะไร ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย”
เย่เฉินรีบตอบว่า “ก็อัพเกรดจากบนพื้น ขึ้นมาบนเตียงไง”
เซียวชูหรันก็พูดหน้าแดงว่า “ไม่มีใครบอกว่าไม่ให้คุณอัพเกรดนี่นา มีครั้งหนึ่งฉันถามคุณว่า ที่พื้นมันหนาวไหม คุณบอกว่าไม่หนาว ตัวเองไม่อยากอัพเกรดเอง จะโทษใครได้ล่ะ?”
เย่เฉินได้ยินดังนั้น ก็มีใบหน้าดีใจ ยิ้มพูดว่า “คุณภรรยาครับ งั้นหลังจากพวกเราย้ายเข้ามาบ้านใหม่แล้ว ผมจะอัพเกรดนอนบนเตียง อย่างเป็นทางการดีไหม?”
เซียวชูหรันก็พูดอย่างเขินอายว่า “ตามใจคุณ！”
พูดจบ ก็รีบออกจากห้องไป
ในใจเย่เฉินก็ชุ่มฉ่ำ นอนที่พื้นมา3ปี ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาที่ขี้ข้าจะแสดงตัวตนสักทีแล้ว！
พูดไป หม่าหลันก็ตั้งใจถามว่า “บ้านเรายังมีเงินเหลืออีกเท่าไร?”
เซียวฉางควนก็ถามอย่างระแวงว่า “คุณถามทำไม?”
หม่าหลันตอบ “ฉันก็แค่ถาม ไม่ได้หรือไง?”
เซียวฉางควนบอกว่า “บ้านเราเหลือเงินแค่ไม่กี่หมื่นแล้ว ผมขอเตือนนะว่าอย่าคิดจะทำอะไรกับเงินนั้น ต่อไปนี้ถ้าคุณอยากจะใช้เงิน ก็ไปหาเอาเอง ไม่ใช่นั้นในบ้านนี้ มีให้คุณกิน มีให้คุณอยู่ มีให้คุณใช้ แต่ไม่มีเงินให้คุณใช้จ่าย”
หม่าหลันได้ยินดังนั้น ในใจก็เดือดดาลจนกลั้นไม่อยู่ เธอด่าออกมาว่า “เซียวฉางควน ฉันไว้หน้าคุณมากไปใช่ไหมห้ะ? สองวันนี้ถึงได้โอหังกับฉันเหลือเกินนะ！”
เซียวฉางควนถามเสียงเย็น “คุณอย่าลืมนะ คุณเอาเงินในบ้าน2ล้านไปแพ้พนันจนเกลี้ยง ผมทำแบบนี้กับคุณ ก็ถือว่าให้เกียรติมากพอแล้ว！”
หม่าหลันก็ด่าว่า “คุณอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง！คุณเปลี่ยนรหัสโทรศัพท์เป็นเลขวันเกิดของอีหานเหม่ยฉิงนั่น ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณเลย！ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ！ฉันมีลูกสาวให้คุณจนโตมาอายุ20กว่าปีแล้ว หัวสมองคุณก็ยังไม่ลืมอีนังจิ้งจอกนั่นอีก ทำไมล่ะ ยังอยากจะกลับไปคืนดีกับอีจิ้งจอกนั่นอีกรึไง？！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...