ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 711
บทที่ 711
หม่าหลันจ้องไปที่ตัวเลขบนหน้าจอด้วยความตกใจ
ขณะนี้ เธอรู้สึกว่าโลกทั้งใบได้พังทลายแล้ว
เธอตกใจมาก และเธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเย่เฉินถึงมีเงินฝากมากกว่า 20, 000 ล้าน!
“มันเป็นไปได้ยังไง? 20,000 ล้าน! ฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือว่าเย่เฉินเป็นบ้า! เขาเอาเงินมาจากไหนตั้งมากมาย?”
มือของหม่าหลันสั่นไปหมด 20,000 ล้านเลย! ไม่ใช่สองร้อย หรือสองล้าน!
ชั่วชีวิตเธอ แม้แต่ฝันก็ไม่กล้าฝันถึงเงินจำนวนมากมายขนาดนี้!
เย่เฉินได้เงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน? เป็นไปได้ไหมว่าเขาไปหลอกเงินของบิลเกตส์มา?
ตอนนี้ ความคิดแรกของหม่าหลันคือ โทรหาเย่เฉินและถามว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่วินาทีต่อมา จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าโทรหาเขาไม่ได้!
ถ้าโทรศัพท์ไป ทุกอย่างก็ถูกเปิดเผยแล้วสิ
ก่อนที่เย่เฉินจะรู้ ต้องรีบโอนเงินเข้าบัญชีตนเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้!
เมื่อคิดอย่างนี้ เธอก็กดที่ฟังก์ชันการโอนเงิน และคีย์หมายเลขบัญชีธนาคารของตนเองทันที เมื่อคีย์จำนวนเงินที่โอนเสร็จแล้วเธอลังเลเล็กน้อย
หลังจากนั้น เธอรู้สึกตื่นเต้น ในคอลัมน์จำนวนเงิน เธอคีย์ตัวเลขเป็น 21,900,000,000 !
เธอได้คีย์ยอดเงินทั้งหมด 21,900 ล้าน เข้าบัญชีตนเอง
ตอนนี้เธอไม่สนใจว่าเย่เฉินจะเอาเงินมาจากไหน
ฉันหม่าหลัน มีโอกาสเป็นมหาเศรษฐีแล้ว!
ในช่วงเวลาที่เธอรู้สึกปีติยินดี มีข้อความแจ้งปรากฏขึ้นบนหน้าจอ “การโอนเงินด้วยเครื่องถอนเงินอัตโนมัติ จำนวนการโอนสูงสุดในหนึ่งวันคือ 1,000,000 หยวน และจำนวนเงินถอนสูงสุดในหนึ่งวันคือ 100,000 หยวน หากคุณต้องการบริการทางการเงินในปริมาณที่สูงขึ้น โปรดไปใช้บริการที่เคาน์เตอร์พร้อมกับบัตรของคุณ!”
“ฉิบหาย”
หม่าหลันด่าด้วยความโมโห “วงเงินวันเดียวแค่หนึ่งล้าน จะเอาไปทำอะไรได้? ถ้าหากโอนทุกวันเป็นเวลาหนึ่งปี โอนได้แค่สามร้อยหกสิบห้าล้าน! ถ้าจะโอนเงินทั้งหมด 21,900 ล้าน ต้องใช้เวลาหลายสิบปีเลย!”
เมื่อคิดถึงจุดนี้ หม่าหลันเลือกที่จะคืนบัตร จากนั้นถือบัตรแล้วเดินเข้าไปในธนาคาร!
วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องโอนเงินออกไปให้หมด! ถ้ายืดเยื้อออกไปกลัวว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ดีเกิดขึ้น!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...