ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 723
บทที่ 723
หม่าหลันก็ตกใจกับเสียงที่ดังออกมา
พอจับจ้องมองไป ที่แท้ก็เป็นนายหญิงใหญ่เซียวนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น ชี้หน้าด่าตนเองอยู่
นายหญิงใหญ่เซียวก็ไม่คิดเลยว่า จะได้พบกับหม่าหลันในเรือนจำ
อีกอย่าง หม่าหลันยังได้ใส่ชุดนักโทษเหมือนกับตนเองด้วย ดูไปก็รู้ว่า คงจะทำผิดอะไรแล้วโดนจับมา！
หลังจากที่หม่าหลันเห็นนายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวย ในใจก็สับสนอย่างมาก
เธอไม่คิดเลยว่า ตนเองจะถูกจัดการให้มาพักห้องขังเดียวกับพวกเธอ
เมื่อครู่ยังคิดอยู่เลยว่า อย่าให้ได้อยู่กับพวกเธอเลย ไม่คิดเลยว่าจะซวยขนาดนี้
ดังนั้นเธอก็เลยอาศัยจังหวะที่ผู้คุมยังเดินออกไปไม่ไกล รีบตะโกนออกไปทางช่องเล็กๆ ของประตูเหล็กว่า “ผู้คุม ย้ายห้องให้ฉันได้ไหม ฉันไม่อยากพักอยู่กับพวกมัน”
ผู้คุมหญิงก็พูดอย่างไรสีหน้าว่า “คุณคิดว่าเรือนจำเป็นบ้านคุณรึไง? ที่อยากจะเปลี่ยนก็ได้? ถ้าไม่อยากอยู่ในเรือนจำ ก็อย่าทำความผิดสิ ทำผิดไปแล้วไม่ใช่รึไง?”
หม่าหลันรีบอธิบายว่า “ฉันบอกพวกคุณไปหมดแล้ว ว่าเรื่องนั้น ไอ้ลูกเขยตัวดีของฉันมันเป็นคนทำ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย พวกคุณก็ไปจับมันสิ ปล่อยฉันไป ขอร้องล่ะ”
ผู้คุมหญิงก็ไม่สนใจสายตาที่ขอร้องของหม่าหลัน และตอบไปว่า “อย่าพูดมาก ด้วยความผิดของคุณ ชีวิตนี้ก็อย่างหวังว่าจะได้ออกมาเลย”
พูดจบ ก็หันตัวเดินกลับออกไป
เซียวเวยเวยก็โมโห “หม่าหลัน แกว่าไงนะ？！”
“หม่าหลันเบะปากพูดว่า “ก็บอกว่าให้แกไปยืนขายตัวตามถนนไง ทำไมล่ะ? ไม่ยอมหรือ? ตัวเองเป็นอย่างไร ตัวเองก็ย่อมรู้ดีไม่ใช่รึไง? เซียวอี้เชียนกับเว่ยฉางหมิงเป็นยังไง หรือจะต้องให้ฉันเตือนสติแกห้ะ?”
ตอนนี้นายหญิงใหญ่เซียวก็โมโหจนตัวสั่น แล้วก็ตั้งใจมองไปยังจางกุ้นเฟิน จากนั้นก็ชี้ไปยังหม่าหลันแล้วพูดว่า “หม่าหลัน！ตระกูลเซียวของเรามีสะใภ้อย่างแก มันเป็นความอัปยศของตระกูล！”
พอคำพูดนั้นจบลง จางกุ้นเฟินที่อยู่ข้างๆ ก็โมโห
เธอลุกขึ้นพรวด ชี้หน้าหม่าหลันถามนายหญิงใหญ่เซียวไปว่า “นี่ก็คือลูกสะใภ้สารเลวของคุณน่ะหรือ?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...