ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 702
บทที่ 702
เนื่องจากเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังใหม่ การจัดข้าวของก็ใช้เวลาไปครึ่งค่อนวันแล้ว ฉะนั้นวันนี้จึงทานอาหารเย็นช้ากว่าปกตินิดหน่อย
แต่เย่เฉินก็ถือว่าไม่เลว เพราะมีสาวงามอย่างเซียวชูหรัน และต่งรั่งหลิน ที่คอยล้อมรอบเพื่อเป็นลูกมือช่วยเขาทำอาหาร ฉะนั้นการทำอาหารจึงกลายเป็นความเพลิดเพลิน
หลังจากทำอาหารเสร็จ ก็ยกอาหารออกมา หม่าหลันเดินออกมาจากลิฟต์ในเวลานี้
เดิมเธอวางแผนที่จะขอเงินจากเย่เฉิน แต่เมื่อเธอเห็นว่ากำลังเตรียมรับประทานอาหาร จู่ๆเธอก็เกิดลังเลขึ้นมา
ไม่ใช่ว่าเธออายที่จะคุยกับเย่เฉิน แต่สิ่งสำคัญก็คือ สามีและลูกสาวก็อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นเธอจึงรู้สึกไม่เหมาะสมที่จะพูดในขณะนี้
ขณะนี้ เธอได้ยินเสียงกริ่งดังมาจากข้างนอก เธอจึงพูดด้วยความประหลาดใจว่า “ทำไมเพิ่งย้ายเข้ามา ก็มีคนมาเยี่ยมแล้วหรือ?”
พูดจบ หันหลังแล้วเดินออกจากบ้าน เดินผ่านสวนเพื่อไปเปิดประตู
ทันทีที่ประตูเปิดออก เธอก็พบว่าเป็นคุณหญิงใหญ่เซียว เซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง และเซียวเวยเวย กำลังยืนอยู่ที่ประตู
หม่าหลันไม่รู้ว่าคฤหาสน์และทรัพย์สินของตระกูลเซียวถูกยึดแล้ว เมื่อเธอเห็นว่าเป็นพวกคุณหญิงใหญ่เซียว เซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลง และเซียวเวยเวย ยืนอยู่ที่ประตูเหมือนคนกำลังหนีภัยพร้อมกับกระเป๋าใบเล็กใบใหญ่ เธอก็ขมวดคิ้ว และถามว่า “ทำไมพวกคุณถึงมาที่นี่อีก?”
เมื่อเห็นหม่าหลันเปิดประตู คุณหญิงใหญ่เซียวก็ไม่สนใจเธอ แล้วก็กำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน
หม่าหลันรีบยืนขวางอยู่ตรงหน้าเธอแล้วกล่าวว่า “จะทำอะไร? จะบุกเข้ามาในบ้านใช่ไหม? เชื่อหรือไม่ ฉันจะโทรแจ้งตำรวจมาจับคุณ!”
คุณหญิงใหญ่เซียวดันหม่าหลันออกไป เดินเข้าไปและกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ฉันมาหาลูกชายของฉันไม่ได้หรือ? ตอนนี้แม้แต่ฉันก็ไม่สามารถเข้าไปในบ้านของคุณได้หรือ?”
หม่าหลันกระวนกระวาย รีบคว้าตัวเธอไว้และกล่าวว่า “ยายแก่ฟังไม่เข้าใจหรือยังไง ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ได้ยินหรือยัง? ทีหลังถ้ามีเรื่องหรือไม่มีเรื่องก็ไม่ต้องมาบ้านฉันอีก รีบออกไปเดี๋ยวนี้!”
เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวหลุดจากเธอ ก็รีบเดินเข้ามาในบ้านทันที เมื่อเดินถึงห้องรับแขก เธอก็ได้กลิ่นของอาหาร
ช่างหอมจริง ๆ……
พูดจบ ก็มองไปที่เซียวฉางควน ร้องไห้ขอร้องว่า “ลูกสุดประเสริฐ ลูกคงไม่อยากเห็นแม่อดตาย หรือหนาวตายใช่ไหม?”
เซียวฉางควนตะลึงทันที แล้วถามว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมคฤหาสน์ถึงถูกยึด?”
“เป็นเพราะหนี้ของบริษัทเซียวซื่อ!” คุณหญิงใหญ่เซียวปาดน้ำตาและกล่าวว่า “ลูกสุดประเสริฐ แม่จะตายต่อหน้าแล้วลูกจะไม่ช่วยหรือ? คฤหาสน์ของพวกคุณใหญ่ขนาดนี้ ลูกเตรียมห้องให้แม่สองห้อง แม่นอนห้องเดียวกับเวยเวย และให้พี่ชายของลูกนอนห้องเดียวกับไห่หลง”
หม่าหลันรู้สึกกระวนกระวายใจ และกล่าวว่า “ยายแก่ ทำไมไร้ยางอายเช่นนี้? ฉันบอกตั้งแต่แรกแล้วว่า บ้านเราไม่ต้อนรับพวกคุณ ยังหน้าด้านมาขออยู่อีก ไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรือ?”
คุณหญิงใหญ่เซียวไม่สนใจคำพูดเธอ มองไปที่เซียวฉางควน แล้วขอร้องว่า “ฉางควน ลูกเป็นผู้นำครอบครัว ลูกช่วยแม่พูดสักหน่อยได้ไหม?”
พูดจบ ก็ร้องไห้แล้วกล่าวต่ออีกว่า “แม่ขอร้องล่ะ แม่คุกเข่าให้ลูกก็ได้!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...