ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 726

บทที่ 726

ผู้คุมเดินหลังไปหนึ่งก้าว แล้วดึงขาออกมา แล้วก็พูดกับคน2คนที่จะไปยกข้าวมาว่า “เร็วหน่อย ไป”

สองคนนั้นก็มายืนตรงหน้า แล้วออกไปกับผู้คุม

ในใจหม่าหลันก็สิ้นหวัง

ทางผู้คุมเพิ่งเปิดประตูเหล็กลง จางกุ้ยเฟินก็หน้าบึ้งใส่หม่าหลัน แล้วกัดฟันพูดว่า “อีแซ่หม่า มึงนี่ไม่เบานะ กล้าฟ้องกู？！”

หม่าหลันก็พูดอย่างสิ้นหวังว่า “ขอโทษๆๆ ฉันเลอะเลือนไปหน่อย ให้อภัยฉันด้วยเถอะนะ！”

“ให้อภัยมึงงั้นรึ?” จางกุ้ยเฟินเงื้อมือ แล้วก็ตบไปที่บ้องหูเธอ เล่นเอาหม่าหลันเป็นลมสลบไป

นายหญิงใหญ่เซียวก็เดินตัวสั่นๆ เข้ามา กัดฟัน แล้วก็มาเหยียบนิ้วมือของหม่าหลัน ลงแรงเหยียบลงไป แล้วด่าออกมาว่า “อีชาติหมา ดูเหมือนว่ามึงจะโดนน้อยไป มึงคอยดู กูยังอยู่ที่นี่อีก15วัน 15วันนี้มึงได้โดนดีแน่！”

จางกุ้ยเฟินก็รีบพูดมาว่า “นายหญิงใหญ่ ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกับอีอกตัญญูนี่ ถ้าฉันเป็นคุณ หลังจาก15วันแล้ว ฉันก็ไม่อยากกลับออกไป！อยากจะอยู่ตบมันที่นี่วันละ5-6รอบให้หายแค้น！”

นายหญิงใหญ่พยักหน้ารัวๆ พูดว่า “ถ้าได้ตบมันทุกวัน ฉันก็ไม่อยากจะกลับออกไปแล้ว！”

หม่าหลันก็หมดสภาพ แล้วพูดว่า “แม่คะ ปล่อยฉันไปเถอะ ถ้าต่อไปนี้แม่ไม่ตบฉันแล้ว และไม่ให้อีนี่มาตบหนูอีก เดี๋ยวหนูจะจัดห้องที่Tomson Rivieraให้แม่สักห้องหนึ่ง ดีไหม?”

นายหญิงใหญ่ส่งเสียงไม่พอใจว่า “แกคิดว่าฉันโง่รึไง? ตัวแกเองยังไม่รู้เลยว่าจะถูกขังอยู่ที่นี่นานแค่ไหน แล้วจะมาจัดการให้ฉันได้ยังไง？！”

หม่าหลันพูดว่า “เดี๋ยวรอแม่ออกไป ฉันจะเขียนจดหมายออกไปให้ แล้วแม่ก็เอาจดหมายไปเซียวชูหรัน พอถึงตอนนั้นเซียวชูหรันก็รู้เรื่องเอง เธอจะต้องให้แม่เข้าไปอยู่แน่นอน！”

นายหญิงใหญ่ขมวดคิ้ว ถามว่า “จริงหรือ?”