ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 727
บทที่ 727
คำพูดไม่กี่คำของจางกุ้ยเฟิน ทำเอาหม่าหลันตกใจจนแทบจะฉี่ราดกางเกง
เธอไม่สงสัยในคำพูดของจางกุ้ยเฟินเลย เพราะจางกุ้ยเฟินคนนี้ดูไปแล้วน่าจะเป็นคนที่เลวร้ายมาก บวกกับเมื่อครู่ที่ตบเธอเสียยับเยิน ก็ทำให้เธอเกิดความกลัวขึ้นในใจ
นายหญิงใหญ่เซียวก็อาศัยว่ามีจางกุ้ยเฟินคอยช่วยเหลือ ตอนนี้ก็เลยเตะหม่าหลันไปหนึ่งที แล้วด่าว่า “สรุปว่าแกจะเขียนหรือไม่เขียน?”
หม่าหลันก็เจ็บจนร้องออกมา แล้วร้องไห้พูดว่า “ฉันเขียน.......ฉันเขียนให้ก็ได้.....”
จางกุ้ยเฟินก็ตบเธอไปอีก แล้วด่าว่า “มึงนี่มันน่าจริงๆ พูดดีๆ ด้วยไม่ยอมตกลง ต้องให้ตบถึงจะยอม！”
หม่าหลันก็ถูกเอาเปรียบเสียมาก เลยรีบพูดว่า “ก็แกไม่พูดกับฉันดีๆ ไง........มาถึงก็ตบเอาๆ .....”
จางกุ้ยเฟินกัดฟัน ยกมือตบไปอีก ด่าออกมาว่า “ยังจะกล้าต่อปากต่อคำอีก? กล้าจริงนะมึง！”
ฝ่ามือนี้ เล่นเอาฟันหน้า2ซี่ของหม่าหลัน ที่เดิมทีก็ถูกตบจนคลอนไปแล้ว ได้หลุดออกมา
หม่าหลันรู้สึกว่าพอปากแตก ก็ตามด้วยกลิ่นคาวเลือด ฟันหน้าซี่บน2ซี่ถูกตบจนหลุดไปในปาก จนเกือบจะกลืนลงไป
เธอรีบถุยฟันในปากออกมา พอเห็นฟัน2ซี่ติดกับเลือด ก็ร้องไห้โฮ “ฆ่าฉันเลยเถอะ！ฉันไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว！”
จางกุ้ยเฟินเข้าไปตบซ้ำอีกหลายที แล้วด่าว่า “ตะโกนอะไร? มึงอยากเสียงดังในเรือนจำนี้รึไง?”
หม่าหลันเอามือจับหน้าร้องไห้อย่างหมดหวัง ส่วนนายหญิงใหญ่เซียวก็ตื่นเต้นจนตัวสั่น เธอจับผมของหม่าหลันไว้ แล้วใช้แรงดึงไปมา ปากก็ด่าว่า “ทำไมแกร้องไห้ล่ะ? ตอนอยู่ที่Tomson Riviera แกเก่งนักไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้จะร้องไห้ทำไมล่ะ? ทำไมไม่ทำให้เพื่อนร่วมเรือนจำได้เห็นล่ะว่า คุณนายอันดับหนึ่งในจินหลิงมันเป็นอย่างไร?”
ตอนนี้เซียวเวยเวยก็รีบพูดกับทุกคนว่า “ทุกคนอย่าได้ถูกการเล่นละครของมัน หลอกลวงเอาได้นะ！อีนี่มันร้ายลึก แถมยังเป็นคนที่ไม่มีน้ำใจ！ทำกับแม่ผัวไว้ร้ายนัก ได้อยู่ในTomson Riviera ก็ไม่เหลือห้องไว้ให้แม่ผัวตัวเอง จุดสำคัญก็คือคฤหาสน์นั้น ไม่ใช่มันซื้อเองหรอก แต่เป็นลูกเขยมัน ไปหลอกลวงคนอื่น แล้วได้มา！”
พอหม่าหลันคิดว่าตนเองอาจจะต้องอยู่ในเรือนจำนี้ไปตลอดชีวิต ก็อดไม่ได้ ก็ร้องไห้อย่างอนาถออกมา
จางกุ้ยเฟินก็เอือมไหล่ระอาอย่างมาก ก็เลยเตะเธอไปอีกที แล้วพูดว่า “จะร้องทำไม? สะอึกสะอื้นน่ารำคาญจริง！”
หม่าหลันก็จับตำแหน่งที่ถูกเตะ แล้วถามว่า “ไหนบอกว่าจะไม่ตบตีฉันแล้วไง?”
จางกุ้ยเฟินพยักหน้า แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ใช่กูบอกเอง แต่กูกลับคำแล้วไง ไม่ได้หรือ?”
หม่าหลันได้ยินดังนั้น ก็ถูกความหน้าด้านของจางกุ้ยเฟินทำให้โกรธจนตัวสั่น แล้วรีบพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวไปว่า “แม่ แม่ตกลงกับฉันแล้วนะ ว่าถ้าเขียนจดหมายให้แล้ว จะไม่ตบตีฉันอีก！”
“ฉันไปตกลงอะไรกับแก?” นายหญิงใหญ่เซียวก็มองเธออย่างเปลี่ยนสีหน้า มือหยาบๆ ก็ออกแรงบีบไปที่แขนของเธออย่างแรง แล้วด่าว่า “อีชาติหมา ยังจะมากล้าโอหัง คิดว่ามึงเขียนให้กูแล้วจะไม่โดนตบรึไง? ต่อไปทั้งชีวิต มึงก็คงไม่ได้ออกไปหรอก ส่วนฉันก็มีโอกาสที่จะได้ตบแกใน15วันนี้ ถ้าไม่ตบให้สะใจ หลังจากนี้อยากจะตบ ก็คงไม่มีโอกาสให้ได้ตบแล้ว！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...