บทที่ 698
เซียวฉางเฉียนก็บีบขมับ แล้วพูดว่า “ถ้าถูกค้นเจอล่ะครับ ก็จบเห่กันหมดแน่”
กำลังพูดไป นอกประตูก็มีวัยรุ่นสวมชุดทางการเข้ามา ในมือก็ถือเครื่องมืออะไรบางอย่าง
เครื่องมือนั้น มันยาวๆ ด้านหน้าเป็นหัวกลมๆ ดูไปเหมือนกับตรวจหาวัตถุระเบิดที่เคยเห็นในหนัง
เซียวฉางเฉียนก็ถามอย่างแปลกใจว่า “ไอ้หนุ่ม อันนี้ใช่เครื่องตรวจหาวัตถุระเบิดใช่ไหม?”
คนนั้นก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “ไม่ใช่ครับ แต่การใช้งานมันไม่ต่างกัน เป็นเครื่องที่ตรวจวัดเฉพาะโลหะ ถ้าพบโลหะใต้พื้นก็ส่งสัญญาณ ระเบิดก็ทำจากโลหะ ดังนั้นไอ้เจ้าสิ่งนี้ก็สามารถหาวัตถุระเบิดได้ แต่ความละเอียดจะด้อยกว่าหน่อย”
พอเซียวฉ่งเฉียนได้ยินว่าเป็นเครื่องตรวจหาโลหะ ใจก็เต้น แล้วพูดว่า “พวกคุณมายึดบ้านคนอื่นก็พอแล้ว ยังจะมาหาวัตถุระเบิดในบ้านคนอื่นอีกรึไงกัน?”
คนนั้นตอบว่า “จากประสบการณ์การตรวจยึดบ้านของผมหลายปี ปกติแล้ว ถ้าเป็นคฤหาสน์ ใต้ดินจะมีช่องลับ ด้านในจะซ่อนของมีค่าไว้ ดังนั้น หน้าที่ของผมก็คือ หามันให้พบ ให้แล้วก็อายัดตามกฎหมาย”
นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินดังนั้น ก็ฟุบลงที่พื้น
เซียวฉางเฉียนก็ใจต้มๆ ต่อมๆ คนนั้นพูดจบ ก็รีบเดินเข้าบ้านไป เซียวฉางเฉียนก็รีบพยุงนายหญิงใหญ่ขึ้น แล้วถามว่า “แม่ ของโบราณของพ่อ มีอะไรบ้าง?”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบพูดว่า “มีแจกันสองใบ ภาพวาดโบราณหนึ่งภาพ แล้วก็มีของโบราณอื่นๆ .....”
เซียวฉางเฉียนก็รีบถามอีกว่า “แล้วมีอะไรที่ทำจากโลหะไหม?”
“มีสิ.......” นายหญิงใหญ่พูดอย่างสับสน “มีตะเกียงสำริดจากราชวงศ์หมิง เครื่องดีบุก แล้วก็มีก้อนทองสองก้อน”
คนนั้นพูดจบ ก็หยิบเอกสารออกมา แล้วพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “ถ้าหากว่าเมื่อครู่นี้ คุณได้รับฟังและเข้าใจทุกประการแล้ว ก็เซ็นชื่อบริเวณนี้ด้วยครับ!”
“ฉันไม่เซ็น!” นายหญิงใหญ่เซียวพูดแหกปาก “พวกคุณไม่มีสิทธิ์มายึดของโบราณของฉัน!ของพวกนั้นเป็นของที่จะต้องฝังไปกับฉันตอนตาย!”
เจ้าหน้าที่พูดเสียงนิ่งว่า “ต้องขออภัยด้วยครับ ตามกฎหมายแล้ว ของโบราณพวกนั้นได้ถูกพวกเราทำการยึดไว้แล้ว ต่อให้คุณไม่เซ็นชื่อ ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้”
พูดจบ เขาก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน
นายหญิงใหญ่เซียวก็หน้ามืด แล้วก็เป็นลมไป.........
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...