ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 706

บทที่ 706

เซียวไห่หลงถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายพาออกไป เขาหันไปมองเย่เฉิน และกล่าวอย่างโมโหว่า “คนแซ่เย่ ไอ้ขยะคนนี้ใช่ไหมที่ใส่ร้ายพวกเรา!”

เย่เฉินหัวเราะแล้วกล่าวว่า “คุณทายสิ?”

เซียวฉางเฉียนด่าเสียงดังว่า “คนแซ่เย่ แกจะต้องถูกเวรกรรมตามสนอง! ไม่ช้าก็เร็วแกจะต้องถูกสับเป็นหมื่น ๆชิ้น!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เป็นหัวหน้าได้ตะโกนว่า “หุบปาก”

จากนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มนั้นได้พาสมาชิกทั้ง 4 คนของตระกูลเซียวขึ้นรถตำรวจ และขับรถมุ่งตรงไปที่สถานีตำรวจ

หม่าหลันมองดูรถตำรวจขับออกไปด้วยความตื่นเต้น และกล่าวอย่างดีใจว่า “เยี่ยมมาก ในที่สุดยายแก่คนนี้ก็ได้รับผลกรรม!”

เซียวฉางควนถอนหายใจด้วยความโล่งอก และกล่าวกับหม่าหลันว่า “รักษาศีลธรรมหน่อย ไม่ให้เธออยู่ก็คือไม่ให้อยู่ ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นแม่ของผม”

หม่าหลันเม้มริมฝีปาก “จะเป็นแม่ใครก็ช่าง ขอแค่ไม่ได้มาอาศัยอยู่ในบ้านของฉันก็พอ!”

เซียวชูหรันที่ไม่ได้พูดอะไรมาตลอด ถอนหายใจและกล่าวว่า “ตอนนี้คุณย่าน่าสงสารมาก ให้เธอไปอาศัยอยู่ที่บ้านหลังเก่าของพวกเราดีไหม”

“ให้เธอไปอยู่?” หม่าหลันยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า “ไม่! ถึงแม้ว่าฉันจะต้องซื้อหมู 4 ตัวมาเลี้ยง ฉันก็ไม่มีวันปล่อยให้พวกมันไปอยู่! ลูกลืมไปแล้วหรือว่าเธอทำอะไรกับพวกเราไว้บ้าง?!”

เซียวชูหรันถอนหายใจและกล่าวว่า “ยังไงท่านก็เป็นย่าของฉัน ดังนั้นฉันจึงไม่อาจฝืนทนได้”

หม่าหลันโบกมือ “ลูกไม่ต้องมาแสดงความเห็นใจ ยายแก่คนนี้กับครอบครัวของเซียวฉางเฉียนควรจะถูกเล่นงานตั้งนานแล้ว คราวนี้ถือโอกาส ให้พวกเขาไปรับโทษที่สถานที่กักกัน!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หม่าหลันกล่าวด้วยความเสียใจ “น่าเสียดายจริง ๆ ที่ฉันไม่สามารถไปดูสภาพคุณหญิงใหญ่เซียวในห้องขัง มิเช่นนั้น ฉันจะถ่ายวิดีโอไว้ และเปิดดูวันล่ะยี่สิบรอบ!”

เซียวชูหรันส่ายหัวอย่างจำใจ และกล่าวว่า “ให้ย่าได้รับบทเรียนจากครั้งนี้ก็ดี ถ้าจะให้ดีคืออยากให้เธอเปลี่ยนนิสัยบ้าง”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เซียวชูหรันบอกกับหม่าหลันว่า “แม่ ช่วงบ่ายถ้าไม่มีธุระอะไร ฉันจะเข้าออฟฟิศ”