ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 700
บทที่ 700
ก็แสดงว่า 3เดือนหลังจากนี้ ตนเองจะไม่มีที่อยู่ แต่หลังจาก3เดือนไปแล้ว ตนเองก็อาจจะต้องเข้าเรือนจำ.........
นายหญิงใหญ่เซียวร้องไห้จนแทบจะหายใจไม่ทัน สะอึกสะอื้นอยู่หลายครั้ง
หลังจากคนของศาลบอกกล่าวเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่พูดอะไรกับเธออีก ขึ้นรถแล้วจากไป
คนบ้านตระกูลเซียวทั้ง4 ก็ยืนอยู่ริมทางอย่างไร้การช่วยเหลือใดๆ ยืนเฝ้าพวกเฟอร์นิเจอร์ผุพังและพวกเสื้อผ้าของใช้ทั้งน้ำตา
พวกเขาในตอนนี้ ไร้การช่วยเหลือใดๆ ทั้งสิ้น
ไม่คิดเลยว่าในตอนนี้ จะผีซ้ำด้ำพลอยอีก
ยามฝ่ายนิติบุคคลของคฤหาสน์ก็รีบเข้ามา แล้วพูดกับพวกเขาว่า “พวกคุณครับ รบกวนขนย้ายสิ่งของของพวกคุณออกไปจากโครงการของเราด้วยครับ ห้ามมารบกวนทัศนียภาพของโครงการเราครับ”
“มึงว่าไงนะ？！” เซียวฉางเฉียนด่าด้วยความโมโหว่า “กูอยู่ที่นี่มาเกือบ20ปี มึงมาบอกว่ากูจะรบกวนทัศนียภาพของที่นี่งั้นรึ? ยังจะไล่กูออกไปอีกรึไง？！”
ฝั่งนั้นก็พูดเสียงเย็นว่า “ขอโทษด้วยครับ ผมก็ได้รับประกาศมาอีกที บอกว่าตอนนี้พวกคุณไม่ใช่เจ้าของบ้านในโครงการของเราแล้ว ต่อให้เมื่อก่อนคุณจะเคยพักที่นี่ ก็น่าจะทราบว่าโครงการของเราเป็นแบบระบบปิด ไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้า ดังนั้นจึงขอให้พวกคุณรีบออกไปด้วยครับ”
พูดไป เขาก็ชี้ไปทางกองสิ่งของพวกนั้น แล้วพูดว่า “ของพวกนี้ ก็รบกวนพวกคุณรีบขนย้ายออกไปด้วยนะครับ ถ้าพวกคุณไม่ขนย้ายออกไป ทางเราก็จะนับว่าเป็นสิ่งของที่ทิ้งแล้ว จากนั้นก็จะจัดการทิ้ง”
เซียวฉางเฉียนก็ตัวสั่น แล้วด่าออกมาว่า “มันจะเกินไปหน่อยแล้วมั้ง！กูจะขอสู้กับมึงหน่อยละมา！”
เซียวเวยเวยก็ร้องไห้พูดว่า “พ่อคะ ตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหน！”
เซียวฉางเฉียนส่ายหัว แล้วถอนหายใจพูดว่า “พ่อก็ไม่รู้ แต่จะอยู่ที่นี่ต่อก็ไม่ได้อะไร..........”
เซียวไห่หลงก็ร้องไห้ แล้วเช็ดน้ำตาพูดว่า “พ่อครับ พวกเราไปขอร้องคุณอาดีไหมครับ.......ไปขอโทษพวกเขา ไปยอมรับผิด ขอร้องให้พวกเขารับเราไว้ โพสต์วีแชทของอาสะใภ้ก็บอกอยู่ ว่าคฤหาสน์ของเธอมีห้องนอนตั้ง10กว่าห้อง ไปขอร้องให้พวกเขาให้พวกเราเข้าไปพัก2ห้องก็พอแล้ว เราสองพ่อลูกนอนด้วยกัน ให้เวยเวยนอนกับคุณย่า........”
เซียวฉางเฉียนก็หน้าแหย ทุเรศกว่าผิวมะระ แล้วถอนหายใจพูดว่า “แกก็พูดง่าย แกคิดว่าอาสะใภ้แกเป็นคนยังไง ในใจก็รู้ดีไม่ใช่หรือ? ตอนนี้เธอกำลังหัวเราะเยาะเราเสียไม่ว่า จะมารับให้เราไปอยู่ด้วยแล้วให้ห้องนอนเราได้อย่างไร！”
นายหญิงเซียวที่ไม่พูดจามาตลอด ก็ลุกขึ้น แล้วกัดฟันพูดว่า “ไปTomson Riviera！วันนี้ต่อให้ฉันจะต้องตาย ก็จะต้องตายที่หน้าประตูTomson Riviera！ถ้าเซียวฉางควนและหม่าหลันไม่รับพวกเราไว้ แม่ก็จะไปฟ้องว่าพวกมันไม่รับเลี้ยงบุพการี！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...