ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 710
บทที่ 710
จากนั้น เธอจึงคีย์รหัสเป็นวันที่ ที่เย่เฉินกับเซียวชูหรันแต่งงานกัน
ได้มีข้อควรปรากฏบนหน้าจอว่า “สวัสดี สมาชิกวีไอพี พรีเมี่ยมของธนาคารซิตี้แบงค์ รหัสผ่านที่คุณป้อนไม่ถูกต้อง คุณสามารถลองได้อีก 1 ครั้งในวันนี้”
“แม่งฉิบหาย!” หม่าหลันด่าพึมพำกับตัวเอง “ยังไม่ถูกอีก? เหลือโอกาสอีกแค่ครั้งเดียว...... ”
ขณะที่เธอรู้สึกกระวนกระวายใจ ทันใดนั้นเธอก็คิดได้ว่า รหัสผ่านอาจจะเป็นวันเกิดของเย่เฉิน?
เธอแทบรอไม่ไหวที่จะลองอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่า ตนเองไม่รู้ว่าเย่เฉินเกิดวันไหน
ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือ แล้วโทรหาลูกสาวเซียวชูหรัน
เมื่อฝั่งโน้นรับสาย เธอก็รีบถามว่า “ชูหรัน วันเกิดของเย่เฉินคือวันไหน?”
เซียวชูหรันถามอย่างสงสัยว่า “แม่ แม่จะถามเรื่องนี้ทำไม?”
เซียวชูหรันรู้ว่าแม่ของเธอดูถูกเย่เฉินมาตลอด ดังนั้นจึงไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจึงขอวันเกิดของเย่เฉินกับตนเอง
หม่าหลันรีบกล่าวว่า “โอ้ย ฉันแค่รู้สึกว่า เย่เฉินทำงานหนักจนทำให้พวกเราได้อยู่คฤหาสน์ ฉันแค่อยากจะหาโอกาสตอบแทนเขา ก็เลยจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้เขาสักหน่อยอะไรประมาณนี้”
เซียวชูหรันกล่าวว่า “วันเกิดของเย่เฉินคือวันที่ 2 เดือน2 ตามปฏิทินจันทรคติ”
หม่าหลันขมวดคิ้ว “วันที่ 2 เดือน 2 ? เป็นวันที่มังกรเชิดหัวนี่?”
เซียวชูหรันตอบว่า “ใช่ ก็คือวันที่มังกรเชิดหัว”
หม่าหลันรีบถามต่อว่า “แล้ววันที่ตามปฏิทินสุริยคติคือวันอะไร?”
“วันที่13 เดือน3”
“โอเค ฉันรู้แล้ว”
เมื่อหม่าหลันพูดจบ รีบวางสายแทบไม่มัน จากนั้นก็ครุ่นคิด
“โอ้ คิดไม่ถึงว่าเจ้าขยะอย่างเย่เฉินจะมีเงินอยู่ไม่น้อย เดี๋ยวฉันนับดูว่าเงินพวกนี้จะสามารถนวดหน้าได้กี่ครั้ง”
หม่าหลันพึมพำโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็นับมันอย่างละเอียด แล้วเธอก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก
“หน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน สิบล้าน!!!”
“ร้อยล้าน!!!”
“พันล้าน!!!”
“หมื่นล้าน!!!”
หม่าหลันจับที่หัวใจของตนเอง เธอฝืนร่างกายเอาไว้ถึงได้ไม่เป็นลม แล้วอุทานด้วยเสียงที่ตกตะลึงว่า “ฉิบหาย บัตรใบนี้ของเจ้าขยะมีเงินมากถึง 21,900ล้าน?!?!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...