ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 718
บทที่ 718
หม่าหลันรีบตะโกนเสียงดังว่า “บัตรใบนี้ไม่ใช่ของฉัน บัตรเป็นของลูกเขยฉัน ลูกเขยฉันชื่อเย่เฉิน! พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว?”
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลิวกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ผมจะบอกคุณ บัตรใบนี้ถูกปลอมแปลงโดยกลุ่มอาชญากรไฮเทคจากต่างประเทศ! ซึ่งนำมาใช้สำหรับฉ้อโกงเงินธนาคารโดยเฉพาะ! เราได้ทำการสอบสวนคดีข้ามชาติที่สำคัญนี้ กับองค์การตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศ 23 ประเทศ และเราได้ทำการสืบสวนคดีนี้มาเป็นเวลาสองปีแล้ว ในที่สุด ตอนนี้เรารอจนสุนัขจิ้งจอกเผยหางออกมา! ตอนนี้หลักฐานและพยานบุคคลพร้อม คุณยังกล้าเล่นลิ้นอีกหรือ?!”
หม่าหลันรู้สึกว่าชีวิตพังทลายลงทันที!
โอ้แม่เจ้า บัตรใบนี้เป็นบัตรปลอม?!
ฉันว่าแล้ว!
ไอ้ยาจกอย่างเย่เฉิน ทำไมถึงมีเงิน 21,900 ล้านได้!
ที่แท้เขาก็ฉ้อโกงเงินคนอื่นมา!
ประเด็นหลักก็คือ เท่าที่ฟังตำรวจ บัตรใบนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีใหญ่ข้ามชาติด้วย?! ร่วมติดตามโดยองค์การตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศ 23 ประเทศ? ศึกครั้งนี้ใหญ่เกินไปใช่ไหม? ถ้าพวกเขาคิดว่าเรื่องนี้ตนเองเป็นคนทำจริง จะไม่ประหารตนเองหรอกหรือ?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หม่าหลันก็คุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับร้องไห้อย่างสั่น ๆแล้วกล่าวว่า “เจ้าหน้าที่ตำรวจพวกคุณปรักปรำฉันแล้ว ฉันเป็นพลเมืองธรรมดาที่ปฏิบัติตามกฎหมาย บัตรใบนี้ลูกเขยที่สมควรตายของฉันเป็นคนมอบให้ฉัน ลูกเขยของฉันคนนี้ขี้เกียจสันหลังยาว แล้วก็เที่ยวฉ้อโกงคนไปทั่ว พวกคุณต้องไปจับเขา แล้วคืนความบริสุทธิ์ให้ฉันด้วย!”
จากนั้น เธอกล่าวอีกว่า “เย่เฉินคนนี้ อาศัยอยู่ในTomson Riviera เลขที่ A05 พวกคุณรีบไปจับเขา ทางที่ดีที่สุดลงโทษจำคุกเขาตลอดชีวิต! ในชีวิตนี้ฉันไม่อยากเห็นไอ้เชี้ยนี้อีก!”
หัวหน้าตำรวจกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณใส่ร้ายคนอื่นได้เร็วนี่ พวกเราไม่รู้จักเย่เฉิน เรารู้แค่ว่าคุณนำบัตรใบนี้ออกมาใช้ คุณใช้บัตรใบนี้ เพื่อฉ้อโกงเงินของธนาคารซิตี้แบงค์จำนวน 21,900 ล้าน โชคดีที่พวกเราตรวจพบตั้งแต่เนิ่นๆ และสกัดกั้นการถ่ายโอนเงินได้ทันเวลา มิเช่นนั้น คุณก็จะทำสำเร็จ! คราวนี้คุณก็รอติดคุกเถอะ!”
หม่าหลันรู้สึกชีวิตพังทลายลง ทรุดตัวลงกับพื้นและร้องเสียงดัง “เจ้าหน้าที่ตำรวจ ฉันบริสุทธิ์จริงๆ ฉันถูกปรักปรำ!”
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของหม่าหลันเหมือนยักษ์มาร เธอดิ้นรนจากการควบคุมตัวของตำรวจและกุญแจมือ แล้วตะโกนว่า “ฉันขอโทรศัพท์! ฉันจะโทรหาลูกสาว! ให้ลูกสาวพาคนหลอกลวงคนนั้นมามอบตัว ถึงเวลานั้นพวกคุณก็จะรู้ว่าฉันเป็นผู้บริสุทธิ์!”
ตำรวจหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเธอ แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็นผู้ต้องสงสัยหลักในคดีอาญาข้ามชาติ ในระหว่างการสอบสวน คุณไม่มีสิทธิ์ติดต่อใคร!”
พูดจบ ก็ปิดโทรศัพท์ของหม่าหลันทันที แล้วก็บอกกับเจ้าหน้าที่สองนายที่ลากหม่าหลันว่า “รีบพาขึ้นรถ เร็ว ๆเข้า!”
ทั้งสองคนยกหม่าหลันคนละข้าง รีบพาเธอออกจากล็อบบี้ของธนาคาร และยัดตัวเข้าไปที่เบาะหลังของรถตำรวจ
จากนั้น เสียงไซเรนจากรถตำรวจดังขึ้น แล้วก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานีตำรวจ!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...