บทที่ 728
พูดจบ ก็ยกมือตบหม่าหลันไปอีก แล้วพูดเสียงเย็นว่า “ตั้งแต่ที่ฉางควนจะแต่งงานกับแก ฉันก็ไม่ชอบขี้หน้าแก ฉันเกลียดขี้หน้าแกมาหลายปี จะต้องตบให้สะใจเสียหน่อย!”
หม่าหลันก็หมดสภาพ!
เธอไม่คิดเลยว่า นายหญิงใหญ่เซียวจะหน้าไม่อายอย่างนี้!
คำพูดของตนเอง นึกจะกลับคำก็กลับคำเสียอย่างนั้น!
แต่ว่า ตอนนี้ตนเองไม่สามารถทำอะไรเธอได้!
แถมยังมีจางกุ้ยเฟินอยู่ด้วย แม้แต่คำพูดที่ไม่พอใจอะไรก็ไม่กล้าพูดออกมา!
คิดถึงจุดนี้ ในใจหม้าหลันก็เศร้าโศกอย่างมาก ได้แต่หวังว่าตนเองจะตื่นจากฝันร้ายนี้เสียที
ไม่นาน 2คนที่ออกไปเอาอาหาร ก็ถือถังพลาสติกใหญ่ๆ เข้ามา2ใบ
ด้านในเป็นกล้องข้าวอลูมิเนียมขนาดเท่าๆ กัน ทั้งช้อนและกับข้าวก็ใส่ไว้ข้างในแล้ว ทุกคนได้เหมือนกัน
2คนเข้าประตูมา ก็มีคนพูดกันขึ้นมา “กินข้าวแล้วๆ !”
พูดไป ก็วิ่งมาเอากันไปคนละกล่อง จากนั้นก็เป็นกินกันอย่างเอร็ดอร่อย
จางกุ้ยเฟินก็หิว ก็เลยคิดว่าจะปล่อยหม่าหลันไปก่อน กินให้อิ่มท้องก่อน
นายหญิงใหญ่เซียวและเซียวเวยเวยก็หิวกันจนท้องร้อง และก็เข้ามาเอาไปคนละกล่อง
นายหญิงใหญ่เซียวพูดว่า “ทำอร่อยกว่าย่าทำนะ ลองชิมดูเดี๋ยวก็รู้”
เซียวเวยเวยถอนหายใจยาวๆ พูดว่า “หนูเบื่อรสชาตินี้แล้ว”
จางกุ้ยเฟินก็พูดเตือนเธอว่า “อีหนู กับข้าวนี้ก็ดีนักแล้ว ถ้าไม่กินตอนนี้ ก็ต้องรอพรุ่งนี้7โมงเช้าเลยนะ ถึงจะได้กิน ถ้าตอนกลางคืนหิว ไม่มีอาหารว่างให้กินนะ”
เซียวเวยเวยรีบถามว่า “งั้นฉันยังไม่กินได้ไหม รอหิวค่อยกิน?”
จางกุ้ยเฟินตอบว่า “เวลากินข้าวคือ30นาที หลังจากนี้30นาทีจะมีคนมาเก็บจานชาม จะต้องนับจำนวน ถ้าคุณไม่กินก็ขะถูกเก็บไป นอกเสียจากจะไปเทไว้ในอ่างล้างหน้า รอตอนกลางคืนก็ไปกินในอ่างล้างหน้าเอา”
เซียวเวยเวยอยู่ดีกินดีมาหลายปี จะรับไหวได้อย่างไร พอนึกถึงว่าจะต้องไปกินข้าวในอ่างล้างหน้า ก็แทบจะอ้วกออกมา จากนั้นก็รีบพูดออกไปว่า “งั้นฉันก็กินเสียหน่อยแล้วกัน......”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...