ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 706
บทที่ 706
เซียวไห่หลงถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายพาออกไป เขาหันไปมองเย่เฉิน และกล่าวอย่างโมโหว่า “คนแซ่เย่ ไอ้ขยะคนนี้ใช่ไหมที่ใส่ร้ายพวกเรา!”
เย่เฉินหัวเราะแล้วกล่าวว่า “คุณทายสิ?”
เซียวฉางเฉียนด่าเสียงดังว่า “คนแซ่เย่ แกจะต้องถูกเวรกรรมตามสนอง! ไม่ช้าก็เร็วแกจะต้องถูกสับเป็นหมื่น ๆชิ้น!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เป็นหัวหน้าได้ตะโกนว่า “หุบปาก”
จากนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มนั้นได้พาสมาชิกทั้ง 4 คนของตระกูลเซียวขึ้นรถตำรวจ และขับรถมุ่งตรงไปที่สถานีตำรวจ
หม่าหลันมองดูรถตำรวจขับออกไปด้วยความตื่นเต้น และกล่าวอย่างดีใจว่า “เยี่ยมมาก ในที่สุดยายแก่คนนี้ก็ได้รับผลกรรม!”
เซียวฉางควนถอนหายใจด้วยความโล่งอก และกล่าวกับหม่าหลันว่า “รักษาศีลธรรมหน่อย ไม่ให้เธออยู่ก็คือไม่ให้อยู่ ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นแม่ของผม”
หม่าหลันเม้มริมฝีปาก “จะเป็นแม่ใครก็ช่าง ขอแค่ไม่ได้มาอาศัยอยู่ในบ้านของฉันก็พอ!”
เซียวชูหรันที่ไม่ได้พูดอะไรมาตลอด ถอนหายใจและกล่าวว่า “ตอนนี้คุณย่าน่าสงสารมาก ให้เธอไปอาศัยอยู่ที่บ้านหลังเก่าของพวกเราดีไหม”
“ให้เธอไปอยู่?” หม่าหลันยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า “ไม่! ถึงแม้ว่าฉันจะต้องซื้อหมู 4 ตัวมาเลี้ยง ฉันก็ไม่มีวันปล่อยให้พวกมันไปอยู่! ลูกลืมไปแล้วหรือว่าเธอทำอะไรกับพวกเราไว้บ้าง?!”
เซียวชูหรันถอนหายใจและกล่าวว่า “ยังไงท่านก็เป็นย่าของฉัน ดังนั้นฉันจึงไม่อาจฝืนทนได้”
หม่าหลันโบกมือ “ลูกไม่ต้องมาแสดงความเห็นใจ ยายแก่คนนี้กับครอบครัวของเซียวฉางเฉียนควรจะถูกเล่นงานตั้งนานแล้ว คราวนี้ถือโอกาส ให้พวกเขาไปรับโทษที่สถานที่กักกัน!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หม่าหลันกล่าวด้วยความเสียใจ “น่าเสียดายจริง ๆ ที่ฉันไม่สามารถไปดูสภาพคุณหญิงใหญ่เซียวในห้องขัง มิเช่นนั้น ฉันจะถ่ายวิดีโอไว้ และเปิดดูวันล่ะยี่สิบรอบ!”
เซียวชูหรันส่ายหัวอย่างจำใจ และกล่าวว่า “ให้ย่าได้รับบทเรียนจากครั้งนี้ก็ดี ถ้าจะให้ดีคืออยากให้เธอเปลี่ยนนิสัยบ้าง”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เซียวชูหรันบอกกับหม่าหลันว่า “แม่ ช่วงบ่ายถ้าไม่มีธุระอะไร ฉันจะเข้าออฟฟิศ”
เย่เฉินเก็บมือถือ เห็นหม่าหลันโยนกระเป๋าสัมภาระทั้งหมดของตระกูลเซียวลงถังขยะด้านนอก
คราวนี้สมาชิกทั้ง 4 ของตระกูลเซียวต้องเจอกับความลำบากแล้ว
เมื่อพวกเขาออกจากสถานกักกัน แม้แต่เสื้อผ้าที่จะใช้เปลี่ยนก็ไม่มีแล้ว
ขณะที่ถอนหายใจ หม่าหลันที่โยนกระเป๋าสัมภาระลงขยะหมดแล้ว ก็เดินกลับมาหยุดลงตรงหน้าเย่เฉิน แล้วกล่าวว่า “เย่เฉิน พ่อของคุณได้โอนเงินที่เหลือจากการซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้าบัญชีคุณใช่ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า “ใช่ ทำไมหรือ? ”
“โอนมาให้ฉัน ฉันต้องการใช้เงิน!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...