ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 708
บทที่ 708
ดังนั้น เธอเดินขึ้นไปที่ชั้น 2 แล้วก็ลองเปิดประตูห้องนอนของเย่เฉินกับเซียวชูหรัน
ปรากฏว่าประตูห้องไม่ได้ล็อก ทำให้เธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก!
เมื่อเข้าไปในห้อง เธอก็เริ่มรื้อลิ้นชักและตู้ต่าง ๆ
แต่ว่า เย่เฉินกับเซียวชูหรันเพิ่งย้ายเข้ามาวันนี้ ในตู้ยังไม่ได้จัด และไม่มีของมีค่าอะไร
หม่าหลันหาแล้วครึ่งค่อนวัน ก็ยังไม่เจอกระเป๋าเงินและบัตรของเย่เฉิน ขณะที่อารมณ์เสียอยู่ ทันใดนั้นก็เห็นเสื้อคลุมของเย่เฉินแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า เธอจึงรีบก้าวเดินไปข้างหน้า ควานหาในกระเป๋า พบว่ามีบัตรธนาคารสีแบล็กโกลด์อยู่ใบหนึ่ง
บัตรธนาคารเขียนเป็นภาษาอังกฤษ ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยหม่าหลันเป็นคนใฝ่ต่ำไม่รักเรียน ผ่านมาหลายสิบปีเธอจึงลืมภาษาอังกฤษไปหมดแล้ว
ฉะนั้น เธอดูสักพักใหญ่ รู้เพียงแต่ว่าบัตรใบนี้เป็นของธนาคารซิตี้แบงค์ แต่ไม่รู้ว่าบัตรใบนี้มีความเป็นมาอย่างไร
แต่ว่า เมื่อมองดูอย่างละเอียด บัตรใบนี้ประณีตมากไม่เหมือนบัตรทั่วๆไป
เธอดีใจมากและรีบเก็บบัตรแบล็กโกลด์ไว้ในเสื้อของเธอ พลางคิดกับตนเองว่า เย่เฉินน่ะเย่เฉิน ถ้าแกไม่ให้เงินฉัน ฉันก็จะเอามันไปด้วยตัวเอง?
อีกอย่าง ถ้าแกทำตัวดีหน่อย ฉันอาจใจดีเหลือเงินในบัตรให้แกไม่กี่ร้อย
เมื่อสักครู่ทัศนคติของแกที่มีต่อฉันแย่มาก แล้วยังเอาเซียวฉางควนมาข่มฉันอีก แกล่วงเกินผิดคนแล้ว!
แกคอยดูน่ะ ขอแค่ฉันทายรหัสของแกได้ ถ้าฉันเหลือเงินไว้ให้แกแม้แต่แดงเดียว ก็ถือว่าฉันแพ้!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หม่าหลันจึงออกจากคฤหาสน์อย่างเงียบ ๆด้วยความตื่นเต้น และรีบไปยังธนาคารซิตี้แบงค์ที่ใกล้ที่สุด
……
เย่เฉินที่กำลังเก็บกวาดทำความสะอาด ยังไงก็คิดไม่ถึงว่า หม่าหลันจะขโมยบัตรธนาคารของตนเองไป
เย่เฉินตอบอย่างตื่นเต้นว่า “ป้าหลี่ ผมสบายดีครับ แล้วร่างกายของป้าเป็นยังไงบ้างครับ?”
ป้าหลี่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้ป้าฟื้นตัวได้ดีมาก และปฏิกิริยาการปฏิเสธไม่ได้รุนแรงมาก หมอบอกว่าอีกไม่กี่วันก็สามารถกลับไปที่จินหลิงได้แล้ว”
เย่เฉินรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก “มันเยี่ยมมาก ป้าหลี่กลับมาเมื่อไหร่ เดี๋ยวผมจะเลี้ยงต้อนรับเอง”
ป้าหลี่รีบกล่าวว่า “เย่เฉินเอ๊ย อย่าสิ้นเปลืองเลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะนางพยาบาลหลุดปาก ป้าก็ยังไม่รู้ว่าคุณจ่ายค่ารักษาทั้งก่อนและหลังการผ่าตัดเป็นล้าน และป้าก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี..... ”
ขณะพูด ได้ยินเสียงสะอื้นของป้าหลี่อยู่ในสายโทรศัพท์
เย่เฉินรีบกล่าวว่า “ป้าหลี่อย่าร้องไห้เลย นี่คือสิ่งที่ผมควรทำ ป้ายังจำได้ไหม ตอนผมอายุ 8 ขวบ ผมเดินเร่ร่อนอยู่ข้างถนนเป็นเวลาสามวันสามคืน หิวและผอมมาก ถ้าไม่ใช่ว่าป้าพาผมกลับไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ผมอาจจะอดตายข้างถนนไปนานแล้ว.....”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...