ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 703
บทที่ 703
เมื่อเห็นว่าคุณหญิงใหญ่เซียวกำลังจะคุกเข่า เซียวฉางควนตะลึง รีบยื่นมือออกไปพยุงเธอ
แต่คุณหญิงใหญ่เซียวตั้งใจที่จะคุกเข่า ย่อตัวล้มลงทันที เธอคิดว่าคุกเข่าลงก่อน เพื่อดูว่าคุณเซียวฉางควนจะใจแข็งจริงหรือเปล่า คิดในใจว่าแม่ยอมคุกเข่าเพื่อคุณก็ไม่มีประโยชน์หรือ?
เซียวฉางควนคิดเช่นเดียวกับหม่าหลัน
แม้ว่าเขาจะขัดแย้งกับหม่าหลัน ถึงกับเตรียมตัวที่จะแยกกันอยู่กับเธอ แต่เรื่องของคุณหญิงใหญ่เซียว ความคิดของเขากับหม่าหลันตรงกัน ไม่ว่าจะยังไง ก็จะไม่ให้คุณหญิงใหญ่เซียวเข้ามาอาศัยอยู่ด้วย!
เซียวฉางควนพยุงคุณหญิงใหญ่เซียวและพูดอย่างเย็นชาว่า “แม่ แม่อย่ามาเสแสร้งทำเป็นขมขื่น ไม่ว่าแม่จะพูดยังไง ผมก็ไม่สามารถให้แม่อยู่ที่คฤหาสน์นี้ได้!”
หญิงใหญ่เซียวตำหนิอย่างเศร้า ๆว่า “เซียวฉางควน แกยังมีจิตสำนึกอยู่อีกไหม? แม่ตั้งครรภ์สิบเดือนถึงคลอดแกออกมา แกย้ายเข้ามาอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนี้ แต่แกกลับไม่ให้ฉันอาศัยอยู่ด้วย?!”
เซียวฉางควนพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “แม่ แม่ล้มเลิกความคิดนี้เถอะ ไม่ว่าจะยังไง ผมก็ไม่ยินยอมให้แม่อาศัยอยู่ที่นี่!”
“ได้ยินหรือยัง?” หม่าหลันที่เท้าสะเอวอยู่ข้าง ๆ กล่าวว่า “ถ้าหากคุณยังรู้จักละอาย ก็รีบไปซะ อย่ารอให้ฉันเรียกตำรวจมาลากตัวคุณออกไป ถ้าเป็นอย่างนั้นใบหน้าที่แก่ของคุณมันจะดูไม่ดีน่ะ!”
สีหน้าของคุณหญิงใหญ่ไม่สู้ดี แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เซียวฉางควนเป็นลูกชายของฉัน! เป็นลูกแท้ๆของฉัน! เขามีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูฉัน ตอนนี้ฉันไม่มีที่อยู่ เขาต้องให้ฉันอยู่ ต้องเลี้ยงดูฉัน! นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่ไปไหน! ฉันจะอาศัยอยู่ที่นี่ ถ้าพวกคุณไม่ให้ฉันอยู่ ฉันก็จะไปฟ้องศาล ถ้าคุณแตะต้องตัวฉัน ฉันก็จะไปแจ้งความว่าพวกคุณทารุณกรรมคนแก่ แล้วจับคุณเข้าคุก!”
หม่าหลันชี้ไปที่คุณหญิงใหญ่เซียวแล้วด่าว่า “อีแก่หนังเหนียวตายยาก เริ่มเอะอะโวยวายแล้วใช่ไหม? ฉันไม่เชื่อว่าจะมีใครกล้าจับฉัน! ถ้าวันนี้คุณยังไม่ไสหัวออกไป ฉันก็จะทุบตีคุณให้ตาย!”
พูดจบ หม่าหลันก็แยกเขี้ยวยิงฟัน กำลังจะตบไปที่ใบหน้าของคุณหญิงใหญ่เซียว
เซียวฉางเฉียนรีบขวางเธอไว้ และกล่าวว่า “คุณจะทำอะไร? จะทำร้ายคนแก่ใช่ไหม? ฉันจะฟ้องคุณ โทรศัพท์ของฉันสามารถบันทึกภาพได้!”
คุณหญิงใหญ่เซียวมองไปที่เย่เฉิน กัดฟันกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไอ้ขยะอย่างแกกินและอาศัยอยู่ที่ตระกูลเซียวของฉันมาตั้งหลายปี แกควรเลี้ยงดูฉันด้วย?”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “ตามกฎหมายผมไม่มีหน้าที่ที่จะต้องเลี้ยงดูคุณ ฉะนั้นต้องขอโทษด้วย เชิญกลับไปเถอะ”
คุณหญิงใหญ่เซียวรีบกล่าวอย่างข้าง ๆคู ๆว่า “เรื่องนี้ฉันไม่สนใจ แกแต่งงานกับหลานสาวฉัน แกก็ต้องเลี้ยงดูฉัน! วันนี้ยังไงฉันก็จะอยู่ที่คฤหาสน์นี้แน่นอน อย่าคิดว่าจะมีใครไล่ฉันออกไปได้ ถึงตายฉันก็จะตายอยู่ที่นี่!”
เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วกล่าวว่า “พวกคุณกำลังบุกรุกบ้านคนอื่น และสร้างปัญหา ถ้ายังไม่ออกไปผมจะเรียกตำรวจมาจับพวกคุณ!”
คุณหญิงใหญ่เซียวยิ้มเยาะเย้ยว่า “จับฉัน ฉันมาที่บ้านของลูกชาย และหลานสาว ตำรวจมีสิทธิ์อะไรมาจับฉัน! ถึงแม้ว่าแกจะพาฮ่องเต้มา ฉันก็ไม่กลัว!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...