ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 704
บทที่ 704
เย่เฉินพยักหน้า เมื่อให้เกียรติแล้วแต่พวกคุณไม่รับ งั้นก็อย่ามาโทษว่าผมไม่เกรงใจ
ดังนั้น เขาจึงกล่าวอย่างราบเรียบว่า “ยายแก่ เมื่อพวกคุณไม่มีที่อยู่ ผมจะจัดที่อยู่ให้พวกคุณดีไหม? มีที่อยู่รวมทั้งอาหารด้วย และไม่เสียค่าใช้จ่ายสักแดงเดียว”
“อย่ามาเล่นมุกนี้กับฉัน! ” คุณหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างเหยียดหยาม “แกอยากให้ฉันไปอยู่ที่บ้านหลังเก่าที่พวกแกทั้ง 4 คนเคยอาศัยอยู่ใช่ไหม? ฉันจะบอกให้ ไม่มีทาง! คนอย่างฉันจะไม่ไปอยู่ในสถานที่ที่ซอมซ่อแบบนั้น วันนี้ยังไงฉันก็จะอยู่ที่คฤหาสน์ Tomson Rivieraนี้แน่นอน! ”
เย่เฉินยิ้มเยาะเย้ย “คุณคิดมากไปแล้ว บ้านหลังเก่าก็ใช้เงินซื้อเหมือนกัน จะให้คุณอาศัยอยู่ฟรีได้ยังไง”
พูดจบ ก็ล้วงมือถือออกมาทันที แล้วก็ส่งข้อความทางวีแชทให้เฉินจื๋อข่าย
“คนของตระกูลเซียวมาหาเรื่องที่Tomson Riviera คุณโทรหาตำรวจ ทำให้คนพวกนี้เข้าสถานกักกันเป็นเวลาครึ่งเดือน”
ไม่ช้าเฉินจื๋อข่ายก็ตอบข้อความกลับมาว่า “เข้าใจแล้วครับคุณชาย ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้”
ในเวลานี้ หม่าหลันรู้สึกไม่พอใจคุณหญิงใหญ่เซียวเป็นอย่างมาก อยากจะผลักเธอและขับไล่เธอออกไป ตอนนี้คุณหญิงใหญ่เซียวรู้สึกร้อนใจ เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วโทรหาตำรวจทันที “คุณตำรวจรีบมาช่วยฉันเร็ว ๆ ลูกสะใภ้ไม่อยากเลี้ยงดูฉัน ยังจะขับไล่ฉันออกจากบ้าน เธอต้องการให้ฉันตายอยู่ข้างนอก!”
ตำรวจจึงถามว่า “ที่อยู่ อยู่ตรงไหน พวกเราจะรีบจัดคนไปทันที!”
คุณหญิงใหญ่เซียวตอบว่า “อยู่ที่คฤหาสน์ของ Tomson Riviera เลขที่ A05! ”
“โอเค คุณโปรดรอสักครู่ พวกเราตำรวจจะรีบไปทันที!”
ไม่ช้า ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา
เซียวฉางเฉียนรู้สึกดีใจมาก รีบบอกเซียวไห่หลงว่า “ไห่หลง รีบไปเปิดประตู!”
เซียวไห่หลงจึงรีบเดินไปเปิดประตูใหญ่
ขณะนี้ มีตำรวจหลายนายได้เดินเข้ามาจากประตู
คุณหญิงใหญ่เซียวรีบร้องห่มร้องไห้เสียงดัง “คุณตำรวจ พวกคุณโปรดให้ความเป็นธรรมแก่ยายแก่คนนี้ด้วย ลูกชายแท้ ๆไม่ยินยอมที่จะเลี้ยงดูฉัน ส่วนลูกสะใภ้กับหลานเขยจะลงมือทำร้ายฉันด้วย!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...