ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 727

บทที่ 727

คำพูดไม่กี่คำของจางกุ้ยเฟิน ทำเอาหม่าหลันตกใจจนแทบจะฉี่ราดกางเกง

เธอไม่สงสัยในคำพูดของจางกุ้ยเฟินเลย เพราะจางกุ้ยเฟินคนนี้ดูไปแล้วน่าจะเป็นคนที่เลวร้ายมาก บวกกับเมื่อครู่ที่ตบเธอเสียยับเยิน ก็ทำให้เธอเกิดความกลัวขึ้นในใจ

นายหญิงใหญ่เซียวก็อาศัยว่ามีจางกุ้ยเฟินคอยช่วยเหลือ ตอนนี้ก็เลยเตะหม่าหลันไปหนึ่งที แล้วด่าว่า “สรุปว่าแกจะเขียนหรือไม่เขียน?”

หม่าหลันก็เจ็บจนร้องออกมา แล้วร้องไห้พูดว่า “ฉันเขียน.......ฉันเขียนให้ก็ได้.....”

จางกุ้ยเฟินก็ตบเธอไปอีก แล้วด่าว่า “มึงนี่มันน่าจริงๆ พูดดีๆ ด้วยไม่ยอมตกลง ต้องให้ตบถึงจะยอม！”

หม่าหลันก็ถูกเอาเปรียบเสียมาก เลยรีบพูดว่า “ก็แกไม่พูดกับฉันดีๆ ไง........มาถึงก็ตบเอาๆ .....”

จางกุ้ยเฟินกัดฟัน ยกมือตบไปอีก ด่าออกมาว่า “ยังจะกล้าต่อปากต่อคำอีก? กล้าจริงนะมึง！”

ฝ่ามือนี้ เล่นเอาฟันหน้า2ซี่ของหม่าหลัน ที่เดิมทีก็ถูกตบจนคลอนไปแล้ว ได้หลุดออกมา

หม่าหลันรู้สึกว่าพอปากแตก ก็ตามด้วยกลิ่นคาวเลือด ฟันหน้าซี่บน2ซี่ถูกตบจนหลุดไปในปาก จนเกือบจะกลืนลงไป

เธอรีบถุยฟันในปากออกมา พอเห็นฟัน2ซี่ติดกับเลือด ก็ร้องไห้โฮ “ฆ่าฉันเลยเถอะ！ฉันไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว！”

จางกุ้ยเฟินเข้าไปตบซ้ำอีกหลายที แล้วด่าว่า “ตะโกนอะไร? มึงอยากเสียงดังในเรือนจำนี้รึไง?”

หม่าหลันเอามือจับหน้าร้องไห้อย่างหมดหวัง ส่วนนายหญิงใหญ่เซียวก็ตื่นเต้นจนตัวสั่น เธอจับผมของหม่าหลันไว้ แล้วใช้แรงดึงไปมา ปากก็ด่าว่า “ทำไมแกร้องไห้ล่ะ? ตอนอยู่ที่Tomson Riviera แกเก่งนักไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้จะร้องไห้ทำไมล่ะ? ทำไมไม่ทำให้เพื่อนร่วมเรือนจำได้เห็นล่ะว่า คุณนายอันดับหนึ่งในจินหลิงมันเป็นอย่างไร?”

ตอนนี้เซียวเวยเวยก็รีบพูดกับทุกคนว่า “ทุกคนอย่าได้ถูกการเล่นละครของมัน หลอกลวงเอาได้นะ！อีนี่มันร้ายลึก แถมยังเป็นคนที่ไม่มีน้ำใจ！ทำกับแม่ผัวไว้ร้ายนัก ได้อยู่ในTomson Riviera ก็ไม่เหลือห้องไว้ให้แม่ผัวตัวเอง จุดสำคัญก็คือคฤหาสน์นั้น ไม่ใช่มันซื้อเองหรอก แต่เป็นลูกเขยมัน ไปหลอกลวงคนอื่น แล้วได้มา！”