ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 705

บทที่ 705

หม่าหลันรีบกล่าวว่า “คุณตำรวจ คุณอย่าไปฟังคำพูดของยายแก่คนนี้ สามีของฉันถูกนางไล่ออกจากบ้านนานแล้ว และยังตัดความสัมพันธ์แม่ลูกกันอีก!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจมองไปที่หม่าหลัน แล้วก็ก้มมองไปที่คุณหญิงใหญ่เซียวแวบหนึ่ง แล้วถามว่า “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงไหม?”

“ไม่ใช่เรื่องจริง!” คุณหญิงใหญ่เซียวรีบกล่าว “ที่ฉันพูดเช่นนั้นเป็นเพราะว่ารู้สึกโกรธเท่านั้นเอง!”

“พูดเพราะโกรธเหรอ?” เซียวฉางควนรู้สึกโมโหแล้วกล่าวว่า “แม่ขับไล่พวกเราออกจากคฤหาสน์ตระกูลเซียวนานแล้ว แล้วก็ยังไล่ผมกับลูกสาวออกจากบริษัทเซียวซื่อ นอกจากนี้ยังหักเงินบำนาญของผมกับหม่าหลันอีก แล้วยังตัดความสัมพันธ์แม่ลูกกับผมอีกด้วย ตอนนี้พอชีวิตของตนเองตกต่ำ ถึงได้พูดว่าที่ทำไปก่อนหน้านั้นเป็นเพราะโกรธหรือ?!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจขมวดคิ้ว แล้วถามว่า “คฤหาสน์นี้เป็นของใคร? ”

เย่เฉินกล่าวว่า “เป็นของผมครับ”

เจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้า แล้วถามต่อไปอีกว่า “คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับยายแก่คนนี้?”

“ไม่มีความสัมพันธ์อะไรครับ” เย่เฉินกล่าว “เธอเป็นย่าของภรรยาผม”

เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงกล่าวกับคุณหญิงใหญ่เซียวว่า “คุณมาผิดที่แล้ว เรื่องการเลี้ยงดูสามารถไปปรึกษาหารือกับลูกชายกับลูกสาว คุณไม่สามารถบุกมาเอะอะโวยวายที่บ้านหลานเขยได้ การกระทำของคุณคือบุกรุกบ้าน แล้วก็สร้างปัญหา”

“อะไรน่ะ? !” คุณหญิงใหญ่เซียวด่าด้วยความโมโหว่า “สมองคุณมีปัญหาหรือยังไง? บ้านลูกชายฉัน ฉันไม่สามารถมาได้หรือ?!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าวอย่างอดทนว่า “ประเด็นสำคัญคือบ้านนี้ไม่ใช่บ้านของลูกชายคุณ เข้าใจไหม?”

“ฉันเข้าใจพ่อแกสิ!” คุณหญิงใหญ่เซียวดุด่าแล้วกล่าวว่า “ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ยังไงวันนี้พวกเขาต้องรับฉันไว้ ยังไงฉันก็จะไม่ไปไหน!”

เซียวฉางเฉียนก็กล่าวว่า “ผมเป็นพี่ชายของเซียวฉางควน ตอนนี้ผมไม่มีที่อยู่ เขาก็ต้องมีหน้าที่เลี้ยงดูผมด้วย ถ้าหากพวกเขาไม่ให้พวกเราอยู่ด้วย พวกเราก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

“ใช่ พวกเราจะไม่ไปไหน!” เซียวไห่หลงกับเซียวเวยเวยกล่าว จากนั้นก็นั่งลงบนพื้น

หม่าหลันมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก จากนั้นกล่าวว่า “พวกคุณทั้ง 4 คนนี้ช่างไร้ยางอายสิ้นดี? ยังหน้าด้านจะมาขออยู่ที่บ้านฉันหรือ?!”